1. ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی هيچکس را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی نمی پذيريم.

2. همچنين، از آنجا که حکومت اسلامی مسلط بر ايران را قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن مطالبه ای هم نداريم؛

3. و به همين دليل قرار نيست نام هيچ يک از اعضاء جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده شود.

4. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل از غاصبان حکومت مسلط بر کشورمان حمايت می کنيم.

5. آنچه دراين سايت اختصاصی و غيرلخبری منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاه سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که در صدر اين صفحه آمده و نيز در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند.

6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين تيتر مناسبی برای آنها با سردبير است.

7. در اين پايگاه، به احترام «جمهوريت»، هر کجا سخن از حکومت

مسلط بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم» تبديل می شود.

سردبير: اسماعيل نوری علا ◄

تأسيس: 14 امرداد 1392

پيمان نامهء عصر نو

نهاد هماهنگی جنبش

اساسنامه

هيئت دبيران

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

اعلاميهء جهانی حقوق بشر

و پيوند به يک ويدئو

به قلم حميد شوکت

چند ترکیب پیشنهادی در امتداد واژه سازی اخير

شراگیم زند

از آنجا که عالم جلیل القدر حضرت آیت الله جوادی آملی فتح باب کرده و اصطلاح "دیوث سیاسی" را برای توصیف طرفداران برقراری رابطه با غرب به فرهنگ واژگان سیاسی اضافه فرمودند ما نیز بر آن شدیم در جهت ادامه دادن راه آن بزرگوار و برای پر کردن خلاء اصطلاحات سیاسی چند اصطلاح دیگر را پیشنهاد داده که ان شاء الله نیازهای رجال لشکری و کشوری ما برای انتقال مفاهیم سیاسی در سخنرانی ها و مقالات به شکل مطلوبی مرتفع گردد. از آن جمله اند: شاسکول سياسی،اوسکول سياسی، گولاخ سياسی، چلغوز سياسی، وزهء سياسی، قالتاق سياسی، مرده شور بردهء سياسی، ديوانهء سياسی، و هرجائی سياسی، همگی با تعريف مبسوط شان!

محمد جواد ظریف؛ وزیر خارجهء دروغگو

رضا تقی‌زاده

جواد ظریف، که تا چندی پیش چهرهء خندان و قابل اعتماد جمهوری اسلامی در محافل خارجی و رسانه‌ها معرفی می‌شد، با ادامهء دروغگویی ‌های آشکار، نه تنها در مورد برنامه‌های اتمی ‌(نظامی) رژيم اسلامی، که در توجیه سایر عملکردهای انتقادی حکومت تهران، شهرت «سخنگوی ریاکار» را برای خود تثبیت کرده است. تازه‌ترین فرصت برای یادآوری دروغگویی‌های ظریف انتشار آمار تلفات سنگین نیروهای ایرانی در جبههء «خان طومان»، شهرکی در فاصله 10 کیلومتری جنوب حلب، است که حضور گستردهء پیاده نظام رژيم اسلامی در جنگ داخلی سوریه را ثابت می‌کند،

رفتار «بازجویانه»ی حکومت اسلامی!

زمان فیلی

رفتار پر از زد و بند خامنه‌ای - روحانی، در مقیاسی بزرگ تر، همان رفتار بازجویان‌ است که بر اساس زمينه سازی برای «پناه بردن متهم به روباه از ترس گرگ» تنظيم می شود. اگر زمانی در بازداشت آنها افتاده باشی با دو نوع برخورد از سوی بازجویانِ بدنام مواجه می‌شوی، صبح هنگام با یک نوع بازجوی خشن و بد دهن روبرو می شوی که به غایت وحشتناک و تلخ است و ظهر بازجویی آرام وارد می‌شود که تو را به صرف چای و یک نخ سیگار دعوت می‌کند! و در این برزخ چنان قرارت می دهند که «سندروم استکهلم» در وجودت رخنه ‌کند و «بازجوی مهربان» خدائی شود که تو به وی پناه بری…

ضرورت وجود «مدعی قدرت»!

