اکنون برای نخستین بار مردم ایران با تحریم جدی انتخابات دروغین در کشور، یک «نه» بزرگ به چهل و يک سال حاکمیت رژیم کوکلاکس کلانهای اسلامی بر ایران گفتند. اما واقعیت این است که اگر مردم ایران در دنیای مدرن، برنامه ی روشنی برای آینده ی خود داشتند از اول هم گرفتار این رژیم نشده بودند. زنده باد و مرده باد گفتن را سال ها ست در ایران گفته و شنیده ایم... خوشبختانه در چند سال اخیر این واقعیت تلخ تغییر کرده و بعد از شکل گیری حزب سکولار دموکرات ایرانیان با اطمینان می توان گفت که ما تازه اول راهیم، در حالیکه پیشتر، حتی اول راه نیز نبودیم، و فقط گیج بودیم و این طرف و آن طرف می چرخیدیم. اولِ راه بودن بسیار بهتر از آن است که بیش از یک قرن پس از آغاز مدرنیسم در ایران، همیشه تصور می کردیم که راه را می دانیم اما حتی اول راه هم نبودیم. حالا که اولِ راه هستیم لازم است تلاش جدی کنیم و به امید سوشیانس و امام زمان نباشیم وگرنه دوباره ناامیدی بر ما مستولی خواهد شد، و یا پناه بردن به افیون را برایمان به ارمغان خواهد آورد، یا که خودکشی از طریق اقدامات ماجراجویانهء آنارشیستی! مخالفت با آنارشیسم به معنی توجیه تئوری بقا و بازگشت به راه های شکست خوردهء اصلاح طلبی نیست. اکنون به واقع دو سالی است که انقلاب قرن بیست و یکمی ایران آغاز شده و این دست ما است که این بار نیز به بیراهه نرویم. (منبع)

پيشنهادی برای دعای ایرانیان بهنگام تحویل سال نو!

خدایا: کشور ما را از شر فقر، بیکاری، تورم، خرافات، فساد، اعتیاد، طلاق، جهل، تعصب بیجا، تبعیض، اختلاف طبقاتی،‌ امواج پارازیت،‌ پراید، روغن پالم، نمایندگان فاسد و بعضاً بی تفاوت، وعده های سر کاری و سر خرمنی مسئولین، برادران قاچاقچی، سریال های تکراری، اینترنت دزدی و کاسبی میلیاردی شرکت های قفل شکن های مخابرات، مزاحمت های ایرانسل، بنزین آلوده، ترافیک، آلودگی هوا، آلودگی آب،‌ گرانی، خشکسالی، گرد و خاک و ریز گردها، حادثهء هواپیما، مرگ در تشیع جنازه، طوفان و سیل یهویی و زلزله و داعش ووو... در پناه خود مصون و محفوظ بدار. (میگن ملائکه که هنگ کردن! آخه تو خود جهنم هم اینقدر عذاب نیست!)(منبع)