پايگاه رسمی جنبش سکولار دموکراسی ايران

دوشنبه 18 و سه شنبه 19 بهمن 1395 ـ 6 و 7 فوريه 2017

پيمان نامهء عصر نو

پيوند به سايت ها و وبلاگ های ديگر سکولار دموکرات>>> دعوت به مطالعه و امضای بیانیهء «جدایی کامل حکومت و مذهب در ایران»>>>

تأسيس: 14 امرداد 1392

جستجو در سايت

تماس با سردبير

آرشيو صفحات اول سايت

آرشيو کلی مقالات

آرشيو بر حسب نام نويسندگان

بيانيه های سازمان های ديگر

فهرست مقالاتی درباره مفاهيم

ويدئوهای آموزشی

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

سردبير: اسماعيل نوری علا ◄

1. ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی هيچکس را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی نمی پذيريم.

2. همچنين، از آنجا که حکومت اسلامی مسلط بر ايران را قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن مطالبه ای هم نداريم؛

3. و به همين دليل می توان انتظار داشت که نام هيچ يک از هواداران جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده نشود.

4. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل از غاصبان حکومت مسلط بر کشورمان حمايت می کنيم.

5. آنچه دراين سايت اختصاصی و غير خبری منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاه سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که در صدر اين صفحه آمده و نيز در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند.

6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين انتخاب تيتر مناسبی برای آنها با سردبير است.

7. به احترام «جمهوريت»، در اين پايگاه، هر کجا سخن از حکومت مسلط بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم» تبديل می شود.

اعلاميهء جهانی حقوق بشر

و پيوند به يک ويدئو

روز آمدنِ هیچ!

محمد رهبر

آن «هیچِ» عارفانه، پس از این همه سال، جلوه‌ای دیگر پیدا کرده است: شاید که این «هیچ» از ندانستن می‌آمد و در چشم عارف ‌پرور ایرانی به استغنا و مرحله فنا تعبیر شد. خمینی، انگار در صداقتی غیر عمد، خبر از درون اش می‌داد که هیچ نمی‌داند که چه باید کرد و چگونه حکومتی بر پا خواهد شد و تنها می‌داند که همه چیز از این تاریخ به بعد بر مدارِ هیچ می‌گذرد. چه انتظار سخیفی داشته‌ایم که اگر زیر درخت سیب و در نوفل لوشاتو گفت که دموکراسی می‌خواهد مثل همین که در فرانسه است، باور کردیم. مگر این پیرمرد چه چیزی از دموکراسی می‌دانست و چه شناختی از فرانسه و اروپا و فلسفه سیاسی غرب داشت که این ‌همانی ‌اش با قید اسلام را به حساب جمهوری دموکراتیک بگذاریم؟

گوریل هم نشدیم!

حمیدرضا رحیمی

گاه آدمی، به هزار و یک دلیل، طاقت اش را بگونه ای از دست می دهد که آرزو می کند آن چیزی باشد که دوست نمی دارد! سخن کوتاه، این احساس به فدوی، از ملاحظهء خبری که در پی می آید، دست داد: «گوریل‌ها انقلاب کردند و رهبرشان را کشتند!» و در ادامهء خبر حیرت اثر: «...گوریل‌ های منطقه‌ای حفاظت شده در سنگال، علیه رهبر دیکتاتورشان قیام کرده، اعتراض کردند و در نهایت او را برکنار کرده و کشتند. پس از پیروزی انقلاب نیز روی جسدش با ترانه ظفر رقصیدند!» (العربیه). فضولی فدوی: گوریل هم نشدیم!

یادم آمد

جاوید جعفری

زنگ های اين ساعت دهشتناک را گوش کن: / در تقاطع زخمی ها / که دیگر برای کنار زدن گرد و خاک ها دیر است؛ / خرده شیشه های ارغوانی / به اضطراب دستگیره ها چسبیده اند / و ستارگان مرده / داغ می چرخند / بر گشودگی صبح..، نه! / اینجا خاستگاه اشیائی نیست / که با ناف شان / بودنت را به زندگی گره بزنند.

