ه

در اين پايگاه،

به احترام «جمهوريت»،

هر کجا سخن از حکومت

 مسلط  بر ايران پيش آيد،

 واژهء «جمهوری» به

 «حکومت» تبديل می شود.

نهاد هماهنگی

اساسنامه

بيانيهء تحليلی

هيئت دبيران

دفتر سياسی

برگ تقاضای عضويت

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

باشگاه لوس آنجلس

باشگاه هلسينکی

کنگره سکولار دموکراتهای ايران

در فروردين ماه 1392 چند تن از معتقدان سکولار دموکراسی بر آن شدند تا، در 14 مرداد آن سال، که صد و هفتمين سالگرد انقلاب مشروطه ايران بود، با کمک مالی عده ای از هواداران، امکان گرد همائی ساليانهء گسترده ای را با نام «کنگرهء سکولار دموکرات ايران» فراهم آورند. بدين منظور سندی به نام«پيمان نامهء عصر نو» تهيه و بوسيلهء بيش از 150 تن از فعالان سياسی به امضاء رسيد و بر بنياد آن نسبت به به تشکيل کنگره های ساليانهء سکولار دموکرات های ايران اقدام شد.

«مشکل» ما بزرگ تر از نواب صفوی و مؤتلفه است!

دلسوز ايران

«تئوری توطئه» اغلب کار «توطئه گرانی» است که آن را بخاطر منافع خودشان به جان مردم می اندازند. مثلاً، اين روزها، برخی از به اصطلاح «تحليل گران» می خواهند همهء «بنیادگرایی اسلامی» را به نواب صفوی تقلیل دهند، و سپس او را پیوند بزنند به خمینی و آوردن او بوسيلهء امپرياليسم غرب و، با توقف در اين «ريشه»، و نشان دادن به اين نشانی که «خمینی هیچ وقت به باند مؤتلفه میدان نداده است» نتيجه بگيرند که اينها اگر نبودند اتفاق پاريس و نشريهء شارلی ابدو هم پيش نمی آمد و، پس، اين اتفاق هم کار خود امپرياليست ها است! اما بد نيست با اين متفکران پرسشی چند را مطرح کنيم.

نکاتی پیرامون سیاست خارجی ایران

ن. نوری زاده

دولتمردان این رژیم از ابتدای تاسیس نظام جمهوری اسلامی تلاش می کردند از طرفی با محدود ساختن رسانه های گروهی داخل کشور و از طرف دیگر با ابزار تبلیغاتی و رسانه ای در سطح بین المللی تعاریف و تفاسیر جدید و تازه ای از مبانی و معیارهای حقوق بشر و دمکراسی ارائه دهند. این گونه اقدامات جاه طلبانه و جزم اندیشانه (دگماتیک) بعد از چندین دهه که از رویداد انقلاب می گذرد هنوز ادامه دارد. سیاست خارجی رژیم جمهوری اسلامی برای اهداف توسع طلبانۀ خود همواره با رژیم هائی عقد اخوت می بندد که مانند خودش سلطه گر، قدرت طلب، خودکامه و تمامیت خواه هستند.

تلفات مذاکرات هسته ای بيت! >>>

حمیدرضا رحیمی

عامل بین المللی، سياست کشورهای غربی و اپوزيسيون

گفت و گوی راديو همبستگی در سوئد

با اسماعیل نوری علا از جنبش سکولاردمکراسی

در برنامهء آسیب شناسی اپوزیسیون های حکومت اسلامی در ایران

چرا دیگر نباید از رهبری میر حسین موسوی دفاع کرد؟

(دربارهء رهبری انقلاب ناتمام 1388 در ایران)
سام قندچی

«انقلاب 1388» رهبران سکولار خود را داشت اما، متأسفانه، نام آنها حتی مطرح نمی شود. حشمت اله طبرزدی همچنان در زندان رژیم است. کوچک ترین فعالیت های جبهه ملی متوقف می شود. بسیاری از رهبران سکولار انقلاب 1388 در جنبش های مدنی و حقوق بشری شناخته شده اند و رژیم در همهء این سال ها اجازه ایجاد تشکیلات سیاسی به آنها نداده است. اما، با همهء اين احوال، راه حل، پذيرفتن تاریک اندیشی "عصر طلایی امام" نیست که تحولی به جلو نبوده و رفتن به قهقرایی دیگر است. نه تنها سکولارهای عضو تشکلات اصلاح طلب لازم است که فراکسیونی با پلاتفرم سکولار تشکیل دهند بلکه در صورت ندیدن چنین افقی، درست است که انشعاب کنند.

اکثریت اصلاح‌ طلبان در واقع «استمرار طلب» هستند

گفتگو با عمار ملکی

گفتگوگر: عليرضا کيانی

اصلاح طلبی به معنای لغوی و مفهومی‌اش چیز خیلی مطلوبی است. یعنی اصلاح آن چیزی که فاسد است. اما دوگانهء معروف به اصلاح‌ طلبی و انحلال ‌طلبی در ایران معنای دیگری دارد. من اکثریت جریان معروف به اصلاح‌طلب را در واقع استمرارطلب می‌دانم. آن‌ها می‌گویند نظم و سیستم موجود به هر قیمتی باید حفظ شود اگرچه می‌خواهیم بعضی رفتارها کمی اصلاح شود. یعنی تاکید آن‌ها بر حفظ نظام است. گروهی هم که انحلال ‌طلب است تاکیدش بر حذف نظام است و معتقدند تا زمانی که این نظام از بین نرود تلاش برای هر تغییری هم بی‌ثمر است. من ضمن احترام به دیدگاه افراد صادق و منصف در هر دو جریان، معتقدم مساله ما حفظ یا حذف نظام نیست. مساله ما یک سری حقوق و مطالبات ماست.