>>>>

دو ماه از بازداشت زعیم گذشت؛

ما چه کردیم؟!

(گپی با دکتر موسویان)

جمال درودی

عضو شورای مرکزی جبهه ملی

لزوم تشکيل جبهه ای متحد برای مقابله با تجزیهء ایران

سام قندچی

سخن اين نیست که پیش از تجزیه، روابط گروه بندی های اتنیکی در یوگسلاوی سابق چون بهشت موعود بود، اما مطمئناً تجزیه نه تنها برای اجزاء آن سرزمین بهشتی به ارمغان نیاورد بلکه نفرت از یکدیگر، که نتیجهء سال ها برادر و خواهر کشی است، همچنان در حافظه نسل کنونی زنده است. امروز، پس از مشاهدهء تجربهء یوگسلاوی، عراق و سوریه در چند دهه اخیر، بهتر است بجای آنکه تصور کنیم مشکل را با افشاگری و محکوم کردن کشورهای خارجی مختلفِ حامی نیروهای اتنیکی یا دولت مرکزی ایران حل کرده ایم، جا دارد با خود مسأله دست و پنجه نرم کنیم و جبهه ای متحد برای مقابله با تجزیهء ایران و حفظ یکپارچگی کشور تشکیل دهیم؛ جبهه ای که با راه و روش دموکراتیک و سکولار برای پیشگیری از شعله ور شدن جنگ داخلی در ایران تلاش کند.

آشکارسازی تجزیه‌ء ایران از درون

اعلاميهء دفتر مرکزی حزب پان‌ایرانیست (هیات اجرایی / هاج)

اعلام تشکیل فراکسیون ترک‌زبانان در مجلس شورای اسلامی، در حقیقت آشکار سازی طرح تجزیه‌ء ایران از درون از سوی ستون پنجم نظام اسلامی است. ایجاد این فراکسیون در راستای ایجاد تنش قومی تا رسیدن به گسل قومی، با وجود «ولی فقیه »، «مجلس خبرگان رهبری»، «شورای امنیت ملی» و «مجمع تشخیص مصلحت نظام » بسیاری از دیده‌بانان مسایل ایران و نیز توده‌های وسیعی از مردم را به این نتیجه رسانده است که: «مطلق آن آواز، خود از « شه » بُوِد / گر چه از حلقوم عبدالله بُوِد». اما ملت و مردم ایران این توطئه را نیز با همبستگی به زیر درفش یگانگی ‌ملی در هم خواهند شکست. پاینده ایران - دهم مهرماه 1395

اول ثابت کنید چیزی به اسم ایران وجود دارد!

مصطفي ملکیان، نوانديش اصلاح طلب اسلامی

گفتن "هنر نزد ایرانیان است و بس" جنایت است. ايران اصلا چه موجودي است؟ اول موجوديتي به نام ايران را بايد اثبات كرد. اول موجوديتي به نام ايران را بايد اثبات كرد كه ما چيزي داريم، هويتي داريم، عيني داريم، ابژه‌اي داريم كه اسمش ايران است. شما اول بايد اثبات كنيد چيزي هست و بعد بگوييد متعلق به عشق، نفرت، خشم يا خشنودي من است. ايران چه موجودي است؟.. مدعاي من اين است كه «ناسيوناليسم» هم به لحاظ فلسفي، هم به لحاظ اخلاقي و هم به لحاظ مصلحت‌انديشانه غيرقابل دفاع است. البته اگر يكي از اين سه ‌تا غيرقابل دفاع باشد دوتاي ديگر هم غيرقابل دفاع خواهد بود ولي با اين همه من جداگانه مدعاي خودم را بررسي مي‌كنم. هرچند كافي است يكي از اين سه مدعا از دست طرفداران ناسيوناليسم گرفته شود تا آن دوتاي ديگر هم گرفته شود. به هر روي من مستقلا به اين سه‌ تا مي‌پردازم، اما در ابتدا بايد كه مرادم از ناسيوناليسم را بيان كنم.

درسی که کوروش به ما می‌دهد

رامین کامران

داستان نه داستان باستان رایی توهم آمیز است و نه سلطنت طلبی بی موقع؛ موضع گیری در برابر آن هویت مذهبی ـ سیاسی است که نظام فعلی با نزدیک چهل سال کاربرد خشونت کوشیده تا به ایرانیان تحمیل کند و موفق هم نبوده. کورش کهن ترین نمادی است که می توان برای ارج نهادن به رواداری و حرمت تنوع در تاریخ ایران یافت. امروز این ارزش ها قالب جدیدی برای تحقق می طلبد، اما نمادهای کهن همچنان برای بیان شان کارآمد است. نصیحت به احتراز از افتادن در دام گفتارهای افراط گرا، نصیحت بجایی است. ولی این را هم باید در نظر داشت که نه تصویر تاریخی و نه تصویر افسانه ای کورش چنین درسی به کسی نمی دهد و اگر کسی خواست به چنین راهی برود، نمی تواند مدعی شود که کورش را سرمشق کرده است.

زنده باد داعش خودمان!

مهرانگيز کار

ریاست قوه قضائیه به ریاست قوه مجریه که همان دولت تدبیر و امید است، توصیه می کند سکولارها را از خود دور کند. رهبر به ریاست دولت تدبیر و امید دستور می دهد یکی دو خط قرمز را مراعات کنند و حامیان فتنه را دور بیاندازند. تازگی ها عموماً شیک و پیک هم شده اند. قاره امریکا را هم که دارند دوباره کشف می کنند. فرزندان شان در بهترین دانشگاه های جهان بدون صنار وام دانشگاهی درس می خوانند. اخیرا مثل بلبل انگلیسی حرف می زنند. در محافل جهانی از ضرورت برخورد با داعش می گویند. اصلا به روی مبارک نمی آورند که با جان و مال و شرافت و کرامت انسانی این مردم چه اندازه داعشی برخورد کرده اند.

کودک آزاری جنسی در پناه «بیت» المجرمان

مجید محمدی

یک دستگاه قضایی با لحاظ این موضوع می‌تواند دو راهبرد متفاوت داشته باشد. یک راهبرد متعلق به قوهٔ قضاییه جمهوری اسلامی است که به هر قیمت می‌خواهد از متهمانی که روابط محکمی با حاکمان دارند حمایت کند و هیچ تلاشی برای جمع آوری شواهد نمی‌کند. راهبرد دوم حمایت از قربانی با تلاش برای جمع آوری شواهد و ممانعت از تکرار جرم است. در راهبرد اول قوهٔ قضاییه با همکاری متهم به ارعاب شاکیان و شاهدان احتمالی می‌پردازد تا کسی جلو نیاید و افراد از طرح شکایات منصرف شوند... در راهبرد دوم دادگاه افکار عمومی باز است و مردم می‌توانند بر اساس مدعیات افراد به قضاوت بپردازند، خواه دستگاه قضایی بتواند جرم را به اثبات برساند یا خیر، و خواه پرونده به محکومیت برسد یا خیر. در یک جامعهٔ باز و سکولار راهبرد دوم دنبال می‌شود.