تأسيس: 14 امرداد 1392،  در نخستين کنگرهء سکولار دموکرات های ايران  (همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه)    |   ناشر: نهاد هماهنگی جنبش       سردبير: اسماعيل نوری علا  

ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی هيچکس را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی  نمی پذيريم

جمعه 11 تا يک شنبه 13 ارديبهشت ماه 1394 ـ  1 تا 3 ماه مه 2015      

ه

جستجو در سايت

تماس با سردبير

آرشيو صفحات اول سايت

آرشيو کلی مقالات  

آرشيو بر حسب نام نويسندگان

بيانيه های سازمان های ديگر

گنجينهء «سکولاريسم نو»

ويدئوهای آموزشی

در اين پايگاه،

به احترام «جمهوريت»،

هر کجا سخن از حکومت

 مسلط  بر ايران پيش آيد،

 واژهء «جمهوری» به

 «حکومت» تبديل می شود.

نهاد هماهنگی

پيمان نامهء عصر نو

اساسنامه

بيانيهء تحليلی

هيئت دبيران

دفتر سياسی

برگ تقاضای عضويت

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

باشگاه لوس آنجلس

باشگاه هلسينکی

کنگره سکولار دموکراتهای ايران

در فروردين ماه 1392 چند تن از معتقدان سکولار دموکراسی بر آن شدند تا، در 14 مرداد آن سال، که صد و هفتمين سالگرد انقلاب مشروطه ايران بود، با کمک مالی عده ای از هواداران، امکان گرد همائی ساليانهء گسترده ای را با نام «کنگرهء سکولار دموکرات ايران» فراهم آورند. بدين منظور سندی به نام«پيمان نامهء عصر نو» تهيه و بوسيلهء بيش از 150 تن از فعالان سياسی به امضاء رسيد و بر بنياد آن نسبت به به تشکيل کنگره های ساليانهء سکولار دموکرات های ايران اقدام شد.

پيوند به پايگاه رسمی کنگره

اعلاميهء جهانی حقوق بشر

و پيوند به يک ويدئو

به قلم حميد شوکت

تنها با گذر از رژيم اشغالگر!

جهانشاه رشيديان

فرهنگ کارگری اسلام زده هنوز نقد نشده و حتی از زمان قبل و بعد از انقلاب، و در جهت حمایت از تقویت رژیم اسلامی، توسط شوروی طرح ریزی و توسط نوکران داخلی ِ توده ای / اکثریتی اجرا شده است. امروز نیز تفاله های این خط سازشکار از جناح های رژیم اسلامی حمایت می کنند تا طبقهء کارگر را مثلاً به رأی دادن به موسوی، روحانی... ترغیب و در عوض برای فریب به حداقل ترین مطالبات صنفی-- نه سیاسی -- تشویق کنند. اما کسب مطالبات حد اکثر کارگران، مانند مطالبات زنان، اقلیت ها...، تنها با گذار از رژیم اشغالگر اسلامی میسراست. مبارزه کارگری نباید محدود به مبارزه سندیکائی باشد بلکه باید در جهت آزادی ایران از رژیم اشغالگر اسلامی ارتقا یابد.

بیدادی کم نظیر برکارگران، در تاریخ ایران

شکوه میرزادگی

در زمانه ای که  بیگاری (کار اجباری یا بدون دستمزد) گرفتن از دیگران، همچون برقراری بردگی، یکی از زشتی های روزگار ما محسوب می شود و کمتر کشوری را می توان یافت که کارگران اش از سوی دولت ها و حکومت های خود به بیگاری گرفته شوند، کارگران رنج دیده ی سرزمین ما، بیشتر از سوی حکومت و سازمان های دولتی و یا پیمانکارانی که به وسیله ی دولت انتخاب شده اند، به بیگاری گرفته می شوند. و در جستجوی خبر این نوع "بیگاری دولتی" لزومی ندارد که تنها به اعتراضات خود کارگران یا مخالفان حکومت گوش کنیم. در هر گوشه ای از رسانه های دولتی نیز می توانیم سخنانی را از زبان مسئولین بشنویم که از همين وضعيت حکايت می کنند.

