از دانه تا نهال

نادر موسوی

از آن همه دانه های نارنج که بچه ها پیش از نوروز برای سفره ی هفت سین درون کفش هایشان کاشته بودند تنها این لنگه کفش باقی مانده است. نمی دانم این کفش مال کدام دانش آموز است. کفش را آورده ام خانه و در کنار گلدان ها گذاشته ام. اين باورم نمی شود که نهال ها شش ماهه باشند.بسیار آرام رشد کرده اند و دیدن بزرگ شدن آنها بردباری زیاد می خواسته؛ مانند آموزش خود بچه ها که به بردباری و امید زیادی نیاز دارد. آموزش کودکان هم اندک اندک اما ماندگار رخ می دهد و آموزگار باید بسیار امیدوار و بردبار باشد. برای گرفتن یک دیپلم که در این روزگار و به تنهایی چندان به کار نمی آید یک کودک باید دوازده سال آموزش پیوسته ببیند، تازه اگر این آموزش استاندارد و به روز و انسانی باشد... نهال های نارنج روز به روز دارند بزرگتر می شوند و به زودی باید در یک گلدان بزرگ جایشان دهم. امیدوارم این دانه ها که به دست خود بچه ها کاشته شده اند روزی درخت شوند و تا آن زمان صلح و دوستی و آرامش به این سرزمین بیاید و بچه ها که بزرگ ترین قربانیان جنگ هستند در آرامش درس بخوانند، شادی و بازی کنند، دوست بدارند و دوست داشته شوند، آن روز روزی است که ما، با شادمانی، از شاخه های این نهال ها، بهار نارنج و نارنج می چینیم. (دبستان فرهنگ - خانهء کودکان افغانستان - فيس بوک نويسنده)

کار مملکت بر اثر درایت دولت بی تدبیر به جایی رسیده که اتحادیه اروپا از محل کمک به کشورهای فقیر و گرسنه هجده میلیون یورو به جمهوری اسلامی هبه می کند! اگر این هجده میلیون یورو را به قیمت دولت روحانی در بازار آزادی که بانک مرکزی راه انداخته حساب و بر تعداد هشتاد میلیون رعیت جمهوری اسلامی تقسیم کنیم به هر رعیت مبلغ دوهزار و هفتصد تومان (تقریبا قیمت پنج نخ سیگار و یا یک بسته آدامس!) می رسد. خوب است دولت روحانی به خاطر حفظ آبرو و کرامت و شخصیت ایرانیان صدقه اتحادیه اروپا را نپذیرد و قبول نکند و دست گدایی خود را پیش خود ملت دراز کند و مطمئن باشد مردم با آنکه بر اثر اقدامات عام المنفعه دولت برای نان شب خود محتاج هستند اما حاضرند نفری سه هزار تومان (سیصد تومان بیشتر از صدقه اتحادیه اروپا) کف دست روحانی و ظریف بگذارند!◄