ه

در اين پايگاه،

به احترام «جمهوريت»،

هر کجا سخن از حکومت

 مسلط  بر ايران پيش آيد،

 واژهء «جمهوری» به

 «حکومت» تبديل می شود.

اساسنامه

هيئت دبيران

  شورای مشاوران جنبش

برگ تقاضای عضويت

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

باشگاه لوس آنجلس

باشگاه هلسينکی

کنگره سکولار دموکراتهای ايران

در فروردين ماه 1392 چند تن از معتقدان سکولار دموکراسی بر آن شدند تا، در 14 مرداد آن سال، که صد و هفتمين سالگرد انقلاب مشروطه ايران بود، با کمک مالی عده ای از هواداران، امکان گرد همائی ساليانهء گسترده ای را با نام «کنگرهء سکولار دموکرات ايران» فراهم آورند. بدين منظور سندی به نام«پيمان نامهء عصر نو» تهيه و بوسيلهء بيش از 150 تن از فعالان سياسی به امضاء رسيد و بر بنياد آن نسبت به به تشکيل کنگره های ساليانهء سکولار دموکرات های ايران اقدام شد.

تفسير فرمايشات داهيانه!

حمید رضا رحیمی

ياد باد آن روزگاران، یاد باد! [منظور فدوی، دوران طلائی حضرت امام(ل) است] که هر مُستبعدی که می فرمود، بقول اهل امروز، شدیداً رسانه ای می شد و روزی نامه های دولتی، صفحات بی شماری را در تبیین مهملات داهیانهء آن بزرگوار، شیهه کشان سیاه می فرمودند... باری- این "بدایع و بدعت ها و عطا و لقای" حضرت امام(ل)، به عنوان ماترَک، به مقام معظم رهبری، اعلی الله تعالی شأنه و اعز انصاره و اعوانه، نیز رسیده است که هر از گاهی نکتهء بی بنچاقی فرموده و به فاصلهء اندکی، جراید شریفهء دارالخرافه، در تبیین آن مهمل، ساعاتی را تباه و اوراقی را سیاه می کنند که آخرین آن تا این لحظه، ماجرای "همدلی و همزبانی" ملت و دولت است که سایهء یکدیگر را با "آر.پی.جی" می زنند!

چرا محمود دولت‌آبادی، قاسم سلیمانی را ستایش می‌کند؟

حسین نوش‌آذر

نکوهش جنگ و مخالفت با حملهء نظامی به ایران اندیشه بلندی ‌ست. اما آیا برای نکوهش جنگ لازم است از قاسم سلیمانی یک سردار حماسی با ابعادی که در شاهنامه یا در ادبیات پهلوانی ایران سراغ داریم بسازیم؟ قاسم سلیمانی که در شهرستان رابر متولد شده و در نوجوانی با بنایی گذران می‌کرده، اما در سال‌ های جنگ قابلیت ‌های نظامی خود را آشکار کرده، می‌توانست به سادگی قهرمان یکی از داستان ‌های محمود دولت‌آبادی باشد: یکی از همهء آن مردان طرد شده‌ در داستان‌ های مانند «عقیل» یا «گاواره‌بان» که به حضور مقتدرانه پدر نیاز دارند.

در مورد آن روی جلد شرم آور

احمد تاج الدینی

نویسنده، شاعر، خواننده، هنرپیشه، کارگردان، تهیه کنندهء فیلم، روزنامه نگار، فیلسوف... بسیاری از این چهره های فرهنگی ـ که بخشی از آنها توده ای هستند و بخش وسیع تر آنها آبشخورهای فکری دیگری دارند ـ در این سال های سیاه از کیسهء ملت بی رحمانه خورده اند و ناسپاسانه پشتیبانی نظام حاکم کرده اند. سرشناس ترین های آنها سکولار هستند، تفکیک دین از دولت را می فهمند، یک پایشان در اروپاست، یک پایشان در آمریکا و پای سومشان در رژیم. آنها باوری به اساسات ایدئولوژیک رژیم ندارند. وفاداری به نیک بختی مردم  گویا عوامل دیگری جز سوسیایست بودن, ملی گرا بودن, سکولار بودن و... می خواهد. این همان گوهری است که این آقا و دوستان هنرمند دیگرش از شانس داشتن آن محروم مانده اند؟ مشکل ایران هرچه باشد مشکل داشتن یا نداشتن سلیمانی نامی و  یا ظریف نامی نیست. اینها روزی می آیند و روزی خواهند رفت . بخش مهمتر مشکل خود این آقا و هنرمند انی مانند او هستند.

