«جزیرهء ایران»؛ دلیل مهاجرت‌ها و خروج سرمایه‌ها

جعفر محمدی

فقدان ارتباط متعارف بین ایران و جهان این حس ناامنی را به بسیاری از افرادی که بینش روز دارند می‌دهد که گویا سرزمین‌شان جزیره‌ای دور افتاده از سرزمین اصلی دنیا شده است؛ جزیره‌ای در محاصره انواع مخاطرات. هر که این حس را داشته باشد، حتی با وجود انواع امکانات و آزادی‌ها، می‌کوشد خود را از «جزیره دور مانده از سایر نقاط جهان»، برهاند و به دنیا ملحق شود. ◄

سه نکته از سام قندچی

«تحلیل ها» يا «گزینه ها»؟

زمان هایی در تاریخ زندگی ملت یا فرد پیش می آید که دیگر موضوع اصلی، «تحلیل ها» نبوده بلکه «گزینه ها»ی پیش رو اسمطرح می شوند... در روزهای بین شهریور و بهمن پنجاه و هفت، ملت و تک تک مردم ایران چنین روزهایی را تجربه کردند. برخی، حتی یکی دو سال پیش از آن، هرچه را در ایران داشتند، فروختند و دلار خریدند و به هر کشوری که توانستند مهاجرت کردند. اما «گزینه های مطرح» تنها به انتخاب هائی که طبقات بالا و ثروتمندان انتخاب می کنند محدود نیست و فقیرترین اقشار مردم هم در چنین وضعیت هایِ انقلابی گزینه های متعددی را انتخاب می کنند که در شرایط عادی حتی به فکرشان هم خطور نمی کند... بهر حال، امروزه جدا از آنکه چنان تحلیلی درست یا غلط از آب در آید، گزینه هایی که مردم در نظر می گیرند بیشترِ گزینه های مورد توجه مردم، شبیه دوران انقلاب پنجاه و هفت است. (منبع)

عذرِ بدتر از گناه

یک سری از مدافعان رنگارنگ جمهوری اسلامی بحثی به تازگی راه انداخته اند که می گویند خیزش 96 بخاطر گرسنگی بود و نه برای سکولاریسم. این عذرِ بدتر از گناه، آن اندازه مضحک است که آدم نمی داند بخندد یا گریه کند. سکولاریسم معنایش خیلی ساده است، یعنی زمینی بودن و به همین دلیل سکولارها با حکومت مذهبی مخالف، و خواستار جدایی حکومت و مذهب هستند، و در نتیجه اگر مردم به سخن خود این نظریه پردازان رژیم، بخاطر گرسنگی به پا خاسته اند، یعنی خواست مردم به گفته خود آنها، سکولار است و نه آسمانی. واقعاً این تئوریسین های بعضاً توده ای سابق که در خدمت رژیم جمهوری اسلامی و اصلاح طلبان کار می کنند و مخترع این بحثها هستند، جوابشان مدتها پیش در "کن فیکون مارکسیستی در ایران" داده شده و نیازی به تکرار نیست، و می توانند بجای اختراع عذرِ بدتر از گناه، اذعان کنند حکومت اسلامی چه بلایی بر سر ایران و ایرانی آورده است. (منبع)

وحشت شدید مقامات اسلامی و همکاران شان

مفقود شدن سعید مرتضوی به موضوعی شوخی در محافل اپوزیسیون ایران تبدیل شده، اما وحشت مقامات جمهوری اسلامی از زندان افتادن در شرایط حاضر در ایران، هراسی بسیار جدی است. هنگام انقلاب پنجاه و هفت برخی مقامات رژیم سلطنتی توسط همان رژیم به زندان افتادند و در پی انقلاب نتوانستند فرار کنند و بعد هم توسط رژیم تازه اعدام شدند؛ این واقعیت برای بسیاری از مقامات جمهوری اسلامی تجربه ای زنده است و گفته می شود دلیل خروج زیاد ارز در سه ماهه آخر سال نود و شش و افزایش شدید بهای دلار نیز به همین وحشت مقامات جمهوری اسلامی مرتبط است(منبع).۞

