پيوند به پايگاه رسمی کنگره

و پيوند به يک ويدئو

زنان و خشونت برآمده از احکام مذهبی

شکوه میرزادگی

این روزها که دامنهء خشونت داعشیان، یا به قول خودشان «دولت اسلامی»، به اروپا هم کشیده شده، و همه جا سخن از خشونتی است که جان و تن انسان متمدن قرن بیست و یکم را آزرده می کند، باید بیشتر از همیشه به سرنوشت زنانی اندیشید که در مناطق مختلف خاورمیانه زیر دست و پای دولت های غیر قانونی، و يا قانونی - مذهبی، و به نام «فرامین مذهبی»، شدیدترین خشونت ها را، متحمل می شوند... سخن نه از اهانت است و نه از دشمنی و غرض ورزی. اکنون دیگر، بر اساس آمارهای موجود، ثابت شده که بيشترين زنانی که گرفتار انواع خشونت های مختلف هستند در کشورهايي زندگی می کنند که حکومتی مذهبی دارند، و يا در کشورهایی که قوانين شان متأثر از احکام مذهبی است.

قدرت سیاسی و اصلاح ‌طلبانِ درون و برونِ کشور

منوچهر يزديان

اگر بپذیریم که انسان‌ها، نه به‌تنهائی و نه دستجمعی، قادر به کسب قدرت سیاسیی در کشور نمی‌باشند، آنگاه حاصل منطقی این فرض سلطه‌ی گروهی از انسان‌ها بر جامعه است. این‌که این "گروه مسلط" دارای چه ویژگی هائی است همواره و از قدیم مورد توجه اهل اندیشه بوده است. در این رابطه به‌نظر می رسد که در کشور ما سلطه‌ بر ایران و ملت ایران  خود حاصل تسلط در سه زمینه ی مختلف است: سلطه بر اقتصاد، سلطه بر دستگاه مجازات و سلطه بر اسلحه یا نیروی نظامی. در این تعریف هر گروه سیاسی که بتواند این سه عامل را تحت سلطه‌ی خودش درآورد "سلطنت" از آن اوست.

تبعیض و منطق جامعه رنگین

بهنام چنگائی

خانم لیلا زانا، نماینده ی کرد استان آگری در کردستان ترکیه، به دلیل ادای سوگند قانونی به زبان کُردی در پارلمان ترکیه مورد حمله نژادپرستان ترک قرار گرفت. او هنگام خواندن متن سوگند نامه، بجای عبارت "ملت ترک"، رسما از عنوان "ملت ترکیه" استفاده کرد و به همین خاطر رئیس پارلمان سوگند وی را فاقد اعتبار قانونی دانست زیرا، در قانون اساسی ترکیه، همهء مردم ترکیه "شهروند ترک" انگاشته می‌شوند؛ در حالی که چنین نیست، چرا که ترکیه جامعه ی بسیار رنگینی می باشد. ساختار تاریخی، فرهنگی، ملی، عقیدتی و اجتماعی ترکیه بسیار متنوع بوده  و هست و منطق جامعه رنگین نیز اصولاً برترجوئی های هیچ گروهی علیه گروه های دیگر را برای حفظ ارزش های انسانی و زندگی مسالمت آمیز برنمی تابد.

ایران و ایرانگرایی در گذر تاریخ

جلال خالقی مطلق

در شاهنامه همه‌ی وقایع بر محور ایران می‌گردند،‌ از این‌رو این کتاب را می‌توان از آغاز تا انجام «سرود مهر ایران» نامید. پس از آن نیز احساسات ایران‌گرایی، تا زمانه‌ی ما، آتش خود را همیشه از این کوره‌ی سوزان برگرفته است. تنها همین حساب ساده که در شاهنامه واژه‌های ایران و ایرانی بیش از هزار بار به کار رفته‌اند، خود معیاری از ایران‌گرایی در این کتاب است. در شاهنامه، همه‌ی وقایع بر محور ایران می‌چرخند و از این‌رو برای پژوهش ملی‌گرایی در آن باید کتابی به حجم خود آن نوشت، و یا به نقل چند مثال بسنده کرد.

