دوشنبه 22 و سه شنبه 23 خرداد 1396 ـ  12 و 13 ژوئن 2017

پيمان نامهء عصر نو

پيوند به سايت ها و وبلاگ های ديگر سکولار دموکرات>>>                       دعوت به مطالعه و امضای بیانیهء «جدایی کامل حکومت و مذهب در ایران»>>>

تأسيس: 14 امرداد 1392

جستجو در سايت

تماس با سردبير

آرشيو صفحات اول سايت

آرشيو کلی مقالات  

آرشيو بر حسب نام نويسندگان

بيانيه های سازمان های ديگر

فهرست مقالاتی درباره مفاهيم

ويدئوهای آموزشی

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

سردبير: اسماعيل نوری علا  

1. ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی هيچکس را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی  نمی پذيريم.

2. همچنين، از آنجا که حکومت اسلامی مسلط  بر ايران را قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن مطالبه ای هم نداريم؛

3. و به همين دليل می توان انتظار داشت که  نام هيچ يک از هواداران جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده نشود.

4. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل از غاصبان حکومت مسلط بر کشورمان حمايت می کنيم.

5. آنچه دراين سايت اختصاصی و غير خبری منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاه سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که در صدر اين صفحه آمده و نيز در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند.

6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين انتخاب تيتر مناسبی برای آنها  با سردبير است.

7. ما به احترام «جمهوريت»، در اين پايگاه، هر کجا سخن از حکومت مسلط  بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم»  تبديل می شود.

8. و از آنجا که بين ايران و ملت ايران  از يکسو، و حکومت اسلامی مسلط بر کشورمان، از سوی ديگر، تفاوت و جدائی قائليم، در هر متن که واژهء ايران بکار رفته اما منظور رژيم اسلامی باشد، ما بجای ايران عبارت «رژيم ايران» يا «رژيم» مسلط بر ايران» را بکار می بريم.

اعلاميهء جهانی حقوق بشر

و پيوند به يک ويدئو

 

 

پیدا کنید معنای « هرج و مرج » را

فرمان « آتش به اختیار» رهبر: «شما افسرهای جنگ نرمید، آنجایی که احساس میکنید دستگاه مرکزی اختلالی دارد و نمیتواند درست مدیریّت کند، باید در آنجا « آتش‌ به‌ اختیار» باشید ؛ یعنی باید خودتان تصمیم بگیرید، فکر کنید، پیدا کنید، حرکت کنید، اقدام کنید.»

 

پرسشی از داعش!

برگرفته از فيس بوک ناصر فرخ

داعش گفته میخواد به ایران حمله کنه!! عمو... مثلا چه غلطی میخوای تو ایران بکنی!؟�حکومت اسلامی تشکیل بدی؟ �حجاب رو اجباری کنی؟ �مشروب رو ممنوع کنی؟ �با همه دنیا دشمنی کنی؟ �آزادی بیان رو محدود کنی؟ �گروگانگیری و عملیات خرابکارانه علیه غرب انجام بدی؟ �روزه‌ خوارها رو شلاق بزنی؟ �ریش و پشم رو مد کنی؟ �صدای آزادی خواهان رو خفه کنی؟� به شرقی‌ها و غربی‌ها فحش بدی؟ �اسم‌های عربی و اسلامی رو ترویج بدی؟ �علیه فرهنگ ایران باستان نفرت ‌پراکنی کنی؟ �ایران رو در جهان منزوی کنی؟� مخالف ها رو اعدام و ترور کنی؟ �قوانین دینی و شرع رو حاکم کنی؟ �موسیقی و کنسرت رو حروم کنی؟ �همه جا جداسازی جنسیتی اعمال کنی؟ با رقص و شادی مخالفت کنی؟ �گشت ارشاد راه بندازی؟ �ثروت ملی رو چپاول کنی؟ �آخه می خواهی چه غلطی بکنی، �حاجی،؟ما از تصدّق سر حکومت اسلامی همهء اینارو الآن چهل ساله که داریم... برو بابا خدا روزی تو جای دیگه حواله کنه!

