نقش خامنه ای و سپاه پاسداران در نابودی تولید و اشتغال
ناصراعتمادی
علی
خامنه ای در پیام نوروزی اش سال
جديد
را مجدداً سال “اقتصاد مقاومتی” با تمرکز بر “تولید و اشتغال”
تعریف کرد. او با این شعار اعتراف کرد که مشکلات اساسی اقتصاد
ایران همچنان به قوت خود باقی است و بیلان نظام اسلامی دست کم در
دو حیطۀ کار و اشتغال رضایت بخش نیست. او با این شعار برای چهارمین
سال متوالی اقتصاد – و نه مثلاً “تهاجم فرهنگی” – را در صدر اولویت
ها و مسائل کلیدی قدرت سیاسی ایران قرار داد و همزمان حسن روحانی
را مسئول از میان برداشتن موانع تولید و اشتغال دانست.
خامنهای و «توهم» خدمات فوقالعاده
مجید محمدی
علی
خامنه ای، رهبر
حکومت اسلامی، معمولاً
از آمار و ارقام استفاده نمی کند چون می داند با تکیه بر آمار و
ارقامی که افراد ارائه می کنند می توان آسان تر سخن و ادعای آنان
را مورد سنجش قرار داد. اما برای ارائهی دستاوردهای نظام در اولین
روز سال
جديد
نتوانست از استفاده از آمار و ارقام بگذرد.
او بر این باور است که نظام تحت رهبری وی نظامی موفق و کارآمد است:
«خدماتی که نظام اسلامی به ایران و ملت ایران در این مدت کرده است
یک خدمات برجسته و فوق العاده است. اگر این خدمات را با خدمات
دوران طاغوت مقایسه کنیم مشخص خواهد شد که نظام اسلامی چه خدماتی
عرضه کرده... فهرست خدمات نظام اسلامی بسیار طولانیتر از این
مواردیست که عرض خواهم کرد».
انتخابات و پرسش همیشگی: شرکت یا عدم شرکت؟
مجيد فرهنگ
حکومت اسلامی در طول چهار دهه حکومت خود خساراتی به منابع طبیعی،
منابع نیروی انسانی، محیط زیست، میراث فرهنگی و اخلاق و فرهنگ
عمومی وارد کرده که از تبعات هر انقلاب مفروض دیگری فراتر است. پیش
کشیدن سناریوهای سوریه و عراق برای انقلاب هراسی روش مرسوم این
جریانات است. بدیهی است که سرنگونی طلبانِ
مسؤل و مآل اندیش، ضمن تاکید بر تفاوت های عمیق ساختاری جامعهء
ایران با امثال سوریه و عراق که وقوع چنان سناریویی را کمتر محتمل
می کند، می بایست در اندیشهء خلاء قدرت احتمالی و تبعات آن باشند.
چنین نگرانی، حتی در صورت واقعی بودن، نمی بایست بهانه ای برای
انقلاب هراسی،
بلکه
بايد
دلیلی برای تعجیل در تشکیل آلترناتیو دمکراتیک باشد.
تقابل منافعِ حکومت اسلامی با منافعِ ملی
گفتوگو با کاظم علمداری
گفتگوگر:
ماندانا زندیان
دولتهای
دمکراتیک که منتخب واقعی مردم باشند میتوانند منافع ملی را
نمایندگی کنند و درسیاستهای خود بازتاب دهند- سیاستهایی که با
اهداف و خواستهای ملت همخوانی داشته باشد. اما دولتهای
دیکتاتوری، که منتخب واقعی مردم نیستند، لزوماً منافع واحدی با
منافع ملی ندارند. همانگونه که امنیت مردم در اینگونه موارد، با
امنیت حکومت یکی نیست. حکومتهای دیکتاتوری امنیت خود را در سرکوب
و از بین بردن امنیت مردم میبینند. امنیت در تأمین آزادیِ همه
جانبه و قانونمداری شکل میگیرد، نه زورگویی و قانون شکنی.