زنی که در آفرینش اعلامیه حقوق بشر نقشی بزرگ داشت
شکوه میرزادگی
با
این که ما زنان ایران، به خصوص در چند دهه اخیر، به خاطر نقض حقوق
خویش، بیش از بسياری از زنان جهان قدر اعلامیه حقوق بشر را می
دانیم، و با این که در حال حاضر به طور مرتب برای به دست آوردن
حقوق اولیه ی خویش به سازمان های حقوق بشری متوسل می شویم اما، حتی
در روز جهانی حقوق بشر نیز، کمتر نامی از «الینور روزولت» می گوییم
و می شنویم؛ يعنی زنی که بالاترین نقش را در بوجود آوردن «اعلامیه
ی جهانی حقوق بشر» داشته است؛ زنی که شاید به خاطر همسری با رییس
جمهور آمریکا و داشتن عنوان بانوی اول اين کشور، کمتر از آن چه که
شایسته ی او بايد باشد تحسین شده است.
کارنامهء
دانشجویان قابل قبول تر از اصلاح طلبان عالی رتبه است
گفتگو با
بهاره هدایت
گفتگوگر:
مهسا محمدی
فعالان
جنبش دانشجویی معمولا از سوی سیاست ورزان حرفهای متهم میشوند که
خرد و احتیاط لازم را در کنشهای خود ندارند و در بزنگاههای سیاسی
رفتارهایی هیجانی از خود بروز میدهند و آرمان گرایی شان در
تقابل با روند اصلاحات تدریجی است. عمده این نقدها هم از سوی اصلاح
طلبان درون حکومت بیان میشود که سازش و مصلحت و حتی عقب نشینی
های تاکتیکی را عناصری کلیدی برای فعالیت سیاسی میدانند و آن را
نشانه پختگی تلقی میکنند. درباره نسبت میان آرمان گرایی و
عقلانیت در کنشهای فعالان جنبش دانشجویی با بهاره هدایت عضو سابق
شورای مرکزی و سخنگوی دفتر تحکیم وحدت گفتوگو کردیم. او در جریان
اعتراضها به نتیجه انتخابات سال هشتائ و هست بازداشت شد و بعد از
گذشت
هفت سال به تازگی از زندان آزاد شده است.
رابطهء
تنش
آلود جنبش دانشجویی
و احزاب در ایران
علی افشاری
در
شرایطی که احزاب قوی و ریشه دار وجود داشته و نظام حزبی در ساختار
قدرت مورد پذیرش واقع شده و کارکرد داشته باشد، آنگاه خصلت سیاسی
پر رنگ جنبش دانشجویی بلاموضوع خواهد شد. جنبش دانشجویی با تحقق
مطالبهء اصلی برون
دانشگاهی خود در تحقق توسعهء
سیاسی و گذار مسالمت آمیز به دمکراسی حداقلی به نفی خود میرسد.
این امر به معنای سیاست زدایی نیست بلکه میزان و نوع مشارکت در
عرصه سیاسی دگرگون شده و دانشجویان در حد متعارف همچون نیروهای
مدنی به مسئولیت سیاسی خود عمل میکنند و جنبشهای دانشجویی بیشتر
سمت وسوی روشنفکری و حوزههای آوانگارد ودروندانشگاهی را در بر
میگیرد.
اگر ترامپ بخواهد «برجام»
حسن روحانی
بی
بی سی ـ
در
روز دانشجو، مراسمی با حضور حسن روحانی در دانشگاه تهران برگزار شد
و
او
دیدگاههای خود
در مورد
مذاکرات منتهی به توافق هستهای را
چنين
بیان کرد:
"هیچ قدمی در برجام برنداشتیم مگر آنکه با مقام معظم رهبری مشورت
کردیم...
البته ممکن است در مقام عمل، جایی کم و کسر باشد اما مبنای ما،
اجرای دستورات ایشان بود...
در جریان دستیابی به برجام، ساعتها جلسه با رهبر
حکومت
اسلامی برگزار میشد و اروزی اینها منتشر میشود."
او
در تشریح نتایج برجام، به لغو تحریمهای اقتصادی بینالمللی و
همچنین امکان ادامهء
برنامههای اتمی اشاره کرد و گفت که پس از برجام، جمهوری اسلامی
امکان آن را یافت تا برای نخستین بار پس از انقلاب، از خارج کیک
زرد وارد کند و بازسازی رآکتور آب سنگین اراک هم امکانپذیر شده
است...
در
مورد موضعگیری رئیس جمهوری منتخب آمریکا در مخالفت با برجام، حسن
روحانی گفت: "ممکن است دلش خیلی چیزها را بخواهد، بخواهد برجام را
تضعیف کند و برجام را پاره کند، اما مگر ملت ما میگذارد؟"
حکومت اسلامی هیچ غلطی نمیتواند بکند!
تمدید تحریمها و آستانهء فروپاشی
رامین پرهام
عدم
ارضایِ انتظاراتِ انباشتهشده توده
هایِ فقرزده ایرانی، واپسین میخ به تابوتِ خیال
پردازی
هایِ متوهمان این نظام خواهد بود؛
با پایان ریاست اوباما بر دستگاه اجراییِ آمریکا، حکومت اسلامی
نه تنها پر
و
پا
قرص
ترین حامیِ خود را از دست میدهد، که با آغاز
بکار دستگاه اجرایی جدید در هفتههایِ آتی، با تنی چند از
سرسختترین دشمنانِ خود روبرو خواهد شد؛
بیجهت نیست که صادق زیباکلام سراسیمه راهی لندن میشود تا از آنجا
به جوانان ایرانی وعده دهد که “الان هیچی برای شما ندارم جز آنکه
باید به برداشتن گامهای کوچک برای اصلاحات سیاسی ادامه دهیم”!! و
تهدید میکند که “در صورت سرنگونی نظام، وضعیت به مراتب از
افغانستان، عراق و سوریه بدتر خواهد شد”! زیباکلام آشفته شده چون
نظام در حال فروپاشی است.
با کوله باری از
تجربیات،
پیش بهسوی پیروزی!
بهمن زاهدی
با
ناکامی پروژهء
«شورای ملی»،
این تجربهء
مهم حاصل شد که با
وجود استقبال بیسابقهء
اکثریت نیروهای برانداز، وجود مدیران انتصابی بیهیچ سابقه سازمانی
و مدیریتی همچنین بدون دانش کافی در عرصه سیاسی میتوانند سرنوشت
یک سازمان و نهاد همبستگی مردم ایران را به کجا برساند!
در
نهایت دو گزینه پیش روی کسانیست که مانعی هستند برای همبستگی بین
اپوزیسیون برانداز رژیم اسلامی در ایران. حال، آنکه بهمانند
فرانسو اولاند عمل کنند یا فیدل کاسترو؛ تصمیمیست که خودشان باید
بگیرند وگرنه به جبر تاریخ محکوم
به نابودیاند و منفور در نزد همگان.
من از شاهزاده دفاع می کنم!
سیاوش لشگری
اعراب فعلی سده هاست
همسایگان
بی آزاری برای ما بوده و هستند.
و در
زمان رژیم گذشته در
مسایل منطقه و نفتی همواره همراه و مطیع شاه بودند. عرب
های امروزی،
که جزو کشورهای عقب ماندهء
جهانند،
بیشتر از ما خود
قربانی بدتری از دین بیابانی نیاکان خویشند.
در مورد نژاد انسان
ها هم مشخص است که هیچ نژادی را بر هیچ نژادی برتری نیست.