1. ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی هيچکس را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی  نمی پذيريم.

2. همچنين، از آنجا که حکومت اسلامی مسلط  بر ايران را قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن مطالبه ای هم نداريم؛

3. و به همين دليل می توان انتظار داشت که  نام هيچ يک از هواداران جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده نشود.

4. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل از غاصبان حکومت مسلط بر کشورمان حمايت می کنيم.

5. آنچه دراين سايت اختصاصی و غير خبری منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاه سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که در صدر اين صفحه آمده و نيز در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند.

6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين انتخاب تيتر مناسبی برای آنها  با سردبير است.

7. به احترام «جمهوريت»، در اين پايگاه، هر کجا سخن از حکومت مسلط  بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم»  تبديل می شود.

تکلیف ‌مان را مشخص کنیم: انقلاب، شورش، یا رویداد؟

امیرحسین لادن

سی و هشت سال از انقلاب می گذرد، ولی ما هنوز نتوانسته ایم تکلیف خودمان را با آن مشخص کنیم. عده ای از هم میهنانمان حتی در انقلاب بودن اش نیز شک دارند و آن را شورش می دانند؛ و برخی دیگر آن را رویداد می خوانند! هنوز نتوانسته ایم بپذیریم که این «انقلاب، شورش، یا رویداد» بوسیلهء ملت ایران انجام گرفته یا عوامل خارجی آن را پیاده کرده اند؟ شرکت کنندگان در آن تظاهرات چند میلیونی خودمان بودیم یا فلسطینی ها و لبنانی ها بودند و ما تنها تصور می کردیم که خودمانیم؟!

ژان ژاک روسو و کشورداری جديد

غلامحسین زیرک ‌زاده

انقلاب کبیر فرانسه بیشتر بدست پیروان «روسو» انجام گرفت: اینان بعد از خراب کردن عمارت کهنهٔ اجتماعی دو هزار سالهٔ فرانسه، بنای تازه‌ای را پی ‌ریختند که پایهٔ آن بروی افکار و عقاید روسو گذاشته شد. بعدها تمام ممالکی که حکومت مشروطه یا پارلمانی پیدا کردند در تدوین قانون اساسی خود از اولین قانون اساسی فرانسه تقلید نمودند و اصول کلی حق حاکمیت ملی، آزادی، مساوات، تفکیک قوای سه‌گانهٔ مقننه، مجریه، قضائیه و غیره را از همان قانون اقتباس نمودند و می‌دانیم که قانون مزبور مطابق نظریات روسو در قرارداد اجتماعی تنظیم شده است. صرف نظر از تغییرات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و غیره که در خود فرانسه سبب شده است، انقلاب کبیر در باقی دنیا تأثیری عظیم داشته است.

ویرانی بزرگ!

فیروز نجومی

«چپی های خط امامی» از ما می پرسند کدام سکولاریسم!

سام قندچی 

هفتهء پيش مقالهء «سقوط داعش را با حمایت از سکولاریسم جشن بگیریم»، در سایت «جنبش سکولار دموکراسی ایران»، منتشر شد. با شگفتی دیده شد که آقایان «چپی خط امامی»، در برخی از شبکه های اجتماعی به این نوشته واکنش نشان داده و پرسیدند: "کدام سکولاریسم؟" دلیل شگفت زده شدن ما در اين مورد آن است که در همهء 25 سال گذشته این دوستان تا توانستند در اینترنت تلاش کردند حتی موجودیت سکولار دموکرات های جمهوری خواهی را که در اپوزیسیون خواستار تغییر رژیم هستند انکار کنند.

سقوط داعش را با حمایت از سکولاریسم جشن بگیریم

آمریکا و روسیه؛ آيا «توافق بزرگ» ممکن است؟

جهانگیر کرمی، دانشیار روابط بین الملل دانشگاه تهران

در ماه های اخیر اظهارات دونالد ترامپ در مورد روسیه که، بر خلاف رقیب دموکرات او دیدگاهی خوش بینانه را مطرح می کرد، و استقبال روس ها از او، حکایت از دوره ای مثبت در روابط واشنگتن و مسکو داشت. نخستین انتصابات در دولت ترامپ و تماس تلفنی با پوتین نشانه ای از بهبود روابط را تلقین می کرد. اما با گذر زمان، کم کم این خوش بینی ها کاهش یافت و امکان رسیدن به توافقی گسترده همانند توافق بزرگ دورهء اوباما در پرتو "طرح ریست" مورد سوال قرار گرفته است. نگارنده با مروری کوتاه بر مهم ترین مسائل میان آمریکا و روسیه مدعی است که امکان رسیدن به توافقات موردی میان دو طرف وجود دارد اما به دلایل مختلف امکان یک توافق گسترده بسیار دشوارتر از هر زمانی است.

تنگنای «ژئوپولتیکِ» ایران و پیامد های آن

شیرین هانتر

ترجمه: ن. نوری زاده

اگر ایران یک کشور قدرتمند در منطقه است چرا هر کس بدون پرداخت هزینه ای می تواند این کشور را سرزنش کند و از آن یک دیو بسازد؟ پاسخ ساده به این پرسش این است که رژیم اسلامی ایران مقصر  است. اما، با توجه به اینکه رفتار ایران در بسیاری از عرصه ها از طرفی قابل پذیرش نیست و از طرف دیگر در ایجاد تحولات کنونی نیز تاثیر گذار می باشد، این پاسخ ساده به این پرسش مزبور قانع کننده بنظر نمی رسد. زيرا حتی قبل از انقلاب سال 1979 نيز غرب تمایل داشت که خطاهای ایران را بزرگ نمائی کند در حالی که از خطاهای دیگر کشورهای خاورمیانه چشم پوشی می کرد و یا آنها را کوچک می شمرد.

بحران سیستم ها و آلترناتیوها

تأملی بر شرایط مبارزه کنونی جهان و ایران

شیدان وثیق

يکی از ویژگی های دوران ما، نسبت به قرن گذشته، بحران سیستم‌ها و آلترناتیو‌هاست. این دو نوع بحران در شرایطی عمل می‌کنند که از یکسو جنبش‌های اجتماعی برای رهایی خود از سلطه‌ها ناگزیر باید منطقه‌ای و جهانی شوند ولی، از سوی دیگر، راه ‌حل ‌های تا کنونیِ برون رفت از سیستم، باطل شده‌اند و راه‌ حل‌ های بدیع، جدید و جانشین فرا‌ نمی‌رویند. این ها همه، دوران تاریخی نوین و نامعلوم و آشفته‌ای را باز گشوده‌اند. در این اوضاع عمومی جهانی، خاورمیانه‌ امروز، تبدیل به کانون اصلی تعارض قدرت‌ها برای تأمین منافع‌شان و اِعمال سلطه و ستم بر مردمان این سرزمین شده است.

هفت خوان «دموکراسی» در ایران

(از مجموعهء «خاطراتی برای آينده»)

محمد رهبر

کار رستم در هفت‌خوان، و رهاندن کیکاووس و لشگر ایران از بند دیو سفید، بسی ساده‌تر بود تا کار ما ملت در رسیدن به دموکراسی. دیو سفید تنها مازنداران را گرفته بود و مصیبت اینکه دیو سیاه استبداد همه جا را گرفته، و حتی در درون و روح ما رخنه کرده است؛ چنان دهشتناک که ما خود نیز گاهی دست و پای استبداد می‌شویم. حال اگر توان رفتن به سوی دموکراسی هم نداریم، شناخت راه حتی بی قدم، بخشی از سفر است؛ که وصف العیش، نصف العیش.