يکی قطره باران ز ابری چکيد

خجل شد چو پهنای دريا بديد

حمیدرضا رحیمی

در پی حملات تروريستی اخير، برای فدوی اين نکته مطرح شده که داعش درونمرزی، و بقول عوام original، که در همان عنفوان انقلاب شکوهمند، در فاجعهء سینما رکس آبادان، و متعاقب آن قتل های زنجیره ای درون و برونمرزی، و نیز در قتل عام های سال شصت و شصت و هفت، و در یک قیام قعود،چندین هزار جوانان مرز پُر گهر را به قتل رساند، ترتیب دادن یک نمایشنامهء  آبکی با  دوازده قربانی که البته، حسب شیوهء مرضیه  از مردم اند، عددی ست؟ بی سببی نیست که مقام معظم رهبری، ضاعف الله پُرستاته، از آن به "ترقه بازی" یاد فرموده است!

کدام ملت بدون تغییر حکومت مشکل خود را حل کرده است؟

منوچهر تقوی بیات

«آقای دکتر آجودانی! این فرض شما نادرست است. کجای دنیا بدون قدرت سیاسی می شود یک کشور را با دموکراسی اداره کرد؟ حزب های سیاسی کشورهای باختری برآمده از پیشرفت صنعتی و اقتصادی و فرهنگی کشورشان هستند و قدرت سیاسی را از راه تلاش های سیاسی و اجتماعی شان به دست آورده اند. فرهنگ را بدون قدرت سیاسی و اجتماعی نمی توان تغییر داد. فرهنگ باد یا هوا یا یک امر انتزاعی نیست» ... «در ایران شاید نزدیک به هشتاد میلیون نفر زندگی می کنند و با حکومتی خودکامه و ضد ایرانی دست بگریبان و در حال مبارزه برای زنده ماندن هستند. شما و آقای آرامش دوستدار در جهان دیگری هستید».

انتقام بی رحمانهء حکومت اسلامی از قطر!

قطر، که تا پریروز در جبههء مقابل ایران در سوریه و عراق می جنگید و دست اش در دست شاه عربستان و رئیس جمهور ترکیه بود، اکنون دست نیاز به طرف حکومت اسلامی ايران دراز کرده است. اين حکومت هم، که با تغافل اجازه داده است قطر چهار دهه منابع مشترک گازی با ایران را غارت کند، با خوش رویی اعلام کرده است ظرف دوازده ساعت کلیه نیازهای غذایی و خوراکی قطر را تأمین خواهد کرد و اجازه نخواهد داد امیر قطر و دویست هزار نفر جمعیت این شبه جزیره سر گرسنه به بالین بگذارند. البته در اين مورد شایعاتی هم وجود دارد مبنی بر اینکه تأمین مواد غذایی مورد نیاز قطر توسط حکومت اسلامی در واقع نوعی انتقامجویی از قطر و کسبهء با ایمان و بازرگانان متدین و تولید کنندگان با تقوا و خداترس ایرانی به کمک دولت حکومت اسلامی آمده و می خواهند با صدور محصولات مسموم و فاضلابی غذایی خود به قطر کار این امیرنشین را یکسره کنند و مادر امیر قطر را به عزایش بنشانند!

 

مبارزه در عرصۀ انتخابات

محمدرفیع محمودیان

مزیت گردهمائی‌های انتخاباتی تکرار مداوم و در دسترس بودن آن است. انتخابات به هر رو هر چند سال برگزار می‌شود و فضای مناسبی را برای بحث های سیاسی بوجود می‌آورد. انتخابات شوری را در توده‌های وسیع مردم برای توجه به سیاست، کند و کاو در مواضع خود و طرح دغدغه‌های خود دامن می‌زند. برای مبارزه می‌توان از این شور بهره گرفت. برای دست زدن به مبارزه در سطح تظاهرات و گردهمائی میدانی گاه باید عمری در انتظار بسر برد ولی برای بهره جوئی از گردهمائی‌های انتخاباتی گاه فقط باید چند ماه یا در بیشترین حد چند سال انتظار کشید.