آشتی کنان؟ - از اصلاح طلبی دوم خرداد چه باقی مانده است؟

سرمقالهء «اخبارروز»

موضوع «آشتی ملی» که این روزها بی وقفه از جانب «اصلاح طلبان» حکومتی تکرار می شود، اولین بار در روزهای درگذشت هاشمی رفسنجانی، از سوی محمد خاتمی مطرح شد؛ همان وقت که او را از حضور در خیابان و شرکت در مراسم «تشییع» منع کرده و او هم بدون اعتراضی آن را پذیرفته بود. محمد خاتمی برای این که هیچ گونه سوء تفاهمی در مورد درخواست او پیش نیاید، تصریح کرد که این آشتی ملی زیر نظر و تحت رهبری «ولی فقیه» صورت بگیرد. از آن روز به بعد این خواسته - و کما بیش شرط اصلی آن - به طور مرتب و از جمله در نامهء «43 زندانی سیاسی سابق» در تجلیل از هاشمی رفسنجانی، تکرار شده و به نظر می رسد به شعار و روش انتخاباتی اصلاح طلبان در انتخاب دور آتی ریاست جمهوری نیز تبدیل شود.

آيا مراسم اسکار لغو می شود؟

بسیاری از تهیه کنندگان و کارگردانان برجستهء سینمای جهان، که از مدت ها قبل زنبیل گذاشته بودند تا در موقع ورود ترانه دوستعلی به آمریکا با وی وارد مذاکره شده و قرارداد همکاری ببندند و از وی برای بازی در فیلم های خود استفاده کنند، با این تصمیم هنرپیشه فیلم های فارسی نمی دانند چه خاکی روی سر خود بریزند! از طرف دیگر برگزار کنندگان مراسم آسکار، با توجه به حضور ترانه دوستعلی و پیش بینی درو کردن جوایز اسکار توسط وی و فیلمی که او در آن بازی داشته است (فروشنده) تعداد زیادی مجسمه اسکار سفارش داده بودند که با این تصمیم ضد استکباری ترانه دوستعلی روی دست شان باد خواهد کرد و لاجرم باید به سمساری ها بفروشند! حتی گفته می شود برگزار کنندگان مراسم اسکار پس از شنیدن خبر انصراف حاجیه خانم دوستعلی از مسافرت به آمریکا تصمیم به لغو مراسم امسال گرفته اند!

نامهء دوم به آقای دونالد ترامپ

رضا پهلوی

حساب مردم ایران را از حکومت ظالم جمهوری اسلامی می بایست جدا کرد. مبارزه با اسلام سیاسی «نه جنگ و نه سازش» است. تنها راه برون رفت از این بحران، پشتیبانی و تقویت کنشگران مدنی ایرانی است که در قلب خاورمیانه هستند. در همین راستا امیدوارم که ایالات متحده آمریکا، نقش محوری به همراه دولت های دمکراتیک دیگر، در پشتیبانی از ملت شجاع ایران برای دستیابی به آزادی و دادگری ایفا کنند. بر این باور هستیم که ایران سکولار دمکرات، ضامن برقراری صلح و ثبات در منطقه است که منفعت دو سویه برای جهان آزاد و ملت ایران است.

درخواست کمک از کشورها راهگشا است!

آرام حسامی، عضو «اتحاد برای دموکراسی»

از نظر تاریخی همیشه کشورهایی به عنوان کشورهایی کمک کننده در جریان تحولات اجتماعی یک کشور حضور داشته است مثلا انقلاب امریکا ممکن نبود اگر کشور فرانسه کمک نمی‌کرد، انگلیس نمی‌توانست از شاه مستبد خود‌‌ رها شود اگر به قشون خارجی اعتماد نمی‌کرد، و یا انقلاب روسیه موفق نمی‌شد اگر به کمک‌های جهانی متوسل نمی‌شد. تاثیرگذاری کشور‌ها در تحولات یک کشور دیگر با توجه به فرایند جهانی شدن مسأله‌ای ساده‌ای است که بسیاری برای آنکه راه تحولات را موفق بپیمایند آن را آزموده‌اند. به نظرم اینکه کشوری به تحولات کشوری دیگر و یا اپوزیسیون کشوری دیگر کمک کند مسأله نگران ‌کننده‌ای نیست.

