1. در اين پايگاه،

به احترام «جمهوريت»،

هر کجا سخن از حکومت

 مسلط  بر ايران پيش آيد،

 واژهء «جمهوری» به

 «حکومت» تبديل می شود.

2. انتخاب تيتر مقالات وارده

با سردبير است.

پيمان نامهء عصر نو

نهاد هماهنگی جنبش

اساسنامه

هيئت دبيران

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

رقص نوروزی بر چمن های جهان

شکوه ميرزادگی

می بینم که در طول این مدت انگار میلیون ها ایرانی چون من، هر کدام از راهی، به این دریافت رسیده اند که کسی نمی تواند فرهنگ زیبای خردمدار و مهرآفرین ما را، که چون خورشیدی می درخشد، ویران سازد. می بینم که، با همه ی بگیر و ببندها و بهانه گیری ها، و حرام کردن ها و نامشروع خواندن های حاکمان، عطر نوروز مان، نه تنها در ایران، که در سراسر جهان پراکنده است. می بینم که دیگر نوروز و مراسم آن برای ما دوستداران فرهنگ ایرانی یک سنت نیست، یک فرهنگ غنی و امروزین است؛ فرهنگی که راز و  رمز ماندگاری شایسته ی مردمان ایران را با خود دارد و هر نوروز در سراسر جهان گل می دهد.

بهار ِآزادی ما هم خواهدآمد!

بهنام چنگائی 

در این رژیم، انسان های کار، آزاده و وارسته، در کنج مرثیه های فقدان نان و کار و آزادی ناگزیر مغموم نشسته اند، و پیوسته محکوم به فقر، بیکاری، عزا، ندبه، گریه، زندان، شکنجه، اعدام و نابرابری های بی پایان می باشند و بر تن هستی سی هفت سالهء آنان، همان تنپوش سیاهِ زمستان زدهء خمینی باقی ست که بهارشان همچنان اسیر و دچار در دام زمهریر خلافت امام و یخبندان ارتجاع مذهبی گرفتار مانده است. اما بهار واقعیِ سرزمین به غارت رفته ای که در دشت بلازدهء آن هرگز و هنوز بهار آزادی و نان کافی و کار حتی کم درآمد هم پیدا نیست و نمی شود در راه است؛ بهارِ گمشده مردمانی که خشم و نفرتی سازش ناپذیر علیه دزدان، ریاکاران دروغگویان و دکانداران شیعی را در خود انباشته است که می تواند، هر آئینه، بسان آتشفشان، راه فورانی خود را در اعماق بیاید و بی گمان و نچندان دور خواهد یافت.

نوروز ماندگار است، تا يک جوانه باقی است

اسماعيل نوری علا ـ علی ميرفطروس

در برنامهء «ياران» بمديريت عليرضا ميبدی

رویدادهای ایران در سالی که گذشت

سهراب مبشری

آنچه می خوانيد‌ گزیده ای از رویدادهای ایران در سالی که گذشت. رسانه ها این سال را با مذاکرات هسته ای آغاز کردند و با انتخابات اسفندماه به پایان بردند. این دو رویداد درسال گذشته در مرکز توجه اکثر رسانه های ایران بود. اما در فاصله این دو رویداد، ایران شاهد رویدادها و روندهای دیگری نیز بود که برخی از آنها بر زندگی میلیونها ایرانی تاثیر ملموس تری از این دو رویداد داشتند و دارند. رویدادها و روندهایی که کماکان حاکی از یک واقعیت دارد: گره خوردن سرنوشت مهمترین معضلات و گره های کور به تعیین تکلیف با استبداد مذهبی.

نوروز، و زیباترین «نافرمانیِ مدنیِ» تاریخ معاصر

شکوه میرزادگی

این تلاش و استقامت خستگی ناپذیر میلیون ها انسان برای حفظ بخشی از فرهنگ یک سرزمین چه نامی می تواند داشته باشد جز مبارزه ای مدنی و متمدنانه؟ اگر این جنبش مبارزه ای مدنی نیست، پس چیست؟ سال هاست حکومتی با انواع تهدیدها، بهانه ها و دلایل امنیتی ـ مذهبی نتوانسته این مردم را وا دارد تا از اجرای مراسم نوروز، همانگونه که هست، دست بکشند. مردم از چند هفته مانده به نوروز، همچون لشگریانی سازمان یافته، زیبا و سربلند به حرکت در می آیند و تک تک مراسم مربوط به نوروز را دقیقا برگزار می کنند: حکومتيان آتش پرست شان می خوانند، آنها از آتش می پرند، کافرشان می خوانند، از آتش می پرند، کتک شان می زنند، از آتش می پرند، تهدیدشان می کنند، زندانی شان می کنند، و آنها همچنان از آتش می پرند...

