فصل نامه

شصت و پنجمین سالگرد قیام سی ام تیر

پيام هیئت اجرائیه جبهه ملی ایران

غروب روز سی ام تیر 1331 هنگامی که انبوه مردم به پا خاسته، پس از پشت سر گذاشتن روزی خونین و دادن ده ها کشته و زخمی و شکست دادن نیروهای نظامی ارتجاع حاکم و بیرون راندن آنان از صحنه، برای اعلام پشتیبانی از دولت ملی، در مقابل منزل مصدق تجمع پیدا کرده بودند، مصدق با چشمانی گریان در بالکن خانه ظاهر شد و ضمن سخنانی که ایراد کرد این جملات را بر زبان راند: «ای مردم من به جرت می گویم که استقلال ایران از دست رفته بود ولی شما با رشادت خود آن را نگهداشتید. ای کاش مرده بودم و ملت ایران را این طور عزادار نمی دیدم…» شاید در آن روز کمتر کسی توجه داشت که از دست رفتن استقلال که مصدق به آن اشاره می کرد به چه معناست. ولی امروز که بر بلندای قله زمان ایستاده و به گذشته ای که زیر پای ماست می نگریم و به وقوع حوادث بعدی و کودتای 28 مرداد و اسناد مربوط به توطئه های بیگانگان برای برکناری دولت ملی مصدق که هر روز بیشتر افشاء می گردد ، نظر می کنیم ، همه درمی یابیم که چگونه مبارزات نهضت ملی ایران به رهبری دکتر مصدق برای کسب استقلال و آزادی این کشور ، هر لحظه با مقابله سلطه گران خارجی و عوامل مزدور داخلی آنان روبرو بوده است . سلسله رویدادهایی که به قیام ملی سی ام تیر منجر گردید به اختصار بدین گونه است.>>>

ماجرای نیمروز؛ سکانس های گم شدهء «ایران وود»ها

ثریا شهابی

قبل، و در جریان خرداد شصت، خیابان های مشهد و اصفهان و  تهران، بیش از آنکه به خیابان های فیلم ماجرای نیمروز شباهتی داشته باشند، به خیابان های پاریس در انقلاب کبیر فرانسه، و خیابان های سنندج همچون کوچه و خیابان های پاریس هنگام  اشغال آلمان هیتلری است. انقلاب هنوز تمام نشده است و انقلابیون به خانه باز نگشته و خلع سلاح نشده اند. در این میان سازمان مجاهدین، که آن زمان هنوز به فرقه و سکت امروزی دگردیسی نکرده بود، سازمانی سیاسی بود که تلاش می کرد که به قدرت برسد. داستان بر سر قدرت سیاسی بود و اینکه چه نیرویی تکلیف قدرت سیاسی بعد از انقلاب را یک سره خواهد کرد. پایين یا ارتجاع اسلامی!

تظاهرات علیه حمایتِ بی‌سی‌سی فارسی از رژیمِ اسلامی

سخنان اکبر کریمیان روبروی ساختمانِ بی‌بی‌سی در لندن
18   تیر 1396

تحریم های جديد و ادعاهای جدید محمد جواد ظریف

حسن اعتمادی، جمشید اسدی و محمد علی‌ توفیقی

در برنامهء تفسیر خبر، بمديريت جمشید چالنگی

توسعه برنامه موشکی حکومت اسلامی،

زمینه ساز بحرانی‌ تازه با آمریکا و تحریم‌های جدید

الاهه بقراط  و حسن اعتمادی

در برنامهء ياران به مديريت عليرضا ميبدی

زوال یک توّهم

محمد مجتهد شبستری

در حال حاضر نقش ‌آفرینیِ بی‌بدیل «مشروعیّت سیاسی حکومت در ایران»، و ضرورت توسعهء آن، تا آن اندازه آشکار گردیده که موضوع «مشروعیت دینی حکومت»، که روزگاری چون یک ایدهء آسمانی بر سراسر ایران حکومت می‌کرد، امروز چنان بلااثر شده که چون یک «توهّم» به نظر می‌رسد که ناگهان پیدا شد و به تدریج در حال زوال کامل است... اضافه کردن «مشروعیّت دینی» بر «مشروعیّت سیاسی»، از آغاز، هیچ مبنای فلسفی و الهیاتی محکم نداشت، پس از اصالت پیدا کردن مشروعیت سیاسی حکومت و آرای مردم در ایران، نوبت به اصالت پیدا کردن حقوق بشر در ایران خواهد رسید. ما به سوی روشنایی می‌رویم.

آیا کشور ما مدرن می شود؟

محمود سریع القلم

ریشهء فلسفی مدرن بودن در مدنیّت است. شخصِ مدرن به تکثّر برداشت و اندیشه معتقد است و نظر خود را صرفاً یک نظر در میان نظرات دیگر تلقی می‌کند. شخصِ مدرن، متفاوت بودن فکری انسان‌ها را حق آن‌ها می‌داند. شخصِ مدرن با دلیل و ادله با دیگران تعامل می کند نه تخیلات، توهمات و شنیده‌ها. شخصِ مدرن به کسی که به او می‌گوید: من شما را دوست ندارم، می‌گوید حقِ شماست که مرا دوست نداشته باشید؛ مگر قرار است همه مرا دوست داشته باشند؟ شخصِ مدرن در هیچ شرایطی دشنام نمی‌دهد، پرخاش نمی‌کند بلکه تلاش می‌کند ریشه‌های جهل طرف مقابل را کشف کند. شخصِ مدرن نه اجازه می‌دهد دیگری وارد حریم خصوصی او شود و نه در حریم خصوصی دیگران دخالت می‌کند. اما یک ویژگی شخصِ مدرن بسیار تعیین کننده در جامعهء مدنی و حکومت قانون است: به محض اینکه پای خود را از منزل بیرون گذاشت در سطح جامعه برای تمامی شهروندان، حقوق انسانی قائل است.

سکولار دموکراسی، تنها آلترناتيو برانداز حکومت اسلامی

اسماعيل نوری علا

در گفتگوئی تلويزيونی با عليرضا نوری زاده

من فکر می کنم که برای ایجاد آلترناتیو سکولار دموکرات در خارج از کشور، دو راه وجود دارد. یادم است که در یکی از کنفرانس هایی که دوستان دیگری در واشنگتن تشکیل داده بودند و از من هم دعوت کرده بودند و رفته بودم؛ یکی از سیاست مداران سرشناس ما، که نمی خواهم اسمش را بیاورم، در زنگ تفریح آن کنفرانس مرا صدا کرد و گفت: فلانی، من فکر می کنم تو زحمت بیهوده داری می کشی. با اینکه دوست ات دارم. گفتم چرا؟ گفت برای اینکه، به اعتقاد من، تا این امریکایی ها گوش ما را نگیرد و نکنند در یک اطاق، در را نبندند روی همهء ما، و نگویند که باید با هم اتحاد بکنید و بیائید بیرون، کار ما درست نخواهد شد. خوب این بلافاصله برای من تداعی کرد آن روندی را که به آن «چلبی سازی» می گویند>>>

فايل تصويری      فايل صوتی