تأسيس: 14 امرداد 1392،  در نخستين کنگرهء سکولار دموکرات های ايران  (همزمان با 107 مين سالگرد مشروطه)    |   ناشر: نهاد هماهنگی جنبش       سردبير: اسماعيل نوری علا  

ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی هيچکس را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی  نمی پذيريم

همچنين، ما که حکومت اسلامی را قانونی نمی دانيم، طبعاً، از آن مطالبه ای هم نداريم اما از همهء مطالبات داخل کشور حمايت می کنيم

شما دعوت می شويد

به شرکت در سومين کنگرهء سکولار دموکرات های ايران

چهارم و پنجم ماه جولای 2015  ـ  در فرانکفورت

لطفاً برای کسب اطلاعات بيشتر به اين پيوند مراجعه کنيد: 

چهارشنبه 3 و پنج شنبه 4 تير ماه 1394 ـ  24 و 25 ماه ژوئن 2015

ه

جستجو در سايت

تماس با سردبير

آرشيو صفحات اول سايت

آرشيو کلی مقالات  

آرشيو بر حسب نام نويسندگان

بيانيه های سازمان های ديگر

گنجينهء «سکولاريسم نو»

ويدئوهای آموزشی

در اين پايگاه،

به احترام «جمهوريت»،

هر کجا سخن از حکومت

 مسلط  بر ايران پيش آيد،

 واژهء «جمهوری» به

 «حکومت» تبديل می شود.

نهاد هماهنگی

پيمان نامهء عصر نو

اساسنامه

بيانيهء تحليلی

هيئت دبيران

دفتر سياسی

برگ تقاضای عضويت

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

باشگاه لوس آنجلس

باشگاه هلسينکی

کنگره سکولار دموکراتهای ايران

در فروردين ماه 1392 چند تن از معتقدان سکولار دموکراسی بر آن شدند تا، در 14 مرداد آن سال، که صد و هفتمين سالگرد انقلاب مشروطه ايران بود، با کمک مالی عده ای از هواداران، امکان گرد همائی ساليانهء گسترده ای را با نام «کنگرهء سکولار دموکرات ايران» فراهم آورند. بدين منظور سندی به نام«پيمان نامهء عصر نو» تهيه و بوسيلهء بيش از 150 تن از فعالان سياسی به امضاء رسيد و بر بنياد آن نسبت به به تشکيل کنگره های ساليانهء سکولار دموکرات های ايران اقدام شد.

پيوند به پايگاه رسمی کنگره

اعلاميهء جهانی حقوق بشر

و پيوند به يک ويدئو

به قلم حميد شوکت

نکاتی پیرامون سیاست خارجی ایران

ن. نوری زاده

دولتمردان این رژیم از ابتدای تاسیس نظام جمهوری اسلامی تلاش می کردند از طرفی با محدود ساختن رسانه های گروهی داخل کشور و از طرف دیگر با ابزار تبلیغاتی و رسانه ای در سطح بین المللی تعاریف و تفاسیر جدید و تازه ای از مبانی و معیارهای حقوق بشر و دمکراسی ارائه دهند. این گونه اقدامات جاه طلبانه و جزم اندیشانه (دگماتیک) بعد از چندین دهه که از رویداد انقلاب می گذرد هنوز ادامه دارد. سیاست خارجی رژیم جمهوری اسلامی برای اهداف توسع طلبانۀ خود همواره با رژیم هائی عقد اخوت می بندد که مانند خودش سلطه گر، قدرت طلب، خودکامه و تمامیت خواه هستند.

عامل بین المللی، سياست کشورهای غربی و اپوزيسيون

گفت و گوی راديو همبستگی در سوئد

با اسماعیل نوری علا از جنبش سکولاردمکراسی

در برنامهء آسیب شناسی اپوزیسیون های حکومت اسلامی در ایران

تلفات مذاکرات هسته ای بيت! >>>

حمیدرضا رحیمی

چرا دیگر نباید از رهبری میر حسین موسوی دفاع کرد؟

(دربارهء رهبری انقلاب ناتمام 1388 در ایران)
سام قندچی

«انقلاب 1388» رهبران سکولار خود را داشت اما، متأسفانه، نام آنها حتی مطرح نمی شود. حشمت اله طبرزدی همچنان در زندان رژیم است. کوچک ترین فعالیت های جبهه ملی متوقف می شود. بسیاری از رهبران سکولار انقلاب 1388 در جنبش های مدنی و حقوق بشری شناخته شده اند و رژیم در همهء این سال ها اجازه ایجاد تشکیلات سیاسی به آنها نداده است. اما، با همهء اين احوال، راه حل، پذيرفتن تاریک اندیشی "عصر طلایی امام" نیست که تحولی به جلو نبوده و رفتن به قهقرایی دیگر است. نه تنها سکولارهای عضو تشکلات اصلاح طلب لازم است که فراکسیونی با پلاتفرم سکولار تشکیل دهند بلکه در صورت ندیدن چنین افقی، درست است که انشعاب کنند.

