1. ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی هيچکس را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی  نمی پذيريم.

2. همچنين، از آنجا که حکومت اسلامی مسلط  بر ايران را قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن مطالبه ای هم نداريم؛

3. و به همين دليل قرار نيست  نام هيچ يک از اعضاء جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده شود.

4. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل از غاصبان حکومت مسلط بر کشورمان حمايت می کنيم.

5. آنچه دراين سايت اختصاصی و غيرلخبری منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاه سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که در صدر اين صفحه آمده و نيز در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند.

6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين تيتر مناسبی برای آنها  با سردبير است.

7. در اين پايگاه، به احترام «جمهوريت»، هر کجا سخن از حکومت

 مسلط  بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم»  تبديل می شود.

سردبير: اسماعيل نوری علا  ◄

تأسيس: 14 امرداد 1392

پيمان نامهء عصر نو

نهاد هماهنگی جنبش

اساسنامه

هيئت دبيران

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

مرگ طبيعی! - کاری از کاوه عدل

مسعود رجوی: انا لله و انا الیه راجعون

علی ناظر

ترکی الفیصل، وزیر اسبق اطلاعات عربستان سعودی که در پی بازسازی ساختار تصمیم گیری در عربستان به حاشیه رانده شده است، در گردهمایی هواداران مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت ایران طی سخنانی، به هنگام خطاب قرار دادن خانم مریم رجوی، برای اشاره به رهبر عقیدتی مجاهدین، مسعود رجوی، واژه «زوجک المرحوم» را استفاده می کند. ظاهراً، و قاعدتاً، یعنی «همسر خدا بیامرزتان». اينکه این آمرزش یعنی خدا او را در آینده بیامرزد و یا حال که «درگذشته» خدا او را بیامرزد را می سپارم به دست زبان شناسان و آنهایی که در این حیطه سواد دارند. واقعیت این است که ترکی الفیصل این حرف را زده است. واقعیت دیگر اینکه شاهین قبادی هم آن حرف را «سوء تعبیر» خوانده است. در این نوشتار می خواهم به چند نکته اشاره کنم.

جنگ کثیف اردوغان، «مردی که خود را یک سلطان می پندارد»

صلاح الدين دميرتاش

برگردان: شهباز نخعی

ما پیش از آن که خیلی دیر شود و خشونت به حد غیرقابل کنترل برسد خواستار لغو فوری حکومت نظامی در شهرهای کرد نشین هستیم.  ما هر دو طرف را به پایان بخشیدن به جنگ فرا می خوانیم، زیرا تا زمانی که زبان سلاح حاکم باشد، سپهر دموکراتیک به طور مداوم کاهش می یابد و به آقای اردوغان امکان می دهد که خود را تنها تضمین کنندهء ثبات ملی بنمایاند. در خاور نزدیک، که مرزهای آن یک قرن پیش بر روی نقشه ترسیم شد، به نظر می آید که یافتن بدیلی بین داعش و رژِیم های استبدادی ممکن نیست.  تنها راه، گذار به مدلی دموکراتیک سکولار و تکثرگرا است که اقوام و مذاهب مختلف را به یک چشم بنگرد، دستگاه های اداری محلی قوی تر و مستقل داشته باشد و گستره ای وسیع و مستحکم از حقوق جمعی و فردی را دربربگیرد.

شیوهء تعامل با من و امثال من چگونه باید باشد؟

علی کام فیروزی

سخنان دانشجوی دکترای حقوق، خطاب به علی خامنه ای

ما از پدران مان آموختیم که مردم و آرمان های انقلاب، دو جزء جدا نشدنی هویت‌ ما هستند. آموختیم که آنها رفتند تا مردم امنیت، استقلال، آزادی و عدالت را در سایه تفسیری از اسلام تجربه کنند که هرگز خود را در مقابل آزادی مردم و عدالت اجتماعی نمی یابد. اکنون به یمن پایمردی پدران ما و همرزمانشان، امنیت و استقلال کشور برقرار شده است. با این وجود من، به عنوان یکی از هزاران فرزند شهدای انقلاب و دفاع مقدس، در مسیر تداوم این راه، مخاطراتی می بینم که صمیمانه آنها را در دو محور طرح می کنم.

پيوند به ويدئوی اين سخنان >>>

شاخص «رنج بشری» در ایران نود درصد است

گزارش راديو زمانه

عباسعلی الهیاری، رئیس سازمان نظام روان‌شناسی ایران می گويد: «آنچه که در جامعه شاهد هستیم این است که وضعیت عصبی مردم به هم ریخته و کاهش شاخص بردباری اجتماعی است به طوری که طبق آمارهای اعلام شده جهانی کشور ما چهار رتبه در بین کشورهای جهان در شاخص بردباری اجتماعی افت کرده است.» او همچنین اعلام کرده که شاخص رنج بشری در ایران طبق تحقیقاتی که در سال‌های گذشته انجام شده، نود درصد  است. او گفته: «این به معنی است که نود درصد مردم ما برای امرار معاش استرس دارند.»