دستور اجرائی دونالد ترامپ و تکلیف ما ایرانیان

حسن داعی

دستور اجرائی ترامپ، بخشی از ایرانیان مقیم آمریکا را به بطور بی سابقه ای فعال کرده که پدیده ای مثبت بویژه در میان آن بخش ار هموطنانی است که در مقابل نقض حقوق انسانی، مدنی، سیاسی و فرهنگی شان توسط رژیم همواره سکوت کرده و مصحلت را بی تفاوتی و اولویت دادن به سفرهای سالانه به وطن و ادامه بدون دردسر زندگی تشخیص داده اند. اما، نمی توان از یکطرف به دولت های غربی اعتراض کرد که چرا مردم ایران را با رژیم آخوندی در یک کفه قرار میدهند و از طرف دیگر، در برابر رفتار های رژیم که ناقض حقوق ایرانیان و تهدیدی برای منافع و امنیت کشورهای غربی است سکوت و در برخی از موارد از آنها حمایت کرد.

ترامپ باید اقتدار خود را بر سلفیست‌ها و حزب‌الله اعمال کند!

افشین علیان

برگردان از منوچهر یزدیان

تصمیم ممنوعیت ورود به آمریکا برای شهروندان هفت کشور نام برده نه هدفمند است و نه مؤثر. این تصمیم حتی می‌تواند برای دولت ترامپ دردسر ساز گردد. به‌عنوان مثال، ممکن است مراسم اعطای جوایز اسکار به سکوی مخالفان ترامپ مبدل گشته و شرکت کنندگان اعتراض شان را در آن‌جا مطرح نمایند. گوئی کسی در تیم ترامپ قصد داشته بخشی از دنیا را علیه او بسیج نماید. ترامپ باید نیرو و اقتدارش رادر نابودی همهء مراکز سَلَفیست‌ها در آمریکا بکار برده و همچنین بر حزب‌الله تمرکز کند و همهء سلفیست‌ها و هم‌فکران شان را اخراج نماید. باید ممنوعیت ورود به آمریکا برای سلفیست‌ها و حزب الله هم به اجرا در‌آید.

درسی از جنبش آینده نگری مصر

در ابتدای بهار عربی، اخوان المسلمین حتی در آن حرکت شرکت نکردند چون فکر می کردند نزدیکی با رادیکالیسم بهار عربی با مشی مسالمت آمیز آن سال های فعالیت شان، در تضاد است و موقعیت آنها را در ارتباط با رژیم حسنی مبارک به خطر خواهد انداخت. اما جنبش بهار عربی به همت نیروهای آینده نگری نظیر جنبش جوانان ششم آوریل در مصر اوج گرفت، همچنین بهار عربی به دلیل حمایت دولت اوباما در چند کشور پیروز شد و، به این طریق، سقوط حسنی مبارک و فعال شدن ناگهانی اخوان المسلمین در جنبش بهار عربی همزمان شد، و آنها توانستند، به دلیل داشتن تشکیلات، با صعود محمد مرسی به مقام ریاست جمهوری مصر، قدرت را قبضه کند و آینده نگرها، یعنی رهبران جنبش جوانان ششم آوریل، را که آغازگر بهار عربی بودند به حاشیه برانند.

چشم انداز‌های افول نفت

فریدون خاوند

اگرچه تولید نفت طی بیست سال آینده از لحاظ مطلق همچنان افزایش می یابد، ولی سهم آن در کل مصرف انرژی از هشتاد و شش در صد در حال حاضر به هفتاد و پنج در صد تا سال دو هزار و سی و پنج کاهش خواهد یافت. همزمان، آهنگ افزایش مصرف نفت رو به کاهش می رود و از نیمهء دهه دو هزار و چهل میلادی روند کاهشِ سال به سال مصرف این کالا آغاز خواهد شد. حتی بر پایهء بعضی پیش بینی ها، روند کاهش مصرف نفت ممکن است طی دهه آینده شروع شود. انقلاب انرژی، که یکی از مهم ‌ترین تحولات تمدن انسانی را در قرن بیست و یکم میلادی رقم خواهد زد، در بر دارندهء هشداری مهم برای همهء کشور هایی است که هنوز نتوانسته اند از مصیبت وابستگی به نفت و گاز رهایی یابند. اگر این کشور‌ها نتوانند زمینهء گذار اقتصاد‌شان را به دوران پسا نفت فراهم بیآورند، پا به پای افول نفت در کام انحطاطی غیر قابل بازگشت فرو خواهند رفت.