اکثریت اصلاح‌ طلبان در واقع «استمرار طلب» هستند

گفتگو با عمار ملکی

گفتگوگر: عليرضا کيانی

اصلاح طلبی به معنای لغوی و مفهومی‌اش چیز خیلی مطلوبی است. یعنی اصلاح آن چیزی که فاسد است. اما دوگانهء معروف به اصلاح‌ طلبی و انحلال ‌طلبی در ایران معنای دیگری دارد. من اکثریت جریان معروف به اصلاح‌طلب را در واقع استمرارطلب می‌دانم. آن‌ها می‌گویند نظم و سیستم موجود به هر قیمتی باید حفظ شود اگرچه می‌خواهیم بعضی رفتارها کمی اصلاح شود. یعنی تاکید آن‌ها بر حفظ نظام است. گروهی هم که انحلال ‌طلب است تاکیدش بر حذف نظام است و معتقدند تا زمانی که این نظام از بین نرود تلاش برای هر تغییری هم بی‌ثمر است. من ضمن احترام به دیدگاه افراد صادق و منصف در هر دو جریان، معتقدم مساله ما حفظ یا حذف نظام نیست. مساله ما یک سری حقوق و مطالبات ماست.

چشم ‌انداز تغييرات دينی در ايران

(حدس‌هايی درباره‌ء سی سال بعد)

محمدرضا جلائی‌پور

با توجه به تنگی مجال و اقتضای انتشار در مجله‌ی «ترويجیِ» سخن ما، در اينجا می‌کوشم صرفاً به «توصيفِ» حتی‌الامکان «غيرارزش‌داورانه»‌ی مجمل، ساده و فهرست‌وارِ حدس‌هايم درباره‌ی «محتمل‌ترين آينده‌ی دين در ايران در سال 1423» بپردازم. از منظر باورها و ارزش‌های شخصی‌ام – به عنوان مسلمانی که شکوفايی روزافزونِ روايتی خردپسندانه، در چارچوب اخلاق و معنوی از اسلام را آرزو می‌کند - پاره‌ای از اين تغييرات مطلوب و پاره‌ای ديگر نامطلوب‌اند، اما در اينجا صرف نظر از باورها و داوری شخصی‌ام در قبال مطلوبيت هر يک از اين روندها،‌ تنها از منظری جامعه‌شناسانه و تا حد توان بدون سوگيری، به «توصيف» «محتمل‌ترين آينده» می‌پردازم.

به برگزار کنند گان گرامی کنگرهء سوم

بهنام چنگائی

آشکارا بگوئید. اگر شما به ضرورت همبستگی و همراهی با اراده ی مردمی و پائینی ها و کارگران علیه خودسری فردی و گروهی امیدوارید و می خواهید پاسخی درخور و ژرف به سیاستگذاری خودمدیریتی فردای آزاد و آباد بدهید و به تبع آن بتوانید چاره ای مشترک برای گردهمائی ها، سمتگیری ها و اراده ی دگرگونسازی اجتماعی توده ای علیه خودکامگی شاهی و ولائی دست یازید و اعتماد اجتماعی را به خود تشویق کنید و در درون آن مبارزه ی مسالمت آمیز توده ای وظایف خویش را بیابید؟! این جویش و بینش شما با همه ی ناسازگاری های نظری که در چهارچوب سکولار دمکراسی دارد، آن هم در جامعه چند دست ما به راستی هم عالی و هم ناهمخوان است.

در راه «کنگرهء سکولار دمکرات های ایران»

اقبال اقبالی

من بر این باور هستم که جنبش سکولار دمکراسی کنونی از چنان پتانسیلی برخوردار است که می تواند به نماد "جنبش اتحاد در عمل، رسمیت اختلاف در نظر" فراروید. ما کوله باری از تجارب مبارزات آزادیخواهانه در دو نظام استبدادی داریم و بر آن تجارب، آموزه های سه دهه زندگی در اروپا، امریکا و .. افزوده شده است. تانسیل عظیمی برای ساختن ایران پس از حکومت اسلامی، در ایران و خارج از کشور وجود دارد که با برچیدن حکومت اسلامی، این نیرو آزاد می شود و دنیائی از تازه ترین تجارب جهانی به ایران سرازیر خواهد شد.