قطعنامهء تشکل ها و نهادهای مستقل کارگری 
به مناسبت اول ماه مه

آنچه می گذرد  گوشه هایی از بروز عینی يک جنبش اجتماعی است که می رود، با خلق صحنه های قدرتمندی از اعتراضات متحدانه و سراسری، بساط تحمیل بی حقوقی مطلق و ستم معیشتی بر میلیون ها خانواده کارگری را به چالشی تعیین کننده بکشاند. اين در حالی است که سرمایه داری حاکم بر ایران، چنان غرق در چپاولگری و کشمکش بر سر سهم خواهی از غارت دسترنج ما کارگران و زحمتکشان است که نه می تواند و نه می خواهد نقطهء پایانی بر وضعیت مشقت بار موجود بگذارد. به همین دلیل نیز هست که تصویب حداقل مزدی تحقیر آمیز را بی شرمانه به ما کارگران تبریک می گویند و سبعانه تر از آن، با عدم پرداخت بموقع همین مزد، تداوم قطع سوبسیدها، افزایش هر روزه قیمت ها، آزاد سازی قیمت نان و اعمال نُه درصد ارزش افزوده بر مایحتاج زندگی، دست به غارت و چپاول بی رحمانه ای از این دستمزد ناچیز و خفت بار می زنند و با سرکوب بر حق ترین اعتراضات کارگری، محاکمهء دسته جمعی کارگران معترض، و محکوم کردن آنان به شلاق و زندان های طویل المدت در صدد به تمکین واداشتن طبقهء کارگر ایران به وضعیت موجود و شرایطی مصیبت بارتر از این هستند.

فرازهائی از فراخوان «تشکل‌های صنفی فرهنگیان»

برای اعتراض سراسری معلمان، در روزهفدهم اردیبهشت ماه

کانون­های صنفی معلمان فارغ از دغدغهء جناح بندی های سیاسی نمایندگان مجلس، حقوق پایمال شدهء مادی و معنوی فرهنگیان کشور را مطالبه می کنند و رویکردهای سیاسی کارانه، در خصوص مشکلات جامعه فرهنگیان را محکوم می کنند. بدیهی است که ما به هیچ وجه اجازه نخواهیم داد، حق و حقوق معلمان کشور وجه­المصالحهء نمایندگان مجلس و دولت قرار گیرد. بر این اساس و علیرغم میل باطنی، فرهنگیان کشور، اولین قسمت از اقدامات اعتراضی ِ مرحله به مرحلهء خود را در دستور کار قرار داده اند.

ثروت، سرمايه و رانت

گفتگو با اسماعيل نوری علا
در برنامهء ياران ِ عليرضا ميبدی

بررسی  مهمترین رویدادهای سیاسی و اقتصادی مرتبط با ایران

گفتگو با حسن اعتمادی و مازیار شکوری

در برنامهء تفسير خبر جمشيد چالنگی

آيا «بود و نبود تحريم ها» به سود «مردم ايران» است؟

در برنامه ای از مهدی فلاحتی

آزمون سراسری

حمیدرضا رحیمی

خواهشمند است، برای یکبار هم که شده، بجای پرتقال فروش، پیدا کنید تفاوت احکام زیر، صادر کنندگان و اجرا کنندگان آن را؛ اجرتان با گربهء مرتضا علی(ع)!:

* دویچه وله: تایید حکم اعدام سهیل عربی، فعال فیس بوکی "به دلیل توهین به پیامبر". دیوان عالی کشور حکم اعدام سهیل عربی، عکاس و فعال شبکه‌اجتماعی فیس‌بوک را که به اتهام "سب‌النبی" محکوم به مرگ شده تایید کرده است.

* البرز نيوز: داعش 4 سورى را به اتهام «سب الله» گردن زد.