ارزیابی عجولانه و فرصت ‌طلبانهء حکومت اسلامی از «برکسیت»

رضا تقی‌زاده

در جمع دولت‌های خاورمیانه، حکومت اسلامی تنها حکومتی است که مسئولان نظامی و سیاسی آن رأی غیر منتظره مردم بریتانیا به خروج از اتحادیه اروپا را با عجله مورد استقبال قرار دادند؛ فرصت ‌طلبی زودهنگامی که بعد از فرو نشستن موج‌ها، فراموش نخواهد شد... محمدجواد ظریف تحصیل‌کرده‌ء آمریکا است و حسن روحانی نیز، با وجود دریافت دو جایزه تحصیلی از بریتانیا، بیشتر از یک ماه در مجموع در این کشور بسر نبرده و دارای کمترین آشنایی حتی با زبان مردم این سرزمین است و بی تردید بیگانه با بافت داخلی سیاست در بریتانیا. از این لحاظ بازی حکومت و دولت او با کارت سیاست داخلی بریتانیا و قرار دادن آن علیه اتحادیه اروپا می‌تواند  به جای بار دادن، تلاش برای بهبود مناسبات اروپایی حکومت اسلامی را در خطر قرار دهد.

اهميت قوم و خويش بزرگان بودن!

و چند ملاحظهء ديگر

اگرچه فریدون خان، به واسطهء برادرِ رئیس جمهور بودن، و با استفاده از رانت فامیلی، عشق و حال بسيار کرده است اما در سال های بعد از انقلاب ما از این «برادر بازی« ها زیاد دیده ایم که تنها به فریدون محدود نمی شود و در واقع حکم آن است که نباید قضییه را کش داد، چون پای همهء برادرها گلی است و با اينگونه سياه نمائی ها آبروی نظام مقدس جلوی چشم استکبار جهانی ریخته خواهد شد! چرا که در واقع به نظر می رسد هر که به مقامی می رسد و دست داداش خودش را هم می گیرد و از ده به شهر می آورد و مشاور و رئیس دفتر خود می کند به این علت است که با یک دست نمی توان دو تا هندوانه برداشت! یعنی هم به کار دولت پرداخت و هم از منافع قدرت بهره برداری شخصی نمود!

دربارهء انتشار دو کتاب

شکوه میرزادگی

در گفتگوی اختصاصی با سايت روشنفکر

من بر این باورم که، روشنفکر انسانی است متجدد، نوگرا، امروزی، ضد ارزش های کهنه و بازدارنده، و معترض و حساس در مقابل تبعیض ها و بی عدالتی ها، فضای روشنفکری ما در این سه دهه را فضایی روشن و کارساز نمی بینم. بیشتر روشنفکران ایران امروز منزوی و در خود فرو رفته یا ساکت و بی خیال شده اند. البته هیچ آدم عاقلی انتظار ندارد که در فضای خفقان آوری که در ایران وجود دارد روشنفکران تن به خطر و زندان و شکنجه بدهند اما حداقل باید که خط کشی مشخصی با آزادی کشی و فرهنگ ستیزی و مردم آزاری داشته باشند، نسبت به رنج های مردمان حساس باشند و در زمان هایی که ضروری است واکنشی نشان دهد. متاسفانه روشنفکران ما در هیچ یک از رویدادهای سیاسی و حتی فرهنگی پس از انقلاب نقشی برجسته یا قابل توجه نداشته اند.

با امیر طاهری؛ از «یتیم یونانی» تا «شب پارسی»

گزارش نشريهء انگلیسی زبان « انکانتر»

سرگذشت ايران در سه دههء گذشته داستان تراژيکی است که بهتر از همه می‌توان آن را از زبان کسی شنيد که اين تجربه را زيسته و آن را با گوشت و پوست خود لمس کرده است. امير طاهری در کانون مباحثی جای داشت که بر سر آينده ايران انجام می‌گرفت. مباحثی که در گرماگرم دگرگونی‌های سال انقلاب در محيط دانشگاه‌ها، در مطبوعات و در مؤسسات فرهنگی در جريان بود. امير طاهری در کتاب خود به نام « شب پارسی: ايران تحت انقلاب خمينی»، بررسی تحليلی و انتقادی زندگی مردم ايران در سه دهه گذشته پرداخته، و نکاتی برای توجه در آينده را ارائه می‌دهد. کتاب اول امير طاهری به نام «يتيم يونانی: آيا اسلام می‌تواند جايی در جهان مدرن پيدا کند؟» يکی از اولين کتاب‌هايی بود که حک خمينی در سال انقلاب فرمان به جمع آوری آن در ايران داد و حتی خواندن آشکارای آن ممنوع شد.

زمینه‌های فکری و سیاسی گفتمان اصلاحات

گفتگو با کاظم علمداری

گفتگوگر: ماندانا زندیان

اصلاحات می‌توانست به جنبشی عظیم برای کسب خواست‌های معوقهٔ انقلاب بدل شود. نطفه‌های این جنبش در دورهٔ کارزار انتخابی آقای خاتمی به‌وجود آمد. اما برای کسانی که به کسب قدرت فکر می‌کردند، پیروزی در انتخابات دوم خرداد هفتاد و شش پایانِ راه، و برای کسانی که به حقوق برابر شهروندی، آزادی، دمکراسی و جامعهٔ مدنی فکر می‌کردند، پیروزی در انتخابات آغازِ راه بود. این دوگانگی نمی‌توانست میان میلیون‌ها نفر که با عشق و هیجانِ وصف‌ناپذیر به حرکت در آمده بودند، با کسانی که اندک ‌اندک به ترمزِ حرکتِ آن‌ها بدل شدند، جدایی ایجاد نکند.

