پايگاه رسمی جنبش سکولار دموکراسی ايران

چهارشنبه 3 و پنج شنبه 4 خرداد 1396 ـ 24 و 25 ماه مه 2017

پيمان نامهء عصر نو

شمارهء اول نشريهء «گيتی مداری»، فصلنامهء حزب سکولار دموکرات ايرانيان، منتشر شد >>>

تأسيس: 14 امرداد 1392

جستجو در سايت

تماس با سردبير

آرشيو صفحات اول سايت

آرشيو کلی مقالات

آرشيو بر حسب نام نويسندگان

بيانيه های سازمان های ديگر

فهرست مقالاتی درباره مفاهيم

ويدئوهای آموزشی

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

سردبير: اسماعيل نوری علا ◄

1. ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی هيچکس را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی نمی پذيريم.

2. همچنين، از آنجا که حکومت اسلامی مسلط بر ايران را قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن مطالبه ای هم نداريم؛

3. و به همين دليل می توان انتظار داشت که نام هيچ يک از هواداران جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده نشود.

4. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل از غاصبان حکومت مسلط بر کشورمان حمايت می کنيم.

5. آنچه دراين سايت اختصاصی و غير خبری منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاه سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که در صدر اين صفحه آمده و نيز در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند.

6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين انتخاب تيتر مناسبی برای آنها با سردبير است.

7. ما به احترام «جمهوريت»، در اين پايگاه، هر کجا سخن از حکومت مسلط بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم» تبديل می شود.

8. و از آنجا که بين ايران و ملت ايران از يکسو، و حکومت اسلامی مسلط بر کشورمان، از سوی ديگر، تفاوت و جدائی قائليم، در هر متن که واژهء ايران بکار رفته اما منظور رژيم اسلامی باشد، ما بجای ايران عبارت «رژيم ايران» يا «رژيم» مسلط بر ايران» را بکار می بريم.

اعلاميهء جهانی حقوق بشر

و پيوند به يک ويدئو

تفاوت دو حکومت

خیلی از امت همیشه سرگردان و سر در گریبان سئوال می کنند که چرا ژاپن یا کره جنوبی بدون داشتن ثروت های زیر زمینی و موقعیت سرزمینی مناسب پیشرفت های محیرالعقول کرده اند و ایران عقب مانده است! برای پاسخ به این سئوال کافی است توجه کنید در کره جنوبی یک وزیر دولت «ویژه خواریِ» کوچکی انجام داده و سفارش یک کمپانی را برای پیروزی در یک مناقصه کرده است، نخست وزیر برای این اتفاق از مردم عذرخواهی می کند و با چشمانی گریان کنار می رود، اما در حکومت اسلامی وقتی وزیری قاچاق کرده باشد فوراً موضوع را لاپوشانی می کنند و داد می زنند که موضوع رقابت جناحی است و اصولگرایان چشم دیدن اینوری ها رو ندارن، تازه مگه چقدر بوده؟ فقط دویست میلیون تومان ناقابل!

پیروزی روحانی: جام زهر جدید نظام

کورش عرفانی

با به پایان رسیدن انتخابات و اعلام نتایج آن می بایست به بررسی برخی جزییات بپردازیم تا بببینیم آن چه که می گویند و آن چه گذشته است چقدر مشابهت یا تفاوت هست و بر اساس آن وزن سیاسی این رویداد را سنجید. هم چنین معنای این اعلام نتیجه و چشم اندازهای ناشی از این معنا را می بایست مورد مداقه قرار داد. و از آن جا که نظارت مستقل و حضور نهادهای بین المللی و یا مردمی بر انتخابات در ایران وجود ندارد، برای سنجش آن چه گذشته است باید به سراغ یک تناسب بین کل آراء به دست آمده و اسناد تصویری مرتبط با آن رفت. به یاد داریم که در انتخابات سال هشتاد و هشت شمار تصاویر مربوط به ازدحام جمعیت در حوزه های رای گیری فراوانی در سراسر کشور بسیار بود، چنین چیزی را در انتخابات امسال نداريم و نوعی قحطی مشکوک تصاویر صف های عظیم مشهود بود.

چرا، و چگونه، تحريم انتخابات شکست خورد؟
سام قندچی

از خود بپرسیم که «چرا مردم ایران، به تحريم انتخابات توجهی نشان نمی دهند؟» از سویی، در جبهه حکومت اسلامی، آقای حسن روحانی با برنامهء فاصله گرفتن از گذشته و نو کردن به پیش می آید و، از سوی دیگر، تحول خواهان، بسان تکرار برنامه های شکست خورده گذشته، جلوه می کنند. نیرویی نظیر "حزب سکولار دموکرات ایرانیان" نیز، که با برنامه ای واقعاً نو و آینده نگر به پیش آمده، نه تنها در رسانه های بین المللی دعوت نمی شود، بلکه آنهایی هم که می شناسند، می ترسند که مبادا اگر به برنامه این حزب پاسخ دهند، عملاً قدرت را نیروهایی که سال هاست اعتماد مردم را از دست داده اند، تصاحب کنند.

