بموجب سابقهء موجود در چهار دههء سیاه گذشته، که البته باورش نه اندکی، که بسیار، سخت است، حضرات همواره ملت دربند را، بمنظور ادامهء حیات ذلت بار، به گزینش بین بدتر و بدترین ناگزیر فرموده اند و، از آن میان، آوا تی.وی می گويد: «میرحسین(ع) موسوی و مهدی (عج) کروبی گفتەاند تنها در صورت اعادە حیثیت! از آنها و اعلام تخلف وزارت کشور دولت احمدی نژاد در انتخابات 88 حاضرند برای "حفظ نظام جمهوری اسلامی" همکاری کنند». ملاحظه می فرمایید که همه جا صحبت از حفظ این به اصطلاح نظام دوزخی ست، نه مردم! ◄

به نظر شما کدام دشمن می توانست؟

پرسش وارده

به نظر شما کدام دشمن می توانست: در عرض چهل سال جنگل هایمان را نابود / رودخانه هایمان را بی آب / دریاچه هایمان را باتلاق / تالاب هایمان را خشک / مزارع مان را ویران / دشت هایمان را کویر / آثار باستانی مان را تخریب / صنایع مان را ورشکسته / فرهنگ مان را نابود  / هویت مان را تحقیر / کشاورزمان را در به در / معلمان مان را بیچاره / کاسبان مان را دزد / پزشکان مان را بی وجدان / جوانان مان را معتاد / زنان مان را منزوی / نخبه ها مان را فراری / دانشگاه ها مان را بی خاصیت / دانشجویان مان را کم سواد / اساتید مان را منفعل / بازنشستگان مان را محتاج  / کارمندان مان را بیکار / کارگران مان را گرسنه /  کار آفرینان مان را بدهکار / بانک هایمان را کم رمق / مسئولان مان را اختلاس گر  / مدیران مان را رانتی / پاسپورت مان را بی اعتبار / و پول ملی مان را چندين و چند هزار مرتبه بی ارزش کند؟۞

آن ها که دست و پای هویت ایرانی را می شکنند

شکوه میرزادگی

تازه ترین واکنش های غرض آلوده را در نشست تنی چند از سران جبهه ملی در داخل کشور می بینیم که به بهانه ی سالروز مشروطیت و تحت عنوان «توسعه و رضاشاه» برگزار شده و در آن به جای تحلیل و بررسی مشروطیت، به جنگ با رضا شاه و دست آوردهای او برای ایرانیِ رها شده از عقب ماندگی های دوران قاجاریه رفته اند. شگفت انگیز است که درست در زمانه ای که مردمان ایران، پس از چهل سال تجربه ی «حکومتی مذهبی» داشتن، با شعار ساده ی «رضاشاه روحت شاد» از دهش های رضاشاه بزرگ تجلیل کرده اند، این آقایان در کنار جمهوری اسلامی و مقابل مردم ایستاده اند و با استدلال هایی بی پایه که شباهت کاملی به گفته های مسئولین جمهوری اسلامی دارد، غیرمستقیم از جمهوری اسلامی حمایت می کنند.◄

دربارهء پوزش خواهی آقای خاتمی

سام قندچی

ديروز حجت الاسلام سید محمد خاتمی ظاهراً از مردم ایران عذرخواهی کرده است. سخنان تازهء آقای خاتمی نمونهء دیگری از رفتار متضاد اصلاح طلبان است. گویی ايشان نمی داند که هشت سال عهده دار مقام "ریاست جمهوری" در کشور بوده و در چهل سال گذشته نيز مقامات مختلف در رژیم ضدجمهوریت اسلامی داشته اند. یعنی خطاهای ایشان در عرصه عمومی است و ایشان در رابطه خصوصی با مردم نیستند که بحث عذرخواهی شخصی باشد. در دوران ریاست جمهوری آقای خاتمی یکی از بزرگترین جنایات سیاسی در ایران رژیم اسلامی، یعنی قتل فروهرها و قتلهای زنجیره ای نویسندگان، صورت گرفته است اما آقای خاتمی هنوز اسرار این جنایات را پس از این همه سال فاش نکرده اند. فاش کردن این اسرار نخستین گام عذرخواهی برای مقامی مسؤل در عرصهء عمومی است. بعد هم ایشان در پیام خود خواستار آزادی زندانیانی شده که برانداز نیستند، یعنی آقای خاتمی خواستار آزادی امثال سهیل عربی، که امروز با تحمل شکنجه و زندان بی مرخصی باعث نجات ایشان از ممنوع التصویری شده اند، نيستند و خود و رژیم اسلامی را در پاشاندن زندگی سهیل، که به هیچ کسی آسیب نرسانده و فقط عقایدش را در مخالفت با اسلام بیان کرده، مسؤل نمی دانند. اگر در غرب می خواستند نظیر رژیم اسلامی با مخالفان سکولاریسم رفتار کنند، باید همهء اسلامیون، از جمله خود آقای خاتمی، را هنگام سفر به اروپا و آمریکا به زندان می انداختند، چون همه نظرات اسلامگرایان ضد باورهایی است که جوامع آزاد بر اساس آن ساخته شده اند. بگذریم که در همهء چهل سال گذشته همین اصلاح طلبان، که آقای خاتمی رهبرشان است، هیچگاه از حق حضور و انتخاب شدن سکولارها در مجلس و قوه قضاییه و دولت، حمایت نکرده و فقط از آراء سکولارها سوء استفاده کرده اند.(منبع) ۞

پیامی به کنگرهء همبستگی جمهوری‌خواهان ايران

(مون رآل - کانادا - 4 و 5 اوت 2018)

از جانب حزب سکولار دموکرات ايرانيان

از نظر ما، «جمهوريت» به ساختاری سياسی اشاره می کند که در آن ملت صاحب و مالک و حاکم بر کشور است و هر آنچه به او تعلق می يابد با صفت «ملتی» (که بمرور به «ملی» تخفيف يافته) مشخص می گردد. پس، صفت «جمهوريت» معادل ديگری است برای «حاکميت ملی» و انشقاق همهء نهادها از اين حاکميت. در عين حال، ما اعتقاد داريم که بين «جمهوريت خواهی» و «جمهوری خواهی» تفاوتی کارکردی وجود دارد که تحقق آن را می توان در اکثر کشورهای مدرن و پيشرفتهء دنيا مشاهده کرد.◄

دمکراسی و آزادی از نگاه ایرانیان

جلال ایجادی