کورش عرفانی

(1) ترک قدرت توسط رژیم های دیکتاتوری در گروی وجود «مدعی قدرت» است، آن هم توسط نیرویی که برای خود تدارک واقعی لازم جهت کسب قدرت را دیده است. این تدارک شامل سه عنصر است: نیروی انسانی آموزش دیده که در خدمت آن تشکل باشد، امکانات مادی و مالی لازم برای هزینه کردن در چنین مسیری و در نهایت، پایگاه اجتماعی گسترده، به نحوی که بخشی از جامعه از این جایگزین مدعی قدرت حمایت عملی کند. (2) در حالی که فضای سرکوب در داخل کشور اجازهء شکل گیری جایگزین مدعی قدرت را در میان فعالان اجتماعی و مدنی نمی دهد، این وظیفه بر دوش «نیروهای سیاسی خارج از کشور» است... (3) تا زمانی که معادلهء تعیین سرنوشت ایران به طور صرف در اختیار دولت های بیگانهء ذینفع در ایران و خاورمیانه از یکسو و رژیم ضد ملی ایران از سوی دیگر است، هیچ برآیند مثبتی برای ملت ایران به دست نخواهد آمد... (4) ممکن است که بر اساس سناريوهائی حکومت اسلامی نابود یا استحاله شود، لیکن این به معنای نجات ایران نخواهد بود. اضمحلال حکومت فعلی زمانی می تواند به سود مردم ایران تمام شود که نمایندهء مورد قبول مردم، رژیم کنونی را جایگزین شود. در غیر این صورت، تجزیه و نابودی ایران و یا غارت ثروت های کشور توسط رژیم بزک و استحاله شده تنها امکان های موجود خواهد بود. تاریخ با هیچ کس تعارف ندارد. (برگرفته ای از اين مقاله>>>)

اوباما به ايران می رود، ولی بشار الاسد نمی رود

گفته می شود که چند ماه پس از امضای توافقنامهء حکومت اسلامی با پنج + یک (موسوم به برجام) اکنون فاش شده است که پرزیدنت اوباما در برابر دریافت اجازهء اقامت و کار در ايران حاضر به امضای موافقتنامهء اتمی با این کشور شده، و "ممد جوات زمخت" و "تخت فنرچی" و "عرق نعنا چی" و حضرت "وعده وعیدی نشان " (اعضاء هیئت مذاکره کنندهء حکومت اسلامی ) به اوباما قول داده اند در صورت همکاری با حکومت اسلامی به وی اجازهء اقامت و کار داده می شود. اين در حالی است که مطابق خبرهای رسمی منتشره، چند مقام عالیرتبه حکومت اسلامی در ملاقات های مختلف کراراً به حاج آقا بشارالاسد رئیس جمهور سوریه پیشنهاد کرده اند که برای ادامهء زندگی همراه خانواده اش به ایران برود اما او پیشنهاد مقامات حکومت اسلامی را قویاً رد کرده و گفته است احتمال ترور شدن توسط تروریست ها و یا مرگ آنی بر اثر اصابت خمپاره و یا انفجار را به مرگ در تهران ترجيح می دهد. و چرا؟

همراه با دو فصل از کتاب مستطاب کليله و دمنهء جديد

در انواع دياثت!

حمیدرضا رحیمی

این روزها، برخی رسانه ها یادشان افتاده که جوادی آملی، یکی از روحانیان حکومتی، با استعمال واژهء آشنای "دیوث"، به مردم توهین فرموده است. فدوی عرض می کند که از خوانندگان محترم ضد انقلاب چه پنهان، که وی در این سال های بی حاصل، شدیداً در حیرت است که چرا توهین به مقام معظم رهبری (ضپ) و توابع، که خود، بحمدالله والمنة، از اجلّهء مجرمان هستند، اگر به اعدام نیانجامد، دستکم منجر به تحمل حبس های طولانی توأم با شکنجه می شود، اما توهین مستمر به مردم، رایگان، و عاملان و آمران نیز، بعون الله و بعنوان جایزه، به برخورداری از مزایای شرعی آن اهانت مفتخر، و به الطاف خفیهء مقام معظم رهبری(ضپ) نیز مُستظهرمی شوند؟!..

