1. ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی هيچکس را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی  نمی پذيريم.

2. همچنين، از آنجا که حکومت اسلامی مسلط  بر ايران را قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن مطالبه ای هم نداريم؛

3. و به همين دليل می توان انتظار داشت که  نام هيچ يک از هواداران جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده نشود.

4. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل از غاصبان حکومت مسلط بر کشورمان حمايت می کنيم.

5. آنچه دراين سايت اختصاصی و غير خبری منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاه سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که در صدر اين صفحه آمده و نيز در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند.

6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين انتخاب تيتر مناسبی برای آنها  با سردبير است.

7. ما به احترام «جمهوريت»، در اين پايگاه، هر کجا سخن از حکومت مسلط  بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم»  تبديل می شود.

8. و از آنجا که بين ايران و ملت ايران  از يکسو، و حکومت اسلامی مسلط بر کشورمان، از سوی ديگر، تفاوت و جدائی قائليم، در هر متن که واژهء ايران بکار رفته اما منظور رژيم اسلامی باشد، ما بجای ايران عبارت «رژيم ايران» يا «رژيم» مسلط بر ايران» را بکار می بريم.

اطلاعیه «حزب سکولار دموکرات ایرانیان»

مسئول محترم نشریه کیهان لندن

از آنجا که اخیراً اعلامیه‌ای در سایت شما منتشر شده که یکی از امضاکنندگان آن، با نام مستعار مجید آژنگ، خود را به عنوان «عضو شورای رهبری حزب سکولار دموکرات ایرانیان» معرفی می‌کند بدین‌وسیله از شما می‌خواهیم به خوانندگان خود اطلاع دهید که این حزب اساساً دارای نهادی به نام «شورای رهبری» نبوده و شخص نامبرده نیز مدتی است که، با نظر اکثریت مطلق آرای اعضاء، از حزب سکولار دموکرات ایرانیان اخراج شده است.

از طرف کلیّه اعضای حزب سکولار دموکرات ایرانیان

اسماعیل نوری علا – رئیس شورای مرکزی حزب

حسن اعتمادی – دبیر کل حزب

18 خرداد 1396

حکومت اسلامی، عربستان و ترامپ

جاماسب سلطانی

مسئوليت محافظت از منافع و امنيت مردم ايران با دولت اش است، ولى حکومت اسلامى، بر خلاف اين اصل، كشور را دائم به خطر مى اندازد. هرچند وجه اخلاقى سخنان ترامپ و ملك سلمان باطل است، و روابط بين الملل پيش از هر چيز بر پايهُ توازن قدرت بنيان شده، همچنين اين واقعيت وجود دارد كه در این توازن، زور با آمريكاست. در چنين شرايطى در افتادن با اين ابرقدرت، جورى كه حکومت اسلامى چهار دهه انجام داده، مخالف منافع و امنيت ملى ايران است، حال هر اندازه هم که نفوذش در منطقه رشد کند. ، مخالف منافع و امنيت ملى ايران است، حال هر اندازه هم که نفوذش در منطقه رشد کند. چون همین نفوذ، و حتی بیشتر از این را، با دیپلماسی و سیاستی معقول می شد بدست آورد.

خبر: دولت محلی ایالت گجرات در غرب هند قانونی را تصویب کرده که بر اساس آن هر فردی که گاوی را ذبح کند به حبس ابد محکوم خواهد شد! طبق اصلاحیهء قانون ایالتی حفظ حیوانات کسانی که ثابت شود در حمل و نقل گوشت گاو دست داشته‌اند نیز به تحمل ده سال زندان محکوم خواهند شد.

نظر: این روزها  هنوز بحث شیرین انتصابات است و فدوی داشت چفیه و عمامه می کرد (شال و کلاه سابق- م) که سری به کاندیداهای گرامی بزند که از آن میان به شعاری مرتبط با این مختصر، برخورد. يكي از داوطلبان رياست جمهوري گفته است: "ما که هنوز حقوق حیوانات را رعایت نکرده ایم، چطور از حقوق بشر حمایت کنیم؟».

تروریسم قلابی: خود زنی رژیم

کورش عرفانی

ساختارهای جمهوری اسلامی دیگر نمی توانند دو مثلث قدرت را تحمل و مدیریت کنند، پس یکی از این دو باید از هرم قدرت کنار گذاشته شود. مهم این نکته است که حذف مثلث سنتی احتمال باقی ماندن پوسته ای از رژیم جمهوری اسلامی را ممکن می سازد، اما حذف مثلث جدید چیزی از رژیم برجای نخواهد گذاشت. این قابل پیش بینی بود که سپاه، پس از عدم کامیابی در استقرار کاندیدای مطلوب خویش در پست ریاست جمهوری و در مواجهه با هجوم تدارک دیده شده ی پسابرجام- در داخل توسط دولت روحانی و در خارج توسط لایحه تحریمی جدید کنگره ی آمریکا-، دست به یک واکنش عصبی بزند. به نظر می رسد که سپاه در یک استراتژی چهار مرحله ای این روند واکنشی را آغاز کرده باشد.

انتخابات 96: چه کسی پیروز شد؟

مصطفی صابر

از عجایب روزگار یکی این است که همه طرف های درگیر "انتخابات 96" می توانند خود را پیروز این میدان قلمداد کنند. از خامنه ای و رئیسی گرفته، تا روحانی و اصلاح طلبان و بی.بی.سی، تا مردمی که رأی دادند و حتی آنها که ندادند! عجیب تر اینکه همه این طرف ها حق دارند که چنین فکر کنند. اما، این معادله غریب چگونه ممکن است برقرار باشد؟ و چنین وضیعتی بکجا خواهد انجامید؟ بگذارید از آسانترها شروع کنیم. تا آنجا که به بالایی ها بر می گردد، بعد از این "انتخابات چه اصولگرایان و خامنه ای و چه اصلاح طلبان و امثال روحانی فکر میکنند که موقعیت مستحکم و استواری دارند و هردو به اصطلاح در صحنه اند. معنی این وضعيت جز زمینه مساعد برای تشدید دعواهای اینها در آینده نزدیک نخواهد بود.

حکومت تحقیر، توبه و خود شیرینی

مجید محمدی

در برخی حکومت‌ها افراد نه تنها برای خواسته‌های غیر اخلاقی و نامشروع بلکه برای خواسته‌های معