دور
نیست روزگار روشنایی و آبادانی
به مناسبت یازدهمین سال
تاسیس بنیاد میراث
پاسارگاد
و
آغاز فعالیت وب سایت کمیتهء نجات
بیست و نهم اگوست، آغاز یازدهمین سال تاسیس «بنیاد میراث پاسارگاد»
می باشد. این بنیاد که ابتدا به عنوان «کمیته بین المللی نجات
پاسارگاد»، و برای جلوگیری از آبگیری نابخردانه ی سد سیوند و نجات
پاسارگاد شروع به کار کرد، اولین
"ان.جی.او"ی
بین المللی برای بازتاب دادن صداهای اعتراض به ویرانگری های میراث
فرهنگی و تاریخی ایران شناخته می شود. و از آن جا که از آغاز،
همراهی، هزاران تن از مردمان فرهنگ دوست ایرانی در داخل و خارج و
همین طور مردمانی از کشورهای دیگر جهان را با خود داشت، توانست
آغازگر جنبشی فرهنگی باشد در راستای رویارویی با یکی از سخت ترین
شیوه های فرهنگ ستیزی و تبعیض فرهنگی در سرزمینی که نامش به خاطر
فرهنگ متمدن، سکولار، و انسانی اش در تاريخ بشريت
به نیکی
ثبت شده است.>>>
روحانی و عصر پسا انقلابی گری خمینیسم
کوشان
ماد
امروز که مدعای همان ها که یک روز پروژهء اصلاح طلبی را روی میز
گذاشتند ـ و اتفاقاً برایشان هم خوب گرفت ـ بخاطر فریب کاری های بی
پایان و دغل کاری های عیان متصدیان جریان اصلاحات تا حد زیادی توسط
جناح اولترا انقلابی و ترمز بریده مخدوش گردیده، اتاق فکرِ
«ماندگاری نظام اسلامی» به این نتیجه رسیده است که باید از عصر
انقلابی گری عبور کنند و، برای بیمه کردن بدنهء فرسوده و رسوا شدهء
این نظام برآمده از انقلاب اسلامی، حکومت اسلامی را از حکومتی با
مدعیات و تعصبات دگم انقلابی به یک حکومت اسلامی مهربان و سازگار
با جهان بدل کنند؛ حکومتی با سیاستمدارانی منعطف و بطور کلی یک
سیستم حکومتی «نیست در جهان»، که بر پایهء اسلام رحمانی توسط
بانیان مذهبی اش در ایران بنا شده، و می تواند به عنوان حکومتی
عرفیِ کارا و پایا به حیات خود ادامه دهد.
پيامبران
سيارهء جديد ميمون ها
اسماعيل نوری علا
در اين مقاله می کوشم به مخاطراتی اشاره کنم که نشانه هاشان را می
توان از دل مباحث علم نوينی به نام «آينده نگری» استخراج کرد. اين
«آينده نگری» اگرچه با «پيش بينی» از يکسو و «برنامه ريزی»، از سوی
ديگر، همسايگی دارد اما از نوعی «جبر فن سالارانه» نيز حکايت می
کند که در سايهء آن همهء مفاهيم پيش بينی و برنامه ريزی ابعادی
هستی شناختی می يابند و از ماجرای دردناکی حکايت می کنند که همچون
يک «سرنوشت محتوم علمی» پيش روی انسان امروز ايرانی نشسته است.
◄
فايل
صوتی
◄
فايل تصويری
|
◄
فايل پی.دی.اف
◄
ضرورت
وجودی جنبش سکولار دمکراسی
کوروش اعتمادی
حوزهء قدرت متعلق به نیروهای سیاسی درون جنبش سکولار دمکراسی است و
نه خود جنبش سکولار دمکراسی. از این منظر جنبش سکولار دمکراسی
آلترناتیو حکومت اسلامی است. آنچه که آرمان نهایی و همیشگی جنبش
سکولار دمکراسی میباشد، پاسداری از دمکراسی و سکولاریسم و پیشبرد
روند سکولاریزه کردن سیاست و جامعه میباشد که مبادا روزگاری دیگر
جامعه و مردم در بند یک استبداد سیاسی اسیر گردند. این امر تنها
خارج از حوزهِ قدرت، همچون یک اپوزیسیون مادالعمر سکولار دمکرات
ممکن است. بدین دلیل جنبش سکولار دمکراسی نه تابع قدرت است و نه
تابع ایدئولوژی سیاسی خاصی خواهد شد و نه تعلق خاطری به یکی از
طبقات اجتماعی خواهد داشت. آنچه که برای جنبش سکولار دمکراسی هدف
محسوب میشود؛ استقرار دمکراسی برای عموم آئین ها و اندیشه های
سیاسی و بازداری آنها در تحمیل خود بر جامعه میباشد.
بدتر
از دروغ!
شهباز نخعی
شیخ حسن روحانی
مصداق "نیمه حقیقت بد
تر از دروغ" است. با آنکه وجه مشترک
"نيمه حقيقت" و "دروغ"
فریبکاری است، اما دروغ،
به دلیل ماهیت بدگمانی
برانگیزی که دارد، به مخاطب هشدار می دهد و او را
هشیار می کند. "نیمه حقیقت"
اما
از این
بابت متفاوت
و، به
خاطر لعاب و جلوهء
حقیقتی که در آن است، عیار
باور
پذیری آن بالاتر و ضریب فریبکاری اش بیشتر است. با این حال،
به خلاف
دروغگویی که به آسانی از همه کس
ـ
حتی کودک دو ساله
ـ
بر می آید، گفتن "نیمه
حقیقت" به شکلی موثر مستلزم داشتن تردستی و مهارت
خاص و مصداق زبانزد "دزد با چراغ" است.
توس طهماسبی
وقتی از تحلیل تاریخی
بلند مدت سخن می گوییم به این معنا است که یک بی
نظمی و آشوب سیستمی ممکن است
صد
یا
صد و پنجاه
سال طول بکشد. در مورد خاورمیانه اسلامی این آشوب سیستمی از
حدود دو یا سه دهه پایانی قرن نوزدهم آغاز شده و
از پایان دهه هشتاد قرن بیستم بدین سو به
اوج خود رسیده است. در طول این
صد و بيست
سال،
گستره و شدت عمل
بنیادگرایی با درجه تغییر و استحاله فرهنگی
اجتماعی سیستم متناظر بوده است.
در
پایان قرن نوزدهم تنها محفل های کوچک فکری
بنیادگرا وجود داشتند، چند سال پس از پایان
جنگ جهانی اول به تدریج احزاب و گروه های سیاسی بنیادگرا پدید
می آیند و بالاخره از آغاز دهه هشتاد میلادی حرکت
توده ای و مسلحانه برای کسب قدرت و اجرای
شریعت آغاز می شود.
هزینهء
رسيدن به دموکراسی چقدر است؟
آريو شعباتی
حرکتی نیاز به سرمایه دارد. حتی برقراری حکومت سکولار دموکراسی!
تصور سرمایه داران بیشتر ناشی از تبلیغات
«به نژاد مداران» (یوگنیسیست
ها)
ست:
اینکه جمعیت بیشتر یعنی زندگی بدتر. اینکه مردم خاورمیانه به لحاظ
ژنتیکی فاقد توانایی های برقراری حکومت سکولار دموکراتیک هستند.
اینکه یک کشور دیکتاتوری درآمد بیشتری برای کشورهای دموکراتیک
ایجاد می کند تا وقتی که خود دموکراتیک باشد.
ما
باید با این طرز تفکر مبارزه کنیم،
چرا که
اقتصاد دانان چیز دیگری می گویند.