بی.بی.سی، رئیس جمهور و مبارزه طبقاتی!

محسن ابراهیمی

روحانی و بی.بی.سی، هر دو، دلواپسی مشترک شان دربارهء یک حقیقت سیاسی را نشان می دهند: زیر پوست این همه کشاکش سیاسی و اجتماعی، کمشکش عمیق تری میان طبقات در جریان است که حتی در جریان یک نمایش دورن حکومتی هم دست از سرحکومت - و البته بی.بی.سی - برنمی دارد. و این اتفاقاً نگرانی مشترک ولی فقیه و دار و دسته اش با خود روحانی و دار و دسته اش هم هست. با این تفاوت که هر کدام فکر می کنند خودشان و جناح شان بهتر می توانند مبارزهء طبقاتی را مهار کنند. اصولاً یک علت اصلی شکاف های سیاسی درون حکومتی هم همین ترس از گسترش و رادیکال شدن مبارزهء طبقات پایین علیه طبقات بالاست. این چشم انداز تیره یک منشاء اصلی نزاع های درون حکومتی است.

از کرامات جعبهء مارگیری

حمیدرضا رحیمی

فدوی در جراید شریفه ی دارالخرافه به انبوهی اسناد منگوله دار دست یافت که نشان می دهند که امت ورجاوند (ملت سابق - م)، از همان سوراخ مألوف، دوباره گزیده شده و طرفه اینکه، بابت آن، جشن هم گرفته است!.. و اين هم دو فرموده از مقام معظم رهبری: «در ایران دولت ها تأثیری ندارند!» و «پیروز انتخابات، مردم ایران و نظام جمهوری اسلامی هستند!»

پیرامون انتخابات ریاست جمهوری در ایران

فریبرز رئیس دانا

من به وجود دو دستگی عمیق و حضور واقعی بخش های تندرو، میانه رو و اصلاح طلب در رژیم اسلامی ایران باور ندارم و برایم روشن است که خواست و هدف مشترک همه اعضای و وابستگان ریز و درشت رژیم یک چیز، یعنی “حفظ نظام” بوده و معتقدم به صحنه آمدن رییسی در مقابل روحانی نه خواست یک طیف در برابر دیگری، بلکه برنامه ریزی کلیت نظام است. هم چنین به اعتقاد من در این رژیم حتی از میان کاندیداهای کاملا” خودی و فیلتر شده، به هیچ وجه کسی با رای مردم انتخاب نشده و در نهایت هر نامی لازم باشد از صندوق بیرون خواهد آمد.

«حکومت ایران را منزوی کنید!»

پرزيدنت ترامپ

درست یک روز پس از اعلام پیروزی حسن روحانی در دوازدهمین انتخابات ریاست جمهوری که با وعده تعامل با جهان همراه بود، پرزيدنت دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، در سخنرانی خود برای چهل تن از رهبران کشورهای اسلامی، در عين اينکه مردم ایران را با اين سخنان از حکومت ایران جدا کرده که: «ایران تاریخ و فرهنگ غنی‌ای دارد. اما مردم ایران ناچار شده‌اند که مشقات و سختی‌های زیادی را به خاطر رهبرانی که به دنبال جنگ و ترور هستند، تحمل کنند،» رژيم مسلط بر ایران را به "اسلام افراطی" پیوند زد و گفت که رژيم ایران عامل «گسترش تخریب و هرج‌ومرج» در منطقه است. او گفت که: «از لبنان تا عراق و تا یمن، رژيم ایران، تروریست‌ها، شبه‌نظامیان و دیگر گروه‌های افراطی را آموزش می‌دهد، به آنها پول و سلاح می‌دهد که موجب گسترش تخریب و هرج‌ومرج در سراسر منطقه است. برای چند دهه، رژيم ایران آتش درگیری‌های فرقه‌ای و تروریسم را دامن زده است.» او در نهایت گفت: «تا زمانی که رژيم ایران حاضر نیست در ایجاد صلح مشارکت کند، همه ملت‌ها باید با هم همکاری کنند تا اين رژيم را منزوی کنند.»

همهء‌ سلیقه‌های سیاسی به «نظام» رأی دادند!