قيام خستگان

محمد تنگستانی

اخيراً، در پی خيزش دی ماه ايران، محمد تنگستانی، شاعر و نويسندهء ايرانی که چند سالی است مقيم اروپا است، مجموعهء شعری را از کار چند شاعر جوان ايرانی منتشر کرده است با نام «قيام خستگان»، بعنوان نمونه ای از زنده بودن جريان «تعهد» در کار شاعرانی که در پی سرکوب های حکومت اسلامی به زبان ها و افق های تازه دست يافته اند. او کتاب را «در حمایت از اعتراضات سراسری در ایران، دی ماه و به احترام دختران و پسرانِ زشت و زیبای کشورم» تهيه ديده است و در اين کار از همکاری مانا نيستانی (طرح بالا) و پانته آ کيانی و آصف و حامد رستگاران برخوردار بوده است. در اين شماره ما مقدمهء جالب او بر اين کتاب را منتشر کرده و مطالعه آن را به همهء دوستداران شعر شرافتمندانه و متعهد توصيه می کنيم.◄

فدوی نمی داند که معاندین، لعنة الله علیهم اجمعین، از جان حکومت داعش درونمرزیِ مظلوم ما چه می خواهند؟ آخر اگر زهرا کاظمی معاند، پس از برداشتن چند عکس از روبروی دانشگاه اوین، در دفتر برادر سعید مرتضوی در ناحیهء سر یک " جسم سخت" دریافت و به قتل می رسد، به حضرات آیات، بویژه نوچهء ایشان، برادر سعید مرتضوی، چه ربطی دارد؟ سعیدی سیرجانی هم همینطور. یعنی اگر ایشان زنده به زندان حضرات آیات وارد، و مرده خارج می شود، به برادران بزرگوار ما، چه ربطی دارد؟ ایضاً  پزشک جوان، زهرا بنی یعقوب، که زنده به ادارهء اماکن همدان منتقل، و جنازهء او، بعلت خودکشی، به والدین حیرت زده تحویل شد، به معظم له، چه ربطی دارد؟!◄

توجه: پخش زندهء

نشست عمومی يکشنبه مهستان

از تلويزيون های کانال يک و ميهن

و بر روی يوتيوب، فيس بوک مهستان

با سخنرانی آقای عبدالله مهتدی

دبير کل حزب کومله کردستان ايران

همراه با پرسش و پاسخ و اظهار نظر اعضاء مهستان

و جمع بندی آقای اسماعيل نوری علا

کودتای رضا خان یا گنادی یانایف؟

کاظم علمداری

خودمان را باید برای آینده ای چند احتمالی آماده کنیم!

رضا علیجانی

غالب مردم ایران در جستجوی راهی برای تغییر وضعیت زندگی روزمره خود برخلاف فعالان سیاسی، عمدتاً از عقل عملی (نه صرفاً عقل نظری) پیروی می کنند. از این منظر چهار ابزار تغییر عبارتند از: یک- صندوق رای و تلاش برای بهبود نسبی فضای سیاسی یا رفاه اقتصادی، دو- مطالبه گری صنفی و جنسی و قومی و... از طریق سندیکاها و تشکل های مدنی، سه- اعتراضات خیابانی و چهار- اعتصاب؛ ابزاری  که تا کنون به صورت سراسری استفاده نشده است. ◄

برگزاری کنفرانس «مدیریت گذار از جمهوری اسلامی»

گزارش سايت اخبار روز

در این کنفرانس محس سازگارا گفت: «وقتی صحبت از مدیریت گذار می کنیم به این معنی نیست که یک جمع محدودی می خواهد بگوید حالا من مدیرم و از فردا همه به من گوش کنید. اصلا چنین نیست. این کنفرانس هم آخر راه نیست؛ اول راهه.» مهرانگیز کار گفت «اگر دوره گذاری در کار باشد مدیریت آن را باید به شورایی سپرد که هنوز شکل نگرفته است». طبرزدی در پیام ویدئویی خود بر فقدان آلترناتیو تاکید کرد و گفت: «از این ناحیه ضربات سنگینی بر جنبش واردشده است». رضا پهلوی در پیام مکتوب خود نوشت: «بازسازی یک اتوریته دمکراتیک در شرایط هرج و مرج ناممکن خواهد بود. سنگ بنای چنین اتوریته ای باید از هم اکنون گذاشته شود.»◄