قرارداد اجتماعی

گفتگو با محمود سریع‌القلم

گفتگوگر: نشريهء سياستنامه

اگر قرار است که روشنفکر در اتاق خودش بنشیند و قهوه بخورد و نظریه‌ پردازی بکند و حلقه‌ای از دانشجویان و دوستان خودش را جمع بکند، خبری از اثر اجتماعی‌ای نخواهد بود! انسان درس می‌خواند و زحمت می‌کشد و کار می‌کند که بتواند تغییر ایجاد کند. اگر روشنفکر نتواند تغییر ایجاد کند، چه فایده‌ای دارد؟ من فکر می‌کنم کسانی که در کشور- هر کشوری - تصمیم می‌گیرند هم تحت ‌تاثیر یک سری عوامل هستند و دانش آنها طبعاً مطلق نیست. اگر یک تحصیل‌کرده و روشنفکر برای دانش جا باز کند، می‌تواند بر دانش تصمیم ‌گیرنده اثر بگذارد و بگوید که رهیافت و شناخت شما از این موضوع به این دلایل اشتباه و یا قابل اصلاح است؛ در این صورت خواهد توانست نگاه او را به جهان تغییر دهد و یا اصلاح کند.

اصلاح طلبان و حکومت سکولار!

مهدی شربی ؛ در سايت اصول گرای «فرهنگ نيوز»

در روزهای پایانی دههء هفتاد، هنگام تب‌وتاب برگزاری هشتمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، سعید حجاریان به ملاقات محرمانه‌ای با سید محمد خاتمی رفت. وی که از عوارض ترور نافرجام اش همچنان رنج می‌برد، با لحنی گزنده و کلماتی بریده‌ بریده گفت: "اصلاحات به سبب «فقدان نیروی اجتماعی» در حال فروپاشی است؛ چون شما از رهبری اصلاحات امتناع کردید و این‌چنین «جنبش، بی‌سر شد» و به‌زودی اصلاحات در ایران خواهد مرد". حجاریان از رئیس دولت یک خواسته فوری داشت: اینکه خاتمی همزمان با نقش رئیس‌جمهوری، نقش «رهبر اپوزسیون» را نیز بازی کند تا جنبش نمیرد.

یک دیدار معمولی، یک عکس عادی، و موجی از اتهام و اعتراض

مجيد محمدی

جناح اصلاح طلب، که در چند سال اخیر تلاش دارد هر گونه شائبهٔ دوری از ارزش‌ها و گفتمان ‌های نظام را بزداید، به سرعت تلاش می‌کند رفتار و گفتار فائزه درمورد بهاییان را خطرناک و غیر مسئولانه معرفی کند. روزنامهٔ اعتماد در برابر این دیدار‌‌ همان رهیافت امنیتی دیگر بخش‌های حکومت را تکرار می‌کند: «بهاییت اساساً از نظر ما نه یک دین است و نه یک مذهب و نه حتی یک جریان اجتماعی ملی بلکه به گمان ما این تشکیلات فرقه‌ای از اساس با توطئه خارجی تاسیس شد و طی ده‌ ها سال گذشته خود را با حمایت دولت ‌هایی مشخص، به صورت یک دین در دنیا عرضه کرد و با بهره ‌برداری از فرصت‌های سیاسی و فرهنگی و اجتماعی برخی جوامع، توانست جای پایی در آن کشور‌ها پیدا کند و اکنون بخش تشکیلاتی آن برای جمهوری اسلامی به مثابه یک فرقه و سازمان ضدامنیتی تلقی می‌شود که مقر آن در اسراییل است و باید از ارتباط تشکیلاتی بهاییان با دشمن اصلی اسلام و مسلمین، نگران بود.»

تداوم ستمگری!

خصلت ستمگری طبعاً بحران آفرین است. هر روز جنجالی به پا می شود یا سروصدایی بر می خیزد که گاه مرزهای واقعیت را در می نوردد و وارد حیطهء فراواقعی می شود. گاه هم یک امر عادی روزمره – مانند دیدار یک زندانی سابق از هم بند به مرخصی آمده – به یک مسئله حاد اجتماعی بدل می گردد و همه را به اظهار نظر و حتی خط و نشان کشیدن وامی دارد. دیدار سادهء هفتهء گذشتهء فائزه هاشمی – دختر علی اکبر هاشمی رفسنجانی، رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام و عضو مجلس خبرگان رهبری – نمونه ای است که در گذشته مشابه بسیار داشته و در آینده نیز – تا زمانی که این حکومت برسرکار است – خواهد داشت.