بخشی از پيام آیت‌الله خامنه‌ای

ملت عزیز ایران! جشن حماسی انتخابات دیروز،‌ بار دیگر گوهر درخشانِ عزم و اراده‌ی ملی را «در برابر چشم جهانیان» به جلوه آورد. مشارکت گسترده و پرشور شما، و هجوم مشتاقانه به مراکز رأی‌گیری، و تشکیل صف‌های طولانی برای رسیدن به صندوق‌های رأی در همه جای کشور، و از همه‌ی قشرهای اجتماعی، نشانه‌‌ای آشکار از استحکام پایه‌های مردم‌ سالاری اسلامی و دلبستگی همگانی به این موهبت بزرگ پروردگار بود و ایران و ایرانی را در آزمونِ میدان ‌عمل، سرافراز و روسفید کرد. دیروز با این حضور متراکم و افکندن بیش از چهل میلیون برگه‌ رأی در صندوق‌ها، نصاب تازه‌‌ای در انتخابات ریاست جمهوری پدید آمد و پیشرفت روزافزون ملت ایران را در عرصه‌ حضور و بروز قدرتمندانه نشان داد. ایران اسلامی بار دیگر بدخواهان و کین‌ورزان و حسودان را عقب نشانید و دل دوستان و تحسین‌کنندگان خود را لبریز از شادی و افتخار کرد. پیروز انتخابات دیروز، شما مردم ایرانید و نظام جمهوری اسلامی است که به رغم توطئه و تلاش دشمنان، توانسته است اعتماد این ملت بزرگ را به طور فزاینده جلب کند و در هر دوره درخشش تازه‌‌ای نشان دهد. (آنچه در گيومه آمده برای تأکيد بر منظور خامنه ای است!)

شادباش به بایکوت کنندگان

حشمت الله طبرزدی

آنچه گذشت توانست مرزبندی های بسیار شفافی در بین مبارزین بوجود آورَد و ماهيت میدان داری پوپولیزم سیاسی، از هنرمندان و ورزشکاران غیر حرفه ای در امر سیاست ورزی کرفته تا برخی فعالین مدنی و رهبران فرقه های گوناگون مذهبی (که البته همواره قربانیان حکومت مذهبی بوده و تأکید بر غیر سیاسی بودن دارند، اما به صورت بسیار تشکیلاتی در مسیر استمرار طلبان بوده اند) را آشکار سازد. استمرار طلب بودن، رضایت دادن به شرایط موجود، تقلیل خواسته های اساسی شهروندان (مثل آزادی، دموکراسی، رفاه و امنیت) به مطالبات حداقلی و در حد آزادی سوت و کف و رقص و کنسرت، یا برخی آزادی های محدود اجتماعی، از خطرات اساسی میدان داری این گروه های اجتماعی، برای آینده ی ملت و کشور است.

حسن روحانی؛ جام زهر تازهء حکومت اسلامی

منوچهر یزدیان

از يکسو با این پیش‌فرض که حسن روحانی در شرایط و اوضاع گفته شده گزینهء اصلی حکومت اسلامی برای سِمت رئیس جمهوری بوده و، از سوی دیگر، اگر بپذیریم که رأی‌دهندگان به گزینهء حکومت رأی نمی‌دهند، به این نتیجه می‌رسیم که کم هزینه‌ترین گونهء مهندسی و مدیریت انتخابات، در واقع، سناریوی حمایت ولایت فقیه، مافیای نظامی- اقتصادی و اصول ‌گرایان از کسی است که تمام مشخصات سرکوبگری، اعمال خشونت و تبعیض و از این دست را دارا باشد.

بایکوت کنندگان از دکمه های ترس نمی ترسند!

اسماعيل نوری علا

قلت اعتناء مردم به تحريم های اعلام شده از جانب اپوزيسيون و، در عين حال (بر اساس آمار اعلام شده از جانب حکومتی که هميشه دروغ گفته است) شرکت نکردن 16 ميليون ايرانی صاحب رأی در اين انتخابات (حتی اگر همين عدد را واقعی بدانيم) نشان از عمق و گسترندگی آگاهی مردم نسبت به بازی های رژيم و امتناع آگاهانهء آنها از شرکت در اين بازی ها دارد. اينان همان بايکوت کنندگان انتخابات، يا بهتر بگويم کل رژيم اند، که به خيابان نيامده و رأی نداده اند. اينان همان کسانی هستند که از عواقب رأی ندادن نترسيده و با عدم حضور خود در حوزه های رأی گيری اعلام کرده اند که اين رژيم را در کليت خود نمی خواهند و اين امتناع نه از آن سر است که کسی در اپوزيسيون خارج کشور شرکت در انتخابات را حرام اعلام کرده است. اينها آگاهانه تصميم گرفته و بخواست حکومت تن در نداده اند. اينگونه بايکوت اگر رهبرانی هم داشته باشد آنها را بايد در جمع کسانی همچون مهندس امير انتظام، کورش زعيم، دکتر ملکی، زندانیان سياسی و بسياری ديگر از چهره هائی جستجو کرد که، نه با تحريم کردن و اعلاميه دادن، که يا با تکذيب خبر شرکت خود در انتخابات و يا با امتناع از اظهار نظر در اين مورد، و تنها با رفتار خود به ضرورت عدم شرکت در اين مضحکه رأی داده اند.