يک تعريض

مجيد آژنگ

رفتار و عملكردهاى بسيارى از انانى  كه نام برديد لزوما ربطى به توده اى بودن يا جبهه چى بودن اين أفراد ندارد ، اين جماعت بند ناف شان بقدرت حاكم وصل است و برايشان هم فرقى ندارد كه چه كسى در قدرت باشد فقط كافى است دود و دم شان برسد و عكاس باشى درست بين دو ركعت خمارى و چرت زدن اقا را درصفحه يا رديف اول شكار كند تا خلايق بدانند كه بيت الخلا بى مشترى نيست . جناب تاج الدينى باور بفرماييد كه اگر شما هم امروز در مسند قدرت بوديد همين دمجنباندها توسط اينان انجام مى گرفت لذا وابستگى اين أفراد به احزاب سياسى چندان منطقى بنظر نمى رسد . شعار اين جماعت از قديم اين بوده " استراحت ، مطالعه ، پيروزى منتها بعدا اين مطالعه جايش را به معامله داد حالا فرقى هم نمى كنه كه به چه قيمتى . اما هدف رژيم از بميدان اوردن اين جماعت همان است كه اقاى فرج سركوهى به ان اشاره كردند . اين اقا را زنده ياد شاملو از همه بهتر مى شناخت ، يك زمان از نماينده گى خلخالي دفاع مى كرد و حالا از قاسم سليمانى.

هموطنان! بيائيد با تاريخ سخن بگوئيم!

بيانيهء شورای مشاوران جنبش سکولار دموکراسی ايران

دربارهء «برجام»

هموطنان ارجمند! این نامه خطاب به ‌شما ست نه حطاب به ‌رهبران و پارلمان ‌های کشورهای 1+5. خطاب به‌ شمائی است که سود و زیان توافقنامه‌ء هسته‌ای مستقیماً در خانه ‌ها و سفره ‌های شما ظهور خواهد کرد. ما، جمعی از ايرانيان سکولار دموکرات، بعنوان کسانی که حکومت اسلامی مسلط بر ايران را حکومتی فاقد حقانيت دموکراتيک دانسته و آن را در جمع نمايندگان ملل جهان همچون نماينده‌ء واقعی ملت ايران محسوب نمی‌دارند، کرراً به‌ کشورها و مجامعی که با اين حکومت وارد عقد موافقتنامه و قرارداد شده‌اند اخطار کرده ايم و می کنيم که تعهدات اين حکومت غاصب جزئی از تعهدات بين المللی ملت ايران و حکومت‌های آتی دموکراتيک و برخاسته از اراده‌ی ملی ايرانيان محسوب نمی شوند و حکومت‌های دموکراتی که در آينده نمايندگی ملت ايران را بر عهده خواهند داشت حق دارند اينگونه قراردادها و موافقتنامه‌ها را مورد تجديد نظر قرار داده و هر بخش از آن‌ ها را که مخالف منافع ملت ايران (و نه رژيم ها و حکومت ها) تشخيص دهند ملغاء سازند.>>>

پيرامون «رزمایش اقتدار ثارلله»

ایرج فرزاد

عليرغم هر پوشش و توجیهی که برای “رزمایش اقتدار ثارلله” می تراشند... واقعیت این است که رژیم خطر شورش ها و طغیان های داخلی را بسیار بیمناک تر بیخ گوش خود حس کرده است. آنگاه بلافاصله این سوال مطرح می شود: واقعاً با شروع طغیان ها و شورش های شهری، همین گردان های بسیج و ثارالله همانگونه عمل خواهند کرد که در رزمایش و مانور نمایشی؟... تعجب آور نخواهد بود هنگامی که رژیم اسلامی برای سرکوب جنبش آزادی خواهانه در داخل ایران، نیروهای ارتش و نظامی و سپاه را به میدان می آورد، ما درست در میان همین لایه ها شاهد شکل گیری گروهی باشیم که بسوی مردم می روند و لولهء تفنگ ها را بر می گردانند.

