شکوه
ميرزادگی
این روزها،
در این جا که زندگی می کنم، وقتی می بینم که شادمانی بر بال آزادی
نشسته و بر فراز خانه ها و خیابان ها پرواز می کند، وقتی می بینم
که مردمان، بی آن که کسی به آن ها بگوید و یا از کسی اجازه بگیرند
و یا از چیزی بترسند، می رقصند و آواز می خوانند و بر سر و روی هم
بوسه می زنند و به يکديگر گل و شیرینی و هدیه می دهند، بیش از
همیشه به یاد گمشده ای هستم که نبودش مردمان ما را از ساده ترین و
طبیعی ترین شادمانی ها محروم کرده است.
شادی را فراموش کردهایم و با گورخوابها فرقی نداریم!
پیام تسلیت داریوش مهرجویی به مردم ایران
امروز
باید پیام تسلیتی به رسانهها بدهم...
چرا اخیراً مدام خبر مرگ میشنوم؟ تسلیت برای مرگ جعفر والی، نیما
طباطبایی، دنیا فنیزاده و پوران فرخزاد،که در فاصلهای کوتاه، یک
به یک ما را ترک کردند... هنوز از داغ مرگ عباس کیارستمی عزیز فارغ
نشدهام که اینچنین شاهد مرگ پی در پی فرهیختگان کشورم هستم.
تسلیت برای همهء اخبار ناگوار. برای ایرانیان گورخواب... برای
فرهنگیان و کارگران زحمتکش که حقوق مسلم خود را همواره با تاخیر و
منت دریافت میکنند. تسلیت به هوای آلوده و سمی تهران و
شهرستانها... به سیستم بهداشت و تغذیهء ناسالم و زهرآلودی که
همگان را بهمرور به اغوش مرگ میکشاند. کشور من روی ذخایر طلای
سیاه نفت نشسته ولی هر روز بهخاطر بیکفایتیها و بیخیالیهای
مسئولان، و رشد روز افزون مردان اختلاسی، باید منتظر اخبار تلخ و
ناامیدکننده باشیم. مردم من شادی را بهمرور فراموش میکنند و حس
میکنم تک تک ما فرقی با گورخوابها نداریم و بهنوعی در گور خود
به انتظار مرگ نشستهایم. افسوس بر ما و بر نمودار نشانه شناسی
شکست روحانیت مان در رسالت الهی خویش.
داریوش مهرجویی. نهم دی ماه نود و پنج.
زنده به گورها، راه حّل روحانی، اعتماد ظریف، و ادامهء تحریمها
حسن اعتمادی (دبير کل حزب سکولار دموکرات
ایرانیان - استکهلم)
رضا پیرزاده (عضو شورای ملی ایران - پاریس)
امید برین (گزارشگر آژانس خبری موکریان -
کلن)
در برنامهء «تفسیر خبر» بمديريت جمشید
چالنگی
نگاهی به پشت سر