1. ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی هيچکس را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی  نمی پذيريم.

2. همچنين، از آنجا که حکومت اسلامی مسلط  بر ايران را قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن مطالبه ای هم نداريم؛

3. و به همين دليل می توان انتظار داشت که  نام هيچ يک از هواداران جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده نشود.

4. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل از غاصبان حکومت مسلط بر کشورمان حمايت می کنيم.

5. آنچه دراين سايت اختصاصی و غير خبری منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاه سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که در صدر اين صفحه آمده و نيز در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند.

6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين انتخاب تيتر مناسبی برای آنها  با سردبير است.

7. به احترام «جمهوريت»، در اين پايگاه، هر کجا سخن از حکومت مسلط  بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم»  تبديل می شود.

تحلیل‌های گفتمانی متفاوت در فهمِ «استعاره‌ها»

وفا مهرآیین

در دورهء حاکمیت رژيم اسلامی بر ایران علاقه‌ی سیاست ‌مداران ایرانی به «جهانخوار و شیطان بزرگ» خواندن آمریکا در قالبِ استعاری «دولت به مثابه فرد» کاربرد فراوانی داشته است... این مورد از آشناترین کاربست‌های استعاری است که تقریبا برای تمام مخاطبان حوزه سیاستِ مرتبط با ایران آشناست؛ اما با توجه به اهمیت رتوریک در تحلیلِ گفتمان سیاسی، آیا می‌توان نحوه‌ء فهمِ ما از «استعاره‌ها» را دخیل در نتایجی دانست که از تحلیلِ گفتمان برمی‌آید؟ نوشتار حاضر در پی آن است تا، با کاربست نتایج مطالعات زبانشناسی، نشان دهد که چگونه تفاوت نگاه‌ها در مبانی نظری می‌تواند به نتایجِ قابلِ ملاحظه‌ء متفاوتی بیانجامد.

تحليل های سياسی در ديد و بازديدهای نوروزی!

حشمت اله طبرزدی

گرایشی وجود داشت مبنی بر اينکه، اگر «همبستگی» امکان معرفی کاندیدا داشت، بسیار خوب بود تا مثل انتصخابات مجلس، ثبت نام می کرد و انتصخابات را به چالش می کشید. اما تاکید شد که سخنگوی همبستگی (طبرزدی) فعلاً در سکوت تحمیلی است و امکان فعالیت ندارد. دبیر سیاسی (زعیم) زندانی است و دبیر اجرایی (حاتمی) نیز زیر فشار است تا کاندیدا نشود... رژیم هم از کاندیدا شدن کسی از سوی همبستگی نگرانی دارد و طی یک سال گذشته تلاش های امنیتی زیادی انجام داده که تجربهء مجلس و کاندیدا شدن 5 تن از رهبران همبستگی تکرار نشود.

خوانندگان محترم ضدانقلاب بعنوان تکلیف ش بفرمایند که: «جزیرهء "مانوس" کجاست؟» بله؟ از عهدهء پاسخ بر نیامدید؟ جداً که شما خوانندگان محترم ضدانقلاب هم دیگر شورش را در آورده اید!.. پس کجاست آن مغزهائی که می گویند فرار فرموده اند؟! آخر اینکه کاری نداشت! حتا فدوی با آنکه مشمول فرار مغزها هم نیست، نمی داند! یعنی راست اش، تا پیش از ملاحظهء خبری که در پی می آید، نمی دانست: « بی.بی.سی: به گفتهء پناهجویان ساکن در جزیرهء مانوس، واقع در "پاپوآ"ی گینهء ‌نو، دو پناهجوی ایرانی که پیشتر گزارش شده بود مورد ضرب و جرح پلیس و مأموران اداره مهاجرت قرار گرفته بودند، تحت مداوا قرار گرفته‌اند»... که اینک دیگر می داند و این دانش را، نخست ممنون برادران، و سپس مدیون دو هموطنی می داند که از دست حضرات آیات به آن گوشهء گمنام از کرهء زمین گریخته، پناهنده شده و توسط مأموران مهاجرت و پلیس، به این روز افتاده اند.