مصادرهء فرهنگ ایرانی

شکوه میرزادگی

در سی و چند سال اخیر بیشتر سازمان هایی که قبل از انقلاب در خارج از کشور با نام «فرهنگ ایرانی» یا «ایرانشناسی» کار می کردند، (حتی برخی از بخش های ایرانشناسی در دانشگاه ها که به طور سنتی با بودجه ی دولت ایران می گشتند) یا با قطع بودجه های خود مواجه گشته و بسته شده اند و یا به ناگزير «مطالعات اسلامی» را جایگزین «مطالعات ایرانی» کرده اند و گاه عملاً به ضد «فرهنگ ایرانی » کار می کنند. این سازمان ها، هم از نظر مالی و هم از نظر فرهنگی، کاملاً وابسته شده و تابع سیاست های حکومت اسلامی هستند، و راه و روش کار و یا تحقیقات شان بر اساس حذف بسیاری از ويژگی های فرهنگ ایرانی و برجسته کردن تنها بخش اسلامی آن، به ويژه با نگاه و تعریف حکومت اسلامی، پايه گزاری شده است.

نامه سرگشاده به اعضای کنگره و سنای امریکا

ايمان فروتن ـ رئيس هيئت امنای «نهاد مردمی»

نهاد مردمی، سازمانی غیر انتفاعی با هدف پشتیبانی از مردم ایران برای برقراری دموکراسی و حقوق بشر در ایران، با احترام مصرانه از شما درخواست می نماید که به توافق هسته ای با ایران رای نه بدهید. این ممکن است آخرین فرصت ما برای جلوگیری از به گروگان گرفته شدن بقیهء دنیا برای همیشه از سوی این رژیم مستبد و آخرالزمانی باشد.

از کثرت مداری تا سکولار دموکراسی

اسماعيل نوری علا

در جهان کنونی، که به تدريج تبديل به مجموعه ای از کشورها شده و هر کشور، در درون مرزهای خود، مسکن مردمانی از نژادها و تيره ها و اقوام مختلف، و با فرهنگ ها و مذاهب و عقايد و زبان های گوناگون، بشمار می رود، سخن گفتن از مفاهيمی همچون «چند فرهنگی، چند زبانی و چند مذهبی؛ يا چند قومی و چند نژادی و چند اعتقادی» امری بديهی است و توجه به واقعيت وجودی همين رنگارنگی است که به پيدايش تفکر مبتنی بر «کثرت مداری» انجاميده است. اما تصديق وجود اين تکثر، لاجرم، مسائل خاص خود را نيز بهمراه دارد؛ مسائلی که اگر به آنها رسيدگی نشود می توانند فضای درونی کشورهای دارای جمعيت های متکثر را دچار تنشی دائم و وضعيتی آمادهء انفجار کنند.  ◄

فايل صوتی ◄      فايل تصويری     ◄ فايل پی.دی.اف ◄

پيرامون درخواست ايرانيان از کنگرهء امريکا برای تأييد توافق جامع

امير فيض

عده ای از ايرانيان خارج کشور، و شايد هم داخل کشور، ضمن نامه ای از کنگرهء امريکا درخواتس کرده اند که «توافق جامع» را تءييد کنند. به ندرت ممکن است عده ای ـ که آن هم در خفا ـ از مداخلهء يک کشور خارجی در امور کشورشان حمايت کنند زيرا قبح آن مانع آشکاری و سبب نفرت عمومی است. معلوم است که نتأسفانه اين قبح در اين سال ها بکل برای ايرانيان از بين رفته و آن هم تا حدی که نوعی برازندگی محسوب می شود. ولی اقدام اخيز چند تنی از آنان مديگر از آن کارهای بسيار، بسيار بی سابقه و اثر گذار تاريخی است. (فايل پی.دی.اف)

سکولاريسم هراسی در نظام اسلامی

این روزها «سکولاریسم هراسی» سراسر نظام را در نوردیده و یادآور شعار «جمهوری ایرانی» در خیزش سال هشتاد و هشت است که برای نخستین بار در خیابانهای ایران بعنوان آلترناتیو در برابر حکومت اسلامی مطرح شد. به گزارش خبرگزاری حکومتی تسنیم از مشهد، سید احمد علم‌الهدی در صفحه رسمی اینستاگرام خود نسبت به مطالب اظهار شده اخیر در زمینه جبل النور مشهد واکنش نشان داد. متن صحبت‌های او از این قرار است: «مردم ما به‌خاطر اسلام شهید دادند نه برای آسفالت، نان و شکم و توسعهء شهرشان... برنامهء اقتصادی و اجتماعی جامعه باید با محوریت گفتمان شهادت صورت بگیرد نه با محوریت یک مدیریت سکولار. اگر بنا شد شعائر شهادت حفظ شود اما گفتمان حفظ نشود، تبدیل به فرانسه و انگلیسی می‌شویم که تنها مجسمه‌ای از کشته‌های جنگ خود نصب می‌کنند».