نگرانی رفسنجانی، احتمال سهل انگاری پزشکی در مرگ کیارستمی و...

حسن اعتمادی - علی اصغر رمضانپور

در برنامه تفسير خبر، بمديريت جمشيد چالنگی

کيارستمی و مسئلهء تعهد

گفتگو با اسماعيل نوری علا

در برنامه «چالش» به ميزبانی رضا گوهر زاد

روشنفکری يعنی چه؟

گفتگو با اسماعيل نوری علا

گفتگوگر: نشريهء اينترنتی «روشنفکر»

من علی شريعتی، بازرگان، کديور، سروش و اکبر گنجی (و ده ها اصلاح طلب مذهبی ديگر) را «روشنفکر» نمی دانم و از ايشان با عنوان «متفکرين مذهبی» ياد می کنم؛ چرا که آشکارا «روشنفکر مذهبی» ـ بقول دکتر اسماعيل خوئی ـ چيزی شبيه «مثلث چهارگوش» است! اما معتقد نيستم که لازم است بين دو اردوگاه روشنفکری و مذهبی نوعی تقابل دشمنانه وجود داشته باشد. ما همگی بهر حال آرزو داريم در کشوری زندگی کنيم که هر کس بتواند باورها، اعتقادات، و عقايد خود را آزادانه داشته باشد و حتی در راه تبليغ آنها در يک محيط گفتگو مدار فعاليت کند. اما اعتقادی به امتزاج اين دو اردوگاه ندارم و برای خود در اردوگاه مذهبی جائی نمی يابم.

نه به این شوری شور، نه به آن بی نمکی

نادر هدايتی

شواهد بسیاری وجود دارد که ایران را آبستن حوادث و آمادەء ایجاد تغییرات نشان می دهد. اسلامی شدن منطقه سی و هشت سال پیش از ایران آغاز شد و پایان آن نیز می تواند از همانجا بدیگر مناطق گسترش پیدا کند. برای رسیدن به این مهم نه حزب دمکرات کردستان ایران و نه هیچ نیروی دیگری به تنهایی نمی توانند این بار سنگین را بمقصد برساند. تا زمانی که چنین حکومتی بر ایران حاکم باشد کردستان به هیچکدام از خواسته هایش نخواهد رسید. جناح بندی های درون حکومتی، و بد و بدتر را نیز در این رابطە فراموش کنید. حکومت اسلامی در تهران و با مشارکت همهء مناطق ایران سرنگون خواهد شد. کردستان زمانی می تواند قلب تپندە و سنگر آزادی ایران باشد که همدلی و هم رزمی بقيه را با خود همراە داشته باشد.

دين خوئی مشروط و سکولاریسم در بستر فهم مردم ایران

مهران امیراحمدی

رفتارهای مذهبی در ایران، یک واکنش شرطی مبتنی بر عادت است که به صورت واقعی نمی تواند نیاز روانی جامعه را  از محرک های مذهبی دریافت کند. بهتر بگویم، رویکرد جامعهء ایرانی به دین، بیش از آن که ارادی و عامدانه باشد، بر عادت فردی – اجتماعی استوار است. عادت به برخی رفتارها را نمی توان در دایرهء اراده و انتخاب بررسی کرد. برای مثال بارها از زبان ماده باوران و آتئیست های ایرانی  شنیده ایم که برای اثبات صادقانه امری، به مقدسات مذهبی سوگند یاد می کنند. آیا می توان این سوگند را ارادی و یا اعتقادی دانست و یا این واکنش عادت و پاسخی است شرطی؟ به نظر می رسد مردم ایران، به خصوص طبقهء متوسط و تحصیل کرده، در حال عبور از این رویهء غیر ارادی اند، شواهد که این چنین نشان می دهد. باری این بحث باید بیش از این باز گردد که در این نوشتار مجال آن نیست.

قداست زدایی و جنبش شب نامه ای

فیروز نجومی

س از سی سال حکومت، دو مفهوم «معصومیت» و «شریعت» حرمت خود را از دست داده اند، سحر و افسون شان ضعیف و رنجور گردیده است، به بیماری مزمنی مبتلا شده اند. درست است. هنوز بسیارند نابینایان، آنان که از رؤیت شریعت در قامت و سیمای فقاهت و مزد دوران ولایت، ناتوانند. شرایط موجود حاکی از آن است که شریعت در حال افول است بآن دلیل که برای بقای خود تنها می تواند به شمشیر تکیه کند. و روزی ضعف چنان بر شریعت مستولی خواهد گردید که نخواهد توانست شمشیر را بار دیگر بر گردن بی گناهی فرود آورد...