جنگ بزرگی در راه است

کمال داوود، نويسندهء الجزايری

اگر در جایی که من به دنیا آمده‌ام متولد شده باشید، به زودی همهء توهمات شما از بین می‌رود. در حالی که رشد می‌کنید و می‌بالید، متوجه می‌شوید که استعمار به وعده‌های خود عمل نکرده، آن‌ها که برای آزادی می‌جنگیدند بر جای استعمارگران نشسته‌اند و در همان حال چپ‌گرایان عرب هم در همه این سال‌ها نتوانسته اند راهکارهایی بیابند و تمهیداتی بیاندیشند که نسل جوان به آینده امیدوار شود. اگر در چشم‌انداز شما امکان اشتغال و تحصیل درآمد وجود نداشته باشد، لاجرم زندگی‌تان به بطالت می‌گذرد. آنگاه ناگهان یک روز کسی با کتاب‌های رایگان سر می‌رسد و به شما وعده آینده‌ای بهتر می‌دهد و از بهشت سخن می گوید و از هر آن چیزی که تا آن روز از آن محروم بوده‌اید. شما چه می‌کنید؟

شربتِ آلبالو بجای شرابِ انگور!

محمد هادی

درست است که، به  نکبت حکومت آخوندها، جامعهء ایران در بسیاری امور دو رو شده و تفاوت میان رفتار و ظاهر مردم در خانه ها و خیابان ها گاهاً از زمین تا آسمان است و در این مورد کیست که نداند در خانه ها - و در دهان کجی به جا نماز آب کشیدن آخوندها - چه ها می گذرد!  ولی، بعنوان پیش در آمد شرایط جدید و پس گردنی روزگار، این بار این خود آخوندها هستند که باید پردهء تزویر و ریا و دو رویی را کنار زده و، برای بقای نظام، در سینی چایی، ویسکی و ودکا تعارف کفار و اجانبی کنند که تا دیروز سفارت آنها را اشغال و یا سنگ باران و پرچم و سمبل کشور آنها را آتش و روی آنها رژه می رفتند. در زمینهء دست بستگی رژیم، کافی ست فقط به پیامدهای اجتماعی گشودن درها به روی کمپانی ها و کارکنان آنها و رفت و آمد توریست های اروپایی و آمریکایی به ایران توجه گردد! 

ثروت و عدالت در ایران فردا

(جایگاه عداالت اجتماعی در سازندگی ایران)

سام قندچی

اگر استفاده از دست آوردهای جنبش های سوسیالیستی در سیستم های سرمایه داری، تعدیل هائی نظیر دولت رفاهی و حقوق اجتماعی را در کشورهای پیشرفته تعبیه کرده است، در ایران چنین سیستم هائی اساساً وجود ندارند. بعلاوه، توسعهء جدید در ايران، همچون دموکراسی های غربی، بصورت تدریجی نبوده است و این  طرح می تواند، در عمل، مانند تجربهء کشورهایی نظیر زیمبابوه،  از جانب یکی از دو سيستم بالا به جانب دیگری نوسان کنند، و نتیجه نیز نابودی جامعه شود. به عبارت دیگر، راه حل های کهن سرمایه داری و سوسیالیستی، یا امتزاج های سوسیال دموکراسی، راه حل نبوده، بلکه تکرار دورهای باطل شکست خوردهء گذشته اند، هرچند طرح موضوع «عدالت اجتماعی»، جزء لاینفک برنامهء توسعهء فراصنعتی در ایران می باشد، و بدون یک طرح مؤثر عدالت اجتماعی،  هیچ طرح توسعه ای نمی تواند در ایران به موفقیت انجامد.