کوروش بزرگ دیگر فقط در پاسارگاد نیست، در همه جای ایران است
بنياد ميراث پاسارگاد
در
آستانه روز کوروش بزرگ، 29 اکتبر - هفتم مهر، هستیم، تنها روزی که
در تاریخ سرزمین مان، به شکلی خودجوش و از سوی مردمان و نه از سوی
هیچ دولت و حکومتی به شکلی گسترده برگزار می شود... متاسفانه حکومت
اسلامی از آنجا که هیچ اهمیتی برای بزرگان تاریخی ما قایل نیست
تحمل بزرگداشت این روز بزرگ و تاریخی را نیز ندارد و امسال نیز با
بیانیه ای رسمی عملاً حرمت تورهای مسافرتی به پاسارگاد را در حوالی
روز کوروش بزرگ ممنوع کرده است. غافل از آن که اکنون، با شناختی که
مردمان ما نسبت به کوروش بزرگ پیدا کرده اند، کوروش دیگر فقط در
پاسارگاد نیست. کوروش در همه جای ایران است. هر دری را ببندند در
دیگری برای بزرگداشت و تحسین او باز است.
شوخی تلخی به اسم «در عوض امنیت داریم»
مهدی تاجیک
امنیتی
که از آن حرف زده میشود به این معنی است که در ایران عملیات
تروریستی صورت نمیگیرد و خبری از داعش نیست. دیگر کمتر کسی حرف از
امنیت برای منتقدان سیاسی میزند یا اگر بزند هم در این وانفسا جدی
گرفته نمیشود. سقف خواستهها کوتاه شده و دارد کوتاهتر هم
میشود. گویی همین که داعش نیست، کافی است و باید شکرگذار بود.
سپاه نیروهایش را برای جنگ به سوریه و عراق میفرستد و در داخل
همچنان به بگیر و ببند و سرکوب منتقدان با پروژههایی مانند نفوذ
دست میزند. امنیت مرزها در پیوند با برقراری جو امنیتی در داخل
قرار گرفته و تلاش میشود که هر دو به یک اندازه مشروع به نظر
برسد. انگار همان طور که شاملو گفته بود «امنیت بلال شیردانهای
است که تنها در قفس به نصیب می رسد».
روسیه حتماً امپریالیست است
سلامه کیله، نویسندهء فلسطینی ـ سوری
برگردان: حماد شیبانی
اقداماتی
که روسيه در سوریه مرتکب میشود، برآمده از توهم عظمت طلبانه ای است
که مافیای مسلط بر طبقهء حاکم روسیه به آن دچارشده است. در حالی که
عملاً در چارچوب نظم جهانی امپریالیستی ضعیف است و چه بسا در نتیجه
ی این واقعیت که حتی مانند چین نیز نمی تواند در اقتصاد جهانی
رقابت کند، اینگونه به سخت سری و توسل به زور گرایش پیدا کرده است.
روسیه فراتر از شرایط عینی خود می خواهد به جایگاه جدیدی در بازار
و تحمیل منافع خود برخلق ها دست یابد. روسیه یک قدرت مافیائی تمام
عیار است و (به دلیل همین ویژگی- م) امپریالیستی است ناکام.
آرشيو يا
حافظه تاریخی
محمدرضا شفیعی کدکنی
حق
دارند کسانی که میگویند «ما حافظهی تاریخی نداریم» فقر حافظهی
تاریخی ما نتیجهء
نداشتن «آرشیو ملی» است؛ نه در قیاس با فرانسه و انگلستان که در
قیاس با همسایگانمان. آرشیو ما کجا و آرشیو عثمانی (یعنی ترکیهی
قرن اخیر) کجا؟!
...در
جامعهای که برای اطلاعاتی از نوع جای قبر فرخی یزدی، ما، بیپاسخ
مطلقیم، چگونه میتوانیم ساختار بوف کور یا چشمهایش یا همسایهها
یا جای خالی سلوچ را بر نظام اقتصادی و سیاسی عصر آفرینش این آثار
انطباق دهیم با آن گونهای که جامعهشناسان ادبیات در مغرب زمین،
توانستهاند ساختارهای آثار ادبی را با ساختارهای طبقاتی و اجتماعی
عصر پدیدآورندگان آن آثار انطباق دهند؟ صرف اینکه فلان نظام،
بورژوازی یا زمینداری است یا فلان نظام خرده بورژوازی بوده است،
برای آنگونه ملاحظات علمی ساختارشناسانه کفایت نمیکند.
اعتماد نظام به امنیتی ها برای جایگزینی رهبری
گفتگو با حسن شریعتمداری
گفتگوگر:
آیدا قجر
در سايت «زيتون»
حادثه