علی رضا اردبيلی

وقتي پروسهء شش سالهء كشتار بدون مجازات مردم سوريه توسط رژيم هاي سوريه، روسيه، ايران و حزب الله لبنان با هجوم موشكي ارتش ايالات متحده آمريكا، براي يكبار هم كه شده، مورد اخلال واقع شد، سكوت هاي ننگ آور اين جماعت شكسته شد و همان هايي كه به هيچيك از قطعنامه ها و گزارشات امنستي اينترناشنال، ديدبان حقوق بشر، و سازمان ملل، در محكوم كردن جنايات ضد امپرياليستي و "ظفرمندانه"ی رژيم اسد و حاميان اش، آن هم در حد انعكاس سطري از آنها در مدياي خود، وقعي ننهاده اند، ياد سازمان ملل افتادند! موضوع اين نوشتهء كوتاه، ديدن خطوط اصلي تصوير جهان در نگاه كمونيست هاي ايراني امروزي است.

کدام یک بیشتر کشته‌اند و می‌کشند:

مارکسیست‌ها یا اسلام‌ گرایان؟

مجید محمدی

جنبش‌ها و دولت‌های اسلامگرا در نیمه‌ی دوم قرن بیستم و دو دهه‌ی اول قرن بیست و یکم در دوره‌ای بسیار کوتاه‌تر از دوره‌ی قدرت‌گیری مارکسیست‌ها و در قلمروهایی محدودتر، صدها هزار انسان را قربانی کرده‌اند. مجموعه‌های ترورها و اعدامی‌های جمهوری اسلامی (در دامنه‌ی چند ده هزار نفر)، طالبان، بوکوحرام، القاعده، اخوان‌ المسلمین، لشکر طیبه، داعش، جندالله، حزب‌الله لبنان، حماس، جهاد اسلامی و دیگر گروه‌های اسلامگرا را در کنار هم بگذارید، رقم کشته‌های آنها به صدها هزار می‌رسد.

رسانه‌های فارسی ‌زبان خارج و انتظارات از آن‌ها

پاسخی به نقد مجید محمدی

حسن زرتشت

انتقاد مجید محمدی از رسانه‌های فارسی‌زبان در خارج از کشور که چند هفته پیش منتشر شد، واکنش‌های زیادی، به ویژه در درون رسانه‌ های نام برده شده و مورد انتقاد آقای محمدی، به دنبال داشته است. به ویژه، گویا در رادیو فردا این واکنش‌ها شدیدتر بوده است، چون گفته می‌شود آقای محمدی هم یک برنامهء رادیویی برای رادیو فردا دارد و هم در سایت این رادیو مطلب می‌نویسد و برای همکاری ‌اش با رادیو فردا پول می‌گیرد. بنابراین کارمندان رادیو فردا از این نظر برآشفته‌اند و از مدیریت این رادیو خواسته‌اند به جای پرداخت پول به آقای محمدی، به نوشته او، که کارمندان رادیو فردا را به «لابی‌گری» برای حکومت اسلامی متهم می‌کند، واکنش نشان دهد. اما از واکنش‌ها و اعتراض‌ها که بگذریم ببینیم آقای محمدی دقیقاً چه می‌گوید.

کن فیکون مارکسیستیِ ایران
سام قندچی

بقدرت رسیدن بنیادگرایان اسلامی در ایران رویدادی است که با اصطلاحاتی نظیر انقلاب 57، قیام، بلوا، شورش و امثالهم خوانده شده اما به جرئت می توان با عبارت "کن فیکون مارکسیستی"، بیان اش کرد. چرا «مارکسیستی؟» ريزا تصور مارکس از انقلاب، آنگونه که در "نقد فلسفهء حقوق هگل" مطرح کرده، بسیار از دیدگاه کانت، متفاوت است و همانند اصطلاح "کن فیکون" در قران است، که طی آن گویی همه چیز، زیر و زبر می شود، آن هم برحسب آنچه خدای قران می گوید.