یادداشتی کوتاه در مورد روز بزرگ و جهانی زن
شکوه میرزادگی
نگاهی
به جنبش های برابری خواهانه ی زنان در کشورهای اروپایی، و به خصوص
آمریکا، به ما نشان می دهد که یکی از اولین قدم هایی که زنان برای
رسیدن به خواست های خود برداشته اند، به دستيابی آنان به نگاهی
خردپذیر بر فرهنگ جامعه ی خویش مربوط بوده است، نگاهی برای تجزیه و
تحلیل محتوای فرهنگ خودی و تلاش برای به روز کردن ارزش های مثبت و
کنار گذاشتن نکات بازدارنده ی آن. اين روند تا آنجا گسترده بوده که
حتی زنان مذهبی برابری خواه در این کشورها نیز دریافته اند راهی جز
جدا کردن مذهب از مسایل آموزش و پرورش و مسایل سیاسی وجود ندارد.
بعنی بخشی از فرهنگ شان را در کلیسا جای دادند و بخشی را در زندگی
روزمره خویش.
فضیلت جدایی حکومت از دین
سعید پیوندی
زمانی
داستایوفسکی نویسنده بزرگ روس در اثر خود به نام برادران کارامازف
در جایی از قول یکی از شخصیتهای رمان خود نوشته بود «اگر خدا
نباشد، هر کاری مجاز است». اگر قرار بود امروز داستایوفسکی رمانش
را با بازخوانی وضعیت کنونی خاورمیانه مینوشت آیا بازهم همین
گزاره را پیش میکشید؟ خاورمیانهای که در آن دین حضوری همه جانبه
در عرصه عمومی دارد و نام خدا همه جا به گوش میخورد، به نام خدا
همه چیز مجاز شده و افرادی با انگیزههای خدایی گاه دست به اعمال
و جنایاتی میزنند که کمتر میتوان نظیر آنها را در دیگر نقاط جهان
یافت.
وقتی تاکتیک انتخاباتی سر استراتژی را می بلعد
دنیز ایشچی
تنها علتی که سیل رای دهندگان را به پای صندوق های رای می
کشاند از یک طرف "امید" به اصلاحات متوالی و تعمیق
و گستردگی بخشیدن به اصلاحات توسط جناح اصلاح طلب حکومتی می باشد و،
از طرف دیگر،
به دلیل اینکه بلوک آلترناتیو قدرتمند سکولار دموکراتیک مبتنی بر
ارزش های آزادی، حقوق بشر، دموکراسی و حقوق شهروندی و عدالت
اجتماعی در صحنهء
سیاسی داخل بصورتی مستقل و قدرتمندی عرض اندام نمی کند. تاکتیک
انتخاباتی اصلاحات متوالی بر این پایه استوار می باشد که باید در
زمین رقیب، با اتکا به قدرت بسیج مردمی، آنها را قدم به قدم و
مرحله به مرحله به عقب بنشانیم. در حالیکه رقیب با کمترین عقب
نشینی ها بیشترین کارت های برنده را در دست خویش حمل می کند. اطاق
های فکری آنها قادرند فراتر از دوستان کوتاه بین ما دیده و مراحل
حرکتی خود را فازبندی نمایند.
سوریه؛ خط فاصله در مناسبات ایران و ترکیه
رضا تقیزاده
در
حالی که،
علاوه بر داشتن مرزهای مشترک، و طبیعت همکاریهای راهبردی (سیاسی-
امنیتی– نظامی) و اشتراک نمادها و ریشههای فرهنگی و تاریخی،
که تاکیدی است بر اهمیت حفظ مناسبات دوستانه ایران و ترکیه، اقتصاد
دو کشور نیز مکمل یکدیگراند چنان که ترکیه صادر
کنندهء
تولیدات مصرفی و مواد غذایی به ایران، و ایران صادر
کنندهء
نفت و گاز به ترکیه است.
بعلاوه، مسیر مستقیم دستیابی ایران به قارهء
اروپا و تحقق هدف تاریخی تبدیل شدن کشور به شریک انرژی اروپا که
بازار طبیعی و با ثبات نفت و گاز ایران است، از ترکیه عبور میکند.
احیای
دین یا جنبش
هزاره ای؟
رامین کامران
وقتی
از نزدیک به مراحل تحولی که خمینی و خمینیسم طی کرده اند می نگریم،
نوعی پیوستگی و حتی اجتناب ناپذیری منطقی بین آنها می بینیم که
جالب است و در خور توجه. خمینی با سودای احیای دین و دادن وعدۀ
تحقق عدالت اسلامی، پا در طاس لغزنده ای گذاشت که نهایت
اش
جز همین اشغال جای امام زمان و تبدیل جنبش احیاگرش به جنبش هزاره
ای نبود. یعنی در نهایت رسید درست به نقطۀ مقابل موضع اولیه اش و
در موقعیتی قرار گرفت که از دید هر روحانی سنتی مترادف ارتداد است.
احتمالاً اگر صورت مسئله را به طور انتزاعی به خودش هم عرضه می
کردند، چنین حکمی صادر می کرد. این پیوستگی و رفتن از هرکدام این
مراحل به مرحله ای دیگر، تحت تأثیر دو عامل انجام گرفت، یکی نظری و
دیگری عملی که مکمل هم شد.
روز از نو، زور از نو
بهنام چنگائی
راه
مبارزه ی مسالمت جویانه و بردباری مردم و مای اپوزیسیون سرنگونی
خواه سقفی دارد!
سی و هفت
سال دندان برجگر امید سائیدن کافی ست. نبرد ما در راه مبارزه ی
سازش ناپذیر خویش با حاکمیت مهری اسلامی در فضائی تکراری و
تاکنونی، و در دور و تسلسل های پوچ گرائی ها دچار آمده و چنین بنظر
می آید که مخالفان و سرنگونی خواهان شایسته است راه ها و اهرم های
مقاومت و مقابله ی متمدنانه ی گذشته را ببوسند و کنار نهند. ما
نیروهای چپ و کمونیستِ برابری جو و سکولار بر مبارزه اجتماعی
طبقاتی خود در این مقاطع مسخرگی انتخابات های بی فایده و شرم آور
پای می فشاریم و از این گماشتگان رنگین که با نام ما و در بساط
رژیم اعدام ها کاسه می لیسند، فاصله بیشتر گرفته و خواهیم گرفت.
این آنهای زبون و خودکم بین و بی اعتماد به توان سرنوشت ساز
کارگران و توده ها هستند که پس از این باید آبروی نداشته ی خود را
به شکلی از اشکال زیر عبای ملاها پنهان کرده و تهوع آورتر از همیشه
آنجای بوگندوی خود را بلیسند.