در سی و هفت هشت سال گذشته، کل اپوزیسیون حکومت اسلامی و دشمنان نظام نتوانسته بودند سوابقی چنين شرم آور را از کله گنده های مملکت را رو کنند، و نشان دهند که کار قدرت طلبی آخوندها به جایی رسید که بعضی از کاندیداهای ملبس به لباس روحانی، که از نظر عقیدتی و شرعی مخالف کنسرت های لهو و لهب هستند، طرفدار مطرب های درپیتی شدند و حتی تا جایی پیش رفتند که سیاست های کلی نظام را که خودشان به عنوان عضو شورای امنیت ملی در تصویب آنها نقش داشته اند مورد انتقاد قرار دادند! مجموعهء این شو ها و نمایشات تلویزیونی (معروف به منا ظر ظر ظر ظره!) بسیار مورد توجه امت تشنهء دانستن اسرارمگوی مدیران عالیرتبه نظام قرار گرفته و همانطور که رئیس رسانه میلی گفته است باعث افزایش مخاطبان تله وزوزون شده است!

انتخابات – ملاحظات و تأملات

محمدرضا نیکفر

هر رخدادی امکانی عرضه می‌کند برای مشاهده چیزهایی که پیش از آن چندان آشکار نیستند. انتخابات − که استخوانی است لای زخم نظام ولایی − از آن رخدادهایی است که چیزهای بسیاری را برملا می‌کند، هم در مورد حکومت و جناح ‌های آن، هم در مورد منتقدان و مخالفان نظام و هم در مورد جامعه. با نظر به این موضوع، من از ابتدای رقابت‌های انتخاباتی در دور اخیر شروع به دقت بر کنش‌ها و واکنش‌ها کردم و بنابر عادت مشاهدات و تأملاتم را برنگاشتم تا بعداً یادداشت‌ها را بازخوانی کنم برای اینکه دریابم چه چیزهایی را ندیده‌ام و به چه چیزهایی کمتر یا بیشتر از وزن واقعی‌شان بها داده‌ام. نوشتهء زیر مبتنی بر یادداشت‌های دورهء انتخابات است، با سه تکه اصلی: جامعه، حکومت، موضع و تئوری سیاسی.

روايت ابراهيم يزدی از ديدار با برژينسکی

فريار نيکبخت

اخيراً ابراهيم يزدی، يک اسلاميست ايرانی - امريکائی، که يکی از بنيان گزاران اصلی حکومت اسلامی در ايران محسوب می شود، در مصاحبه ای، برژينسکی را يک مذاکره کنندهء کارآمد دانسته، از او به نيکی ياد کرده و خاطر نشان ساخته است که کابينهء جيمی کارتر، تا زمانی که رژيم اسلامی می توانست شوروی ها را از ايران دور نگاه دارد، دوست اين رژيم بوده است. يزدی، در اين مصاحبه، به دروغ می گويد که ديدار برژينسکی (همراه با رابرت گيتز و ديگران) با نخست وزير رژيم اسلامی، مهندس بازرگان، همراه با وزير خارجه اش، ابراهيم يزدی، و چند تن ديگر از مقامات حکومت اسلامی «تصادفی» انجام گرفته است.

هم «چرخ سانتریفوژ» و هم «چرخ کشور » را از کار انداختند!

برای چند روز ماندن بر سریر قدرت، با فرمان «نرمش قهرمانانه»، یا به گفته‌ی مردمِ کوچه و بازار «تسلیم بدون جنگ»، نه تنها صنایع پرتوان هسته‌ای کشور را، به هزینه‌ی ملت و مردم ایران، به نابودی کشاندند، بلکه معیشت مردم نیز روز به روز بدتر شد و اکنون اقتصاد کشور در آستانه‌ی «ایست قلبی» است .با اعلام رسمی «خزانه خالی است»، پای میز برای تسلیم بلاشرط ملت و مردم ایران نشستند؛ همه‌ی خواسته‌های دشمن را برآورده کردند و برای توجیه آن از قول وزير خارجه شان گفتند که: «در رعایت برخی خطوط قرمز، زورمان نرسید!» (نقل به مضمون).

« اصلاح طلبی » حکومت اسلامی را باز تولید می کند

گفتگو با کامران متین

گفتگوگر: مریم حسین‌خواه

غیرممکن است که بخواهید حقوق بشر و دموکراسی سیاسی را در ایران محقق کنید اما قانون اساسی را از حوزه‌ی تغییر خارج بدانید... در نتیجه، وقتی به اين مسأله اصلاً ن‌پرداخته نمی شود، یا در شکل فعلی نگه‌اش می‌دارد، خواسته یا ناخواسته به بازتولید وضع موجود دامن خواهد زد. بخشی از توانایی حکومت اسلامی در بازتولید خودش، حتی در دوران‌هایی که بحران‌های شدیدی گریبان‌گیرش بوده، این است که می‌تواند مسأله‌ی اصلاح در چارچوب حکومت اسلامی را برتابد و حتی از آن برای بازتولید خود استفاده کند، و در نتیجه مبارزاتی که در این چارچوب قرار می‌گیرند حد خیلی خاصی خواهند داشت، و نمی‌توانند از آن جلوتر بروند. کارنامه‌ء سیاسی اصلاح‌طلبانِ حکومتی شاهد این مدعا است.

سخنی با دو مقام «جمهوری اسلامی»

حسن یوسفی اشکوری

آقای روحانی! با رهبری با زبان کارشناسی و با ارائه واقعیت‌های عینی و ملموس و قابل اثبات سخن بگویید نه با زبان و بیان ایدئولوژیک و فلسفی و جدلی، و آن هم در کوچه و خیابان. او هم در نهایت نمی‌تواند به جنگ واقعیت‌ها برود. منطق امور و نیز تجربه نشان می‌دهد رهبری که مدعی است «حفظ نظام اوجب واجبات است» و او نیز مانند رهبر اول جمهوری اسلامی نشان داده است در صورت احساس خطر جدی برای بقای نظام اهل انعطاف است و «نرمش قهرمانانه» را فراموش نمی‌کند، این آمادگی را قاعدتاً دارد در صورت مواجهه با واقعیت های بی‌رحم و خطرناک منعطف شود و برای بقای نظام و خودشان هم که شده گامی فراپیش نهد و کاری بکند.

اصلاحات، از گفتمان تا کوفتمان، یا قوت لایموت

الف.لام.نیم