خلافی نکرده ام و پشیمان نیستم

فائزه هاشمی

من بدیدن خانم کمال‌آبادی رفتم به دلیل اینکه هم‌بندی من بود و شش ماه با هم زندگی کردیم... حیوان که نیستیم در زندگی در دوران‌های مختلف یک چیزهایی وجود دارد که یک سری وظایف اخلاقی و انسانی را بر دوش آدم می‌گذارد و یک سری ارتباطاتی را برقرار می‌کند... من با اینها آشنایی نداشتم و قبل از زندان با جامعه بهایی هیچ ارتباطی نداشتم. حکومت اسلامی در واقع با زندانی کردن من، سبب این آشنایی و ارتباطات و سبب باز شدن دریچه دیگری در زندگی من شد. بارها گفته‌ام من این زندان را خیلی دوست داشتم و بسیار تجربه گران‌ بهایی برای من بود. خیلی چیزها آنجا یاد گرفتم، خیلی چیزها را متوجه شدم...

همراه با واکنش هاشمی رفسنجانی

مشکل جمع شدن اپوزيسيون چيست؟

گفتگو با اسماعيل نوری علا

در برنامهء «پويش» به مديريت سيروس ملکوتی

فايل ويدئوئی فايل صوتی

گفتگوها ملکوتی با عبدااله مهتدی و حسن شريعتمداری در همين زمينه

خاستگاه مذهبی اکثر روشنفکران ايران و داستان بهائيت و فائزه هاشمی
گفتگو با اسماعيل نوری علا
در برنامه«ياران» به مديريت عليرضا ميبدی
فايل ويدئوئی فايل صوتی

مهندسی اجتماعی و وضعيت جنبش سکولار دموکراسی ايران

از نگاه اسماعیل نوری علا
در گفتگو با سعيد بهبهانی در تلويزيون ميهن

فايل تصويری فايل صوتی

موزه و موزه داری، قبل و بعد از انقلاب

شکوه میرزادگی

چهارشنبه بيست و نهم اردیبهشت امسال مصادف با «روز جهانی موزه» است. در اين فرصت پرداختن به وضعيت موزه در ايران می تواند روشنگر مسائلی اکنونی و اغلب دور افتاده از چشم باشد. اگرچه، از ابتدا، یکی از دلایل بوجود آمدن موزه ها حفظ و نگاهداری گنجينه های فرهنگی و تاريخی ملت ها و بوجود آوردن شرایطی برای پژوهش ها و تحقیقات درست تاریخی بوده است اما، متأسفانه، در ایرانِ بعد از انقلاب، موزه و موزه داری هم کلاً در خدمت سیاست های کسانی درآمده که کارشان وارونه نشان دادن و از بین بردن تاریخ کهن و حتی تاریخ معاصر ما است.

انقلابی دیگر و یا اصلاح رژیم اسلامی؟

پرويز ضرغامی

لازم به ذکر است که اگر صفت اسلامی به یک انقلاب بدهیم حرف این افراد درست است چون هر کجا سخن از انقلاب اسلامی است آنجا بی عدالتی، کشتار و زور و نابسامانی دیده ایم. ولی خود کلمهء انقلاب آنجائی با خون و کشتار هم ردیف می شود که مردم در صدد نفی سیستمی فاسد و پوسیده بر می آیند و دیگر آن را نمی خواهند و به اعتراض و اعتصاب اقدام می کنند و رژیم حاکم بجای شنیدن صدای آنها دست به کشتار و زندان و سرکوب خواست بر حق مسالمت آمیز آنها می زند و دگرگونی و نفی رژیم نامطلوب از طرف مردم را نه با مسالمت بلکه با گلوله و از لوله تفنگ و با سرکوب پاسخ می دهد. این پدیدهء خشونت حاکمان ربطی به انقلاب مسالمت آمیز مردمی که حق پایمال شده خود را می خواهند ندارد. این امر مربوط می شود به عکس العمل دستگاه حاکم و به زور سرنیزه!

کنگره سکولار دموکرات ها