علیرغم تبلیغات رسانه های استکباری که سال هاست وانمود می کنند زنان و دختران ایرانی اجازهء حضور در استادیوم های ورزشی و تماشای مسابقات، علی الخصوص فوتبال را ندارند، بیشتر تماشاگران بازی ایران - مراکش را زنان و دختران تشکیل می دادند که آزادانه و بدون هیچگونه ممانعتی وارد استادیوم بزرگ سنت پترزبورگ شده و تا لحظه آخر تیم فوتبال ایران را تشویق کردند!◄

يک شهروند: مغازه‌های عطاری قارچ‌گونه در سطح شهر رو به افزایش هستند و بدون داشتن مجوز داروی گیاهی برای مردم تجویز می‌کنند. در یک مورد مصرف نوعی «دمجوش لاغری» موجب نابودی کبد یکی از اقوام شده است. چرا وزارت بهداشت کاری نمی‌کند؟

فدوی: مراتب در اوقات شرعی به سمع و نظر مسؤلین محترم، اعلی الله مقامهم اجمعین، رسید. فرمودند: «هارمونی یا هماهنگی، حیوان نجیبی ست؛ یعنی می شود آیا که ما در جامعهء شکوهمند اسلامی مان، فی المثل استخاره، سر کتاب باز کردن، دعانویسی، رمالی، جن گیری و غیره داشته باشیم، اما دمجوش نداشته باشیم، برادر فدوی؟» ◄

«امروز غروب به درخواست مهراوه، دختر جوانم، برای پیاده روی به بلوار دریا رفتیم، به محض آنکه پایمان به خیابان رسید، صدای گوشخراش بلندگوی اتو گالری اکبریان کل فضای خیابان را گرفته بود که نوحه خوانی می کرد. این اتوگالری روی ماشین های گالری اش ، پردهء یا حسین و یا ابوالفضل می اندازد، تناقض بصری اش کم بود، آلودگی صوتی را هم به آن اضافه کرده بود. مهراوه که از این تناقض ها رنج می برد، طاقت نیاورد و به گالری اکبریان مراجعه کرد و درخواست نمود صدای بلندگو را قطع کنند، صاحب گالری که کل کشور را ملک مطلق خود می داند، با هجوم به طرف تلفن گفت الان پلیس را خبر می کنم بیاید، مهراوه گفت حتما این کار را بکنید. پس از آنکه بر انجام وظیفه ی شهروندی اش تاکید کردیم، گالری را ترک کردیم، اما چون هنوز صدا را قطع نکرده بود، مهراوه دوباره به مغازه برگشت تا به این ترتیب صدای نوحه را قطع کردند. اما غم بزرگ آن است که خیابان برای شهروندان امن نیست. این افراد خود را مالک شهر و خیابان می دانند و زندگی را به ما تلخ کرده اند. ما با مقاومت مدنی خیابان را از آنان پس می گیریم. خیابان مکانی عمومی و متعلق به همهء شهروندان است».۞

پاسخ تاريخی يک شاهزاده به يک برنامه ساز کنجکاو

اسماعيل نوری علا

حال که چهارچوب نظری خاصی که از اين پس حرکات و سکنات و بيانات شاهزاده رضا پهلوی را شکل خواهد داد مشخص شده، با توجه به اينکه در اين مسير ديگر بازگشتی (مثلاً به سوی باور به پادشاهی مداخله کننده در امور جاری مملکت) ممکن نيست، می توان به نتايج عملی اين انديشه ها در صحنهء سياست ورزی روزمرهء اپوزيسيون نيز پرداخت. در اين مورد با ذکر چند نکته مقاله را به پايان می برم...◄

اگر یک «تصمیم گیر مسئول» می خواهید،

بروید دنبال جمهوری!

گفتگو با شاهزاده رضا پهلوی

در برنامه خط قرمز، بمديريت مهدی فلاحتی

این تصمیم با مردم است که چه شکل از حکومت را می خواهند. من الزاماً اعتقادی به این یا به آن ندارم. چون فکر می کنم در هر دو فرم کشور ما قابل اداره خواهد بود. مسئله بیشتر بر می گردد به خصوصیات کشور و منطقه و بافت اجتماعی آن. وگرنه، خوب، بله، چه کسی است که با جمهوریت مخالفت داشته باشد؟! کوچکترین مخالفتی با جمهوریت ندارم. حتی ممکن است باید بگویم که در اساس جمهوریخواه هم باشم. اما سئوال اینجاست، و این سئوال را باید مردم ایران پاسخ بدهند، که آیا وجود یک نهاد فرا مسلکی، غیر سیاسی، بعنوان یک سمبل وحدت کشور، همچنان برای مملکت ضروری است یا نیست؟ این سئوال را باید از مردم کرد. وگرنه من الزاماً در رگ هایم خون سلطنتی نیست. یادتان نرود، پدربزگ من، رضا شاهی که همه می گویند روحت شاد، می خواستند مملکت ما نظام جمهوری باشد.◄

جابجائی پهنهء رویداد ها برای جستجوی راه حل

طاهره بارئی

این مقاله می خواهد بطور کوتاه و فشرده به طرح این مسئله بپردازد که وقتی راهی در یک ساحت مسدود می نماید و ذهن با همهء تکاپویش از یافتن راه حلی برای معضلی عاجز شد، می توان با انتقال مسئله به پهنه ای دیگر و تغییر کانال ها، راه حل را در زمینه ی جدید جستجو کرده و بعد از یافتن، آنها را به زمینه قبلی ترانسفر و آنجا در داخل شرایط بررسی و تطبیق داد. برای نمونه، مشکل «انسداد تمام راه حل های قانونی ِ تغییر یا اصلاح» را به حیطه ی دیگری می بریم...◄