پی آمدهای شکست حزب عدالت و توسعهء ترکیه

 در منطقه

هوشنگ کردستانی

تجربهء انتخابات ترکیه نشان داد چنانچه مردم کشورها برای تحقق آرمان‌های آزادی، استقلال و عدالت اجتماعی با هم تفاهم و توافق داشته باشند می‌توانند به خودکامگی پایان دهند و برنامهء طراحی شده از سوی قدرتمندان جهانی را ناکام سازند. و این تجربه‌ای شد آموزنده برای آزادیخواهان ملی گرای ایران برای رهایی از وضعیت دردناک و غم انگیز کنونی و پایان بخشیدن به نظام استبداد مذهبی و رسیدن به مردم سالاری در سایه همبستگی و یگانگی ملی. و چنین خواهد شد.

شکست فاجعه بار ج.ا. !

شهباز نخعی

آیا این حجم عظیم از حاتم بخشی به عنوان کمک به سوريه از کیسهء مردم بی نوایی که تا خرخره در گرداب فقر، تورم، بیکاری و ازهم پاشیدگی شیرازهء اجتماعی فرو رفته اند، تاکنون دستاوردی نیز داشته است؟ شوربختانه پاسخ بخشی از این پرسش مثبت است... اما، در مورد بخش دیگر پرسش، پاسخ اش منفی است، زیرا حکومت آخوندی نتوانسته در قبال ده ها میلیارد دلاری که در چاه ویل حمایت از نظام استبدادی و جنایتکار بشار اسد ریخته، کمترین دستاوردی در زمینهء تقویت و تثبیت آن داشته باشد.

دموکراسی و شکل نظام
نوشتهء عضو «اتحاد برای استقرار آزادی و دموکراسی در ايران»

مشکل ما در مرحله اول سلطنت يا جمهوری نيست بلکه دموکراسی و حاکميت ملی است. فقدان دموکراسی است که ناکامی و بزرگترين خطرات را متوجه ملت نموده است. بنابراين شکل نظام آينده بايد بر اين اساس تعيين شود که کدام شکل با دموکراسی و حاکميت مردم سازگاری و همسوئی بيشتری دارد. اين که جريان های سياسی «خواست ِ اوليه»ی خود را چه اعلام می دارند (دموکراسي، جمهوری خواهی يا سلطنت طلبي) حائز اهميت است زيرا در طی تحولات اجتماعی از ميان خواست های گوناگون يک جنبش اجتماعی معمولا سر انجام تنها يک خواست باقی ميماند و بقيه به تدريج در مقابل آن فرعی می شوند.

ربط غيرمستقيم «مديريت نامتمرکز»

با «حل مسائل اقوام»

اسماعيل نوری علا

اگر کسی «پيمان نامهء عصر نو» را به دقت خوانده باشد می بيند که در آن هدف اصلی «جلوگيری از بازتوليد استبداد» و «استقرار دموکراسی» است و استراتژی انتخاب شده برای رسيدن به اين هدف نيز آفرينش گاز انبری است که از «سکولاريسم» و «عدم تمرکز در مديريت کشور» بوجود می آيد و حل مسائل قوميتی ـ فرهنگی (همچون آموزش زبان مادری و...) در بندهای ديگر و بعنوان «مسائل ثانوی» مورد بحث قرار گرفته اند. همچنين در دو کنگره ای که تاکنون با نام «کنگرهء سالانهء سکولار دموکرات های ايران» برگزار شده کوشش برای حل مسئله مديريت نامتمرکز بوده است که مسئلهء اقوام را نيز در کنار خود مطرح می سازد؛ و در اين نوع طرح مسئله نيز تأکيد بر خودگردانی استانی بوده است و نه بر، مثلاً، فدراليسم قوميتی.

فايل صوتی         فايل تصويری        فايل پی.دی.اف  

در آرزوی خاورمیانه‌ای خالی از جنگ

محمد ارسی

خاورمیانه دارد می‌میرد. خاورمیانه، غرق در خون مردم مظلوم خود، در حالِ جان کندن است. این منطقه در هیچ دوره‌ای چنین در چاه ستیزه ‌جویی و جنگ و خشونت و تباهی فرو نرفته بوده که امروزه فرو رفته است. تروریزم و هرج و مرج  جنگ‌های نیابتی و سیاسی– عقیدتی، یعنی عوامل اصلی فرساینده و نابود کننده‌ی تمدن‌ها و ادیان و دولت‌ها، هستیِ شرقیِ بلا‌زده را به باد فنا داده و اگر راهی برای پایان دادن به این جنگ‌های جهانسوز گشوده نشود، می‌تواند جهانی را بسوزاند و خاکستر کند.

 
   

 

© 2015 ـ Iranian Secular Democracy Movement - iraniansdm@gmail.com - Fax: 509-352-9630

 

HHHH                                         99999