اول سکولار دموکراسی یا حل مشکلات چند هزار ساله؟
سام قندچی

بيائيد فرض کنیم که نقصان های تاریخی - فرهنگیِ نسبت داده شده به يک «ملت» همه درست باشد (در اينجا منظور هر ملتی است) حال می توانيم با همين فرض به آزمايشگاه جامعه شناسی تاريخی برويم و نگاهی کنیم به مردم کره. مگر مردم کرهء شمالی و کرهء جنوبی هر دو کره ای نيستند؟ و هر دو همهء نقصان هائی را که ممکن است در تاريخ و فرهنگ شان وجود داشته باشند ندارند؟ پس چرا اولی حتی قادر به تأمين نان خالی نیست، در حالي که دومی توانسته است، با ایجاد شرکت هايی نظير سامسونگ، غول های الکترونيک دنيا را پشت سر گذارد؟ آيا شصت سال پیش که ساکنان اين دو سرزمين از هم جدا شدند واقعیت های تاریخی متفاوتی داشتند یا که زمینهء فرهنگی شان متفاوت بود؟ 

حاکميت ملت و نهادسازی در حکومت

اسماعيل نوری علا

قسمت اول

فايل تصويری      فايل صوتی           دانلود

قسمت دوم

فايل تصويری      فايل صوتی           دانلود

در برنامهء «نگاه» بمديريت عليرضا ميبدی

با عملیات تروریستی اخير

ادعای وجود امنیت در حکومت اسلامی فرو ریخت

حسن اعتمادی و جمشید اسدی

در برنامهء «تفسير خبر» بمديريت جمشید چالنگی

تروریسم قلابی: خود زنی رژیم

کورش عرفانی

ساختارهای جمهوری اسلامی دیگر نمی توانند دو مثلث قدرت را تحمل و مدیریت کنند، پس یکی از این دو باید از هرم قدرت کنار گذاشته شود. مهم این نکته است که حذف مثلث سنتی احتمال باقی ماندن پوسته ای از رژیم جمهوری اسلامی را ممکن می سازد، اما حذف مثلث جدید چیزی از رژیم برجای نخواهد گذاشت. این قابل پیش بینی بود که سپاه، پس از عدم کامیابی در استقرار کاندیدای مطلوب خویش در پست ریاست جمهوری و در مواجهه با هجوم تدارک دیده شده ی پسابرجام- در داخل توسط دولت روحانی و در خارج توسط لایحه تحریمی جدید کنگره ی آمریکا-، دست به یک واکنش عصبی بزند. به نظر می رسد که سپاه در یک استراتژی چهار مرحله ای این روند واکنشی را آغاز کرده باشد.

انتخابات 96: چه کسی پیروز شد؟

مصطفی صابر

از عجایب روزگار یکی این است که همه طرف های درگیر "انتخابات 96" می توانند خود را پیروز این میدان قلمداد کنند. از خامنه ای و رئیسی گرفته، تا روحانی و اصلاح طلبان و بی.بی.سی، تا مردمی که رأی دادند و حتی آنها که ندادند! عجیب تر اینکه همه این طرف ها حق دارند که چنین فکر کنند. اما، این معادله غریب چگونه ممکن است برقرار باشد؟ و چنین وضیعتی بکجا خواهد انجامید؟ بگذارید از آسانترها شروع کنیم. تا آنجا که به بالایی ها بر می گردد، بعد از این "انتخابات چه اصولگرایان و خامنه ای و چه اصلاح طلبان و امثال روحانی فکر میکنند که موقعیت مستحکم و استواری دارند و هردو به اصطلاح در صحنه اند. معنی این وضعيت جز زمینه مساعد برای تشدید دعواهای اینها در آینده نزدیک نخواهد بود.

حکومت تحقیر، توبه و خود شیرینی

مجید محمدی

در برخی حکومت‌ها افراد نه تنها برای خواسته‌های غیر اخلاقی و نامشروع بلکه برای خواسته‌های معمول و عادی باید به تحقیر تن در دهند. در حکومت‌های اقتدارگرا و تمامیت خواه است که زمینه‌های این تحقیر طلبی در هر دو صورت به خوبی فراهم می شود. برای این ادعا که حکومت اسلامی چنین نظامی است تنها کافی است به مواردی از این خود- خوار کنندگی‌ها برای رسیدن به خواسته ‌های عادی افراد- مثل کسب و حفظ شغل و ادامه‌ی حیات- اشاره کنیم. چهار نمونه‌ای که برگزیده‌ام هر یک طیفی از این تحقیرها را منعکس می کنند: هنرمند تبعیدی، کمونیست تواب، و دو هنرمند متفاوت داخل کشور. هر چهار نفر قربانیان نظام حکومت اسلامی هستند و در موقعیتی قرار گرفته‌اند که بازی در سناریوی تحقیر را روشی برای بقای خود تصور کرده‌اند.

© 2017 ـ Iranian Secular Democracy Movement - iraniansdm@gmail.com - Fax: 509-352-9630

00000000000000000000000000

 

طططططططططططط