در سالگرد قتل‌های سیاسی پاییز 1377

خانواده‌های دوانی، حاجی‌زاده، شریف، فروهر، مختاری، پوینده

هفده سال پیش در چنین روزهایی عزیزان ما؛ پیروز دوانی، حمید حاجی‌زاده، کارون حاجی‌زاده، مجید شریف، پروانه فروهر، داریوش فروهر، محمد مختاری، و محمد جعفر پوینده، یکی پس از دیگری، محکوم حکمی مخفیانه شدند، ربوده شدند، به خانه‌شان هجوم رفت، حریم ‌شان شکست، جسم و جان گرامی ‌شان درد کشید و سرانجام با بیرحمی و خشونتی لجام‌گسیخته به قتل رسیدند. پاییز آن سال به درد و خون عزیران ما آغشته است؛ انسان‌ هایی که هر یک در جایگاه خویش و با پافشاری بر باورها و آرمان‌ های خویش، برای برقراری آزادی و عدالت پیکار کردند.  

چرا؟!

شهباز نخعی

جنایات هولناک تروریستی جمعه شب گذشته، انبوهی از واکنش های دولتی، رسمی، خصوصی و فردی ایجاد کرد و به ویژه در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی هر کسی از ظن خود یار آن شد. و اگر این واکنش ها را به یک هرم یا مخروط تشبیه کنیم، هرچه به رأس آن نزدیک تر شویم، گفته ها و ابراز نظرها واقعیت گریزتر و حتی مضحک تر می شود. به عنوان نمونه، به برخی از اظهارات دو رهبر قدرتمندترین کشورهای جهان یعنی آمریکا و فرانسه اشاره می کنم...

پاریس، شبِ بعد از ترور

حسین نوش‌آذر

فروشگاه‌ های بزرگ تعطیل ‌اند، خیابان‌ها سوت و کور و نیمه ‌تاریک است. میدان رپوبلیک در تاریکی فرو رفته و عده‌ای از شهروندان گرد هم آمده‌ اند و با روشن کردن شمع خاطرهء قربانیان را گرامی می‌دارند. خیابان ولتر مسدود است و عده زیادی از گزارشگران و خبرگزاری ‌های بزرگ در کار تهیهء گزارش و خبر و مصاحبه با مردم هستند. با این‌حال، در همان حوالی، کافه ‌ها شلوغ است و کسی مرعوب و خانه‌نشین نشده. همهء اینها نشان می‌دهد که فرانسه از شیوهء زندگی سکولار و آزاد منشانه ‌اش در برابر تروریست‌ها دفاع می‌کند.

رنگ اپوزیسیون قلابی

جهانشاه رشيديان

اسلام سیاسی هنوز با هزینه کردن ثروت های ملل زیر سلطه، و به قیمت خانه خرابی روز افزون مردم، در حال تعرض در منطقه است. حاکمان اسلام در ایران مقداری از غنائم تاراج شده را صرف سرکوب داخلی و صنعت لابی و اپوزیسیون سازی در خارج می کنند. سرکوب در داخل بر کسی پوشیده نیست ولی جبههء رژیم در خارج متنوع و رنگارنگ است. در کنار رنگ شناخته شدهء سیاه، رنگ های فریبندهء سرخ، سبز، بنفش را هم رژیم در کیسه دارد... شناخته ترین آنان جریان موسوم به توده و اکثریت، سبز صادراتی، رأی دهندگان به روحانی در خارج، اتحاد جمهوری خواهان، بخشی از جبههء "شیعه"ی ملی، و عناصر مزدوری در غرب هستند که البته رسانه های خود یا حامی رژیم را برای فعالیت در اختیار دارند.