دعوای اصلی بر سر چيست؟

اسماعيل نوری علا

بنا بر اصولی ساده و تثبيت شده از لحاظ علمی می توانيم به رژيم اسلامی، بعنوان يک سيستم، نگريسته و چند و چون آن را بررسی کنيم؛ و بررسی ما می تواند ما را به اصلاح طلبی يا انحلال طلبی بکشاند، بی آنکه راه عبور و مرور و رفت و آمد ميان اين دو «جناح» بسته باشد. چه بسا اصلاح طلبانی که، پس از تلاش های گسترده و اميدوارانه، از اصلاح سيستم مطلوب شان مأيوس شده و، به عبارت ديگر، از آن قطع اميد می کنند و به جناح انحلال طلب می پيوندند و چه بسا انحلال طلبانی که با توجه به شرايط و امکانات از توفيق انحلال طلبی سر می خورند و به جناح اصلاح طلبان می پيوندند.

فايل صوتی      فايل تصويری        فايل پی.دی.اف

ضرورت اختراع اسلام دموکراتيک

اکبر گنجی

اختراع اسلام دموکراتيک، اسلام سازگار با حقوق بشر، اسلام کثرت گرايانه، اسلام روادارانه و اسلامی که همهء انسان ها را شهروندان آزاد و برابر به شمار می آورد، ممکن و مطلوب و ضروری است. کشورهای مسلمان و مردم مسلمان به "اسلام دموکراتيک" نياز دارند تا به آنان کمک کند که از شر رژيم های استبدادی و نابرابری اجتماعی خلاص شوند و آزادانه در پناه "رژيم دموکراتيک سکولار"، فارغ از تحميل های دولت و حکومت، زيستی مومنانه داشته باشند.

بریده باد..!

فرخ حيدری

کمتر کسی است که در صحنه سیاسی نداند و یا متوجه نشده باشد که این همه جار و جنجال و هیاهوی تبلیغی- ناموسی ملاهای هفت خط، بیشتر مصرف داخلی دارد و مثل همیشه برای تهییج و تحریک و یا تحمیق لایه های سطحی جامعه بکار برده می شود؛ ضمن اینکه این همه هوچیگری عوامفریبانهء رسانه ای، اساساً هیچ تناسبی با ادعای (حتی واقعی) تخطی دو مأمور گمرک عربستان ندارد و بسیار قابل فهم است که سوختگی حاکمان تهران نه از یک اتفاق در سالن ترانزیت جدّه بلکه بخاطر خط آتش دفاعی محور «صنعا - عدن» می باشد. کما اینکه دیگر حالا به وضوح صحبت از «موج بعدی تحولات منطقه و سقوط آل سعود» می کنند.

جایگاه در شاخص شادی و رضایت!

شهباز نخعی

تصمیم گرفته ام نوشتار این هفته را، به توصیهء يک هم میهن معترض، به بخش پر لیوان، یعنی تشریح وضعیت "شاغلان"، اختصاص دهم تا شاید از بار گناهم کاسته شود و رنگ پروندهء قطورم در امنیت خانهء حکومت آخوندی از "سیاه سیاه" به خاکستری تبدیل شود. در بررسی وضعیت "شاغلان" نمی توان دو گروه از پرشمار و مهم ترین آنها، یعنی "کارگران" و "معلمان"، را نادیده گرفت... در مورد جایگاه صد و دهم کشورمان در "شاخص شادی و رضایت از زندگی" نيز توضیح اين نکته ضروری است که در سی و شش سال گذشته مردم ایران زیر بار اندوه پراکنی و غم پرستی آخوند های حاکم نرفته اند و به هر مناسبتی – چهارشنبه سوری، نوروز و... – با دهن کجی به حکومت به شادی و شادمانی پرداخته اند. اگر این عزم جزم عمومی نبود، بی گمان رتبهء کشورمان به رده های بالای صد و پنجاه و در جوار افغانستان، سوریه و رواندا منتقل می شد. 

