پيوند به پايگاه رسمی کنگره

اعلاميهء جهانی حقوق بشر

و پيوند به يک ويدئو

اسماعيل نوری علا

کتاب در دست انتشار «ايران سکولار؛ سال 1429» نشان می دهد که اصلاح طلبان از هم اکنون پذيرفته اند که آيندهء حکومت در ايران (چه در 1395 و چه در 1429) شکلی از سکولار دموکراسی خواهد بود و، در نتيجه، از هم اکنون به فکر تجسم آن فردا و پاسخ دادن به اين پرسش افتاده اند که: «اگر نظام حکومتی جمهوری اسلامی در ایران به پایان برسد، چه می شود؟» در اين کتاب آرزوی اصلاح طلبان آن است که اين «تغيير گريز ناپذير» را خودشان مديريت کنند و به اين دليل همزمانی «انتخاب يک رئيس جمهور تغيير طلب» و «مرگ ناگهانی ولی فقيه» و دامن زدن به «تظاهرات مسالمت آميز مردم» را بهترين فرمول برای از دست نرفتن کنترل اوضاع می دانند. ◄  

 فايل صوتی ◄      تصويری     |   ◄ فايل پی.دی.اف ◄

مردم ایران اسلام و دین را از زندگی اجتماعی خود جدا می‌کنند

گفتگو با رابرت فوکس

به نظر من فرهنگ غربی در ایران حاکم است. به نظر من خیلی از مردم ایران غربی فکر می‌کنند، مثل ما. ایران در خاورمیانه نه مثل عربستان است و نه پاکستان. این کشور تعریفی مستقل برای خود دارد. برای من بسیار جالب بود که مردم ایران اسلام و دین را از زندگی اجتماعی خود جدا می‌کنند و به نظر من خط روشنی میان دین خود به عنوان موضوعی شخصی و زندگی اجتماعی‌شان دارند. من انتظار نداشتم که پایه و شیوهء استدلال آنها در این زمینه اینقدر شبیه ما باشد. از آن گذشته جدایی میان جامعه و حکومت هم برای من بسیار جالب بود، اینکه اغلب می‌شنوی "ما" مردم و "آنها" که منظور حکومت است.

صدای پای عرفی گرائی

عبدالله گنجی

حضرت امام اصرار داشتند كه اگر محتوا (ماهيت حقيقيِ) ما اسلامي نباشد، حكومت ما همان حكومت طاغوت است و فلسفه قيام لله به كلي زير سؤال است. وقتي مشاوران رئيس جمهور مفاهيم كاربردي غرب همچون «توسعه» و «دموكراسي» را جايگزين «پيشرفت» و «مردم‌سالاري» مي‌نمايند و لازمهء دموكراسي (مردم سالاري) را ليبراليسم مي‌دانند و حزب رسمي كشور، كه از قضا خود را وارث دولت مستقر مي‌داند، صد و هشتاد درجه برخلاف ديدگاه امام، ليبراليسم را فرياد مي‌زند و وقتي رئيس جمهور محترم، در كسوت روحانيت، قانوني را كه با اكثريت نمايندگان همين ملت و توسط حقوقدانان و فقها با شرع و قانون اساسي انطباق داده شده است لازم الاجرا نمي‌داند، آيا نمي‌توانيم بگوييم صداي پاي عرفي گرايي در عرصه حاكميت به گوش مي‌رسد؟

فرجام برجام!

شهباز نخعی

سخنان سید علی خامنه ای در دیدار با سران سپاه پاسداران در تاریخ بيست و پنج شهریور است، چکیده علائم بیماری ای است که با ذات و ساختار نظام ولایت مطلقه فقیه عجین است و اگر با انحلال و ازبین رفتن این نظام پلید درمان نشود، دور و دیر نیست که کشور را حتی با خطر فروپاشی و ازبین رفتن یکپارچگی آن روبرو کند. جلوه بدیهی و غیرقابل لاپوشانی این خطر را می توان در تقابل و تضاد آشکار قدرت تعیین کننده و تصمیم گیری – رهبری – از یک سو و قوه اجرایی یا به قول سید محمد خاتمی "تدارکاتچی" ازسوی دیگر دید. 

تقدیرهای مشترک ولیان فقیه!

فرهاد جعفری

اگر آیت الله ‌خمینی، تنها دو هفته پیش از پذیرش قطعنامهء 598، همچنان از «جنگ تا رفع فتنه از جهان» سخن می‌گفت و کمتر از یک ‌ماه بعد ناچار بود «پذیرش آتش‌ بس» را توضیح دهد؛ آیت الله خامنه‌ای نیز در موقعیت تاریخی مشابهی قرار گرفته است. موقعیت گیج ‌کننده‌ای ‌ست! «آدمی» نمی‌داند که باید از «تصویب توافقنامه‌ی وین در کنگره و سنای آمریکا» و «تصویب و اجرای آن توسط جمهوری اسلامی» خوشحال شود یا اندوهگین. از گوشه‌های خارجی چشمان اش اشک بریزد یا از گوشه‌های داخلی‌اش!

بحران پناهجویان، پایان یک دوران

ماشااله رزمی

انفجار دولت – ملت‌های مصنوعی، شکست اسلام سیاسی و از بین رفتن اهمیت استراتژیک نفت، سه عامل عمدهء بحران و جنگ در کشورهای خاورمیانه هستند که جوانان کشورهای این منطقه را به مهاجرت دسته جمعی به سوی غرب وا می‌دارند. نظر به اینکه علل فوق الذکر با اقدامات سیاسی مقطعی برطرف شدنی نیستند، پیش بینی می‌شود که بحران تا زمان نامعلومی ادامه خواهد یافت. آغاز این بحران پایان یک دوران بوده و پایان آن نیز دوران دیگری را رقم خواهد زد. امروز مشکل پناهجویان را می‌توان به سیاست های دولت‌ها و یا قدرت های جهانی نسبت داد ولی در واقع بحران فعلی خیلی عمیق و همه جانبه است و ریشه در تاریخ گذشته و فرهنگ ملل منطقه دارد.