ابراهیم یزدی و میراث شوم اسلامی اش!

محسن ابراهیمی

ابراهیم یزدی هرگز «اپوزیسیون جنبش اسلامی و حکومت اسلامی» نبود. او از مغضوبین آخوندی بود که خود در امام کردن اش عرق ریخته بود. «اپوزیسیون ارتجاع اسلامی» نبود که خودش در پروار کردن اش نقش داشت؛ بلکه، بر سر نحوهء تثبیت و تداوم عمر حکومت اسلامی اختلاف داشت. اگر در مقطع انقلاب پنجاه و هفت و برای به خون کشیدن این انقلاب توسط جنبش اسلامی جانانه کار کرده بود، در سراشیبی این جنبش ارتجاعی هم، تا لحظهء مرگ اش، این بار برای نجات این جنبش در مقابل جنبش وسیع مردم، تلاش می کرد.

چرا حکومت ایران رفرم‌ پذیر نیست؟

فاضل غیبی

«دمکراسی» پدیدۀ سیاسی اجتماعی است که در آن انتخاب نهادهای سیاسی و مسئولان حکومتی رکن مهمی است، اما دمکراسی بعنوان موجودی زنده دارای اندام دیگری (مانند: مصونیت حقوقی شهروندان، آزادی تبلیغات سیاسی، تفکیک قوای سه گانه، جوابگویی مسئولان حکومتی...) نیز هست و اختلال در یکی از آنها آن را چنان مسخ می‌کند که به وسیله‌ای برای توجیه و تحکیم خودکامگی بدل می‌شود. امروزه در میان بخش بزرگی از ایرانیان این باور نهادینه شده که تنها راه تحول مثبت برای ایران از همبستگی آگاهانه و مسالمت ‌آمیز مردم می‌گذرد، اما نکته این است که حکومت اسلامی ایران از کدام ماهیت برخوردار است و تا چه حدّ خواهد توانست جوابگوی خواسته‌های مردم باشد؟

از خوانندگان عزيزم عذر خواهى مى كنم

در جريان انتخابات رياست جمهورى، من در مورد انتخاب ميان روحانى و رييسى مطالبى نوشتم، و ضمن شرح دادن آن چه در بالا به طور خلاصه خوانديد، راى دادن به روحانى در مقابل رييسى را، موضوعِ شخصِ خودم دانستم و گفتم در جايى كه رييسى بخواهد رييس جمهور شود، من به دلايل شخصى به روحانى راى مى دهم. امروز ويدئويى ديدم از روحانى در مجلس اوايل انقلاب. او رسما و علنا و صريحا مى گويد، بايد «توطئه گران» را در نماز جمعه به دار كشيد و حقوق بازنشستگى اميران ارتش را -حتى آن ها كه جرمى مرتكب نشده اند- قطع كرد و يا كاهش داد... من، اگر اين ويدئو را قبل از انتخابات ديده بودم، محال بود حتى در حد مقايسه ى اين مهره با آن مهره، اظهار نظرى كنم؛ مهره اى كه مثل قطعات يدكى تقلبى، يك درجه بهتر از جنس چينى به نظر مى رسيد. در همين جا، به خاطر اين موضوع، از خوانندگان عزيزم عذر خواهى مى كنم، و همان طور كه تا امروز باور داشته ام، به جاى اجزاى سيستم، كل سيستم را در نظر خواهم داشت.

دربارهء اشتباه آقای ف.م. سخن

با فرض راستگویی روحانی، نمی توانم قضاوت کنم کدام ‌رذیلت قالیباف تنفر انگیزتر است: تلاش او برای فریب دانشجویان یا دست داشتن او در فساد گسترده مالی. سرکوب معترضان از یکسو، اقدامی ضد اخلاقی و ضد قانونی است و، از سوی دیگر، با ایجاد رعب در میان منتقدان و خاموش کردن صدای آنان، محیط را برای فسادهای کلان و حمایت قدرتمندان از فاسدان مساعد می کند. در عین ‌حال برخی فسادهای مالی، آنقدر گسترده و زیان بار است که نمی توان آن را کم‌اهمیت تر از سرکوب منتقدان دانست. هر کدام از دو مفسدهء فوق که اهمیت بیشتری داشته باشد بر سرنوشت قالیباف تاثیری نخواهد داشت زیرا او، در برابر میلیون ها بینندهء تلویزیون، انتساب این اتهامات به خود را شنیده و هیچیک از آنها را رد نکرده است.