پیرامون مسئلهء هژمونی

(بحثی در گفتمان جنبش چپ)

کریم قصیم

پیکار آزادی ایران را دو جناح اصلی و لازم و ملزوم همدیگر یش می برند: گفته اند و درست است که هُمای آزادی و عدالت خواهی با دو بال «لیبرال» و «چپ دموکرات» پرواز می کند. پس، یکی از محورهای مهم و لازم، کوشش در جهت تقویت «جنبش چپ» و سرگرفتن «وحدت سازمان ها و عناصر چپ دموکراتیک» است. مثلاً، از راه امداد به شفافیّت ها و همگرائی های نظری و نیز اقدام به حصول اتحاد های امکان پذیر. حضور و کوشش بیش از پیش جریان چپ دموکراتیک، لازمهء نقش آفرینی مثبت در بنای آلترناتیو سکولار ـ دموکرات (با ارکان بهم پیوستهء درون و بیرون کشور)، به منظور جایگزینی حاکمیّت ورشکستهء ولایت فقیه در یک بهم ریختگی و خلاء قدرت سیاسی احتمالی است. مبحث کنونی به منظور سنجش انتقادی و رفع به احسن برخی مشکلات تئوریک مسیر فوق صورت می گیرد.

چگونه می شود دیکتاتور ها را شناخت؟

اشکبوس طالبی

پاسخ به این پرسش چندان هم مشکل نيست و شناخت و بررسی شخصیت دیکتاتورها، بر اساس داده های جدید روانشناسی و تحلیل تیپ های شخصیتی، کار چندان مشکلی بنظر نمی رسد؛ چرا که تاریخ زندگی آن ها به سادگی قابل دسترس است. دوران کودکی، نوجوانی، جوانی، میانسالی، و بزرگسالی آن ها را می توان بررسی کرد و شرایط تبدیل شدن آن ها به یک دیکتاتوری کوتوله یا دیکتاتور بزرگ را تحلیل نمود.

توصيه به گفتگو

گفتگو با محمد رضا نیکفر

به دعوت نشریه «میهن»

اشکال کار روشنفکران دينی ما این است که فکر می‌کنند مشکلات موجود در کار دین به معرفت برمی‌گردد و وظیفهء آنان این است که شناختی درست را به جای جهالت مسلط یا برداشت‌های انحرافی بگذارند. پهنهء ستیز اما نه عقل نظری، بلکه عقل عملی است. دین البته می‌تواند موضوع شناخت قرار گیرد؛ اما در جایی که شناخت مطرح است، ایمان مطرح نیست. اگر می‌خواهید پا به کارگاه شناخت بنهید، باید ایمان تان را پشت در بگذارید. پیشنهاد من به روشنفکران دینی این است که پروژهء اصلاح را در حیطهء عقل عملی پیش بردند، “اصلاح” در حیطه عقل نظری هیچ جایی ندارد.

گرایشات درونی جمهوری خواهان ایران

اکبر سیف

در ميهن ما ایران، مثل دیگر نقاط جهان، گرایشات سیاسی مختلف و گاه متضاد، خود را با جمهوری و جمهوری خواهی تعریف می کنند. چنین است که جمهوری ایران، جمهوری دموکراتیک، جمهوری دموکراتیک و لائیک، جمهوری دموکراتیک و سکولار، جمهوری عرفی، جمهوری فدرال، جمهوری سوسیالیستی، جمهوری دموکراتیک خلق، جمهوری اسلامی، جمهوری اسلامی دو، جمهوری دموکراتیک اسلامی در ادبیات سیاسی ایران مطرح شده اند. هر یک از این فورمول بندی ها از پیشینهء تاریخی معینی برخوردارند و طرفداران آنها، به این یا آن صورت و تحت نام های مختلف، خود را سازمان داده اند. اما جمهوری چیست و از آن چی می فهمیم؟

 
       

 
 

© 2015 ـ Iranian Secular Democracy Movement - iraniansdm@gmail.com - Fax: 509-352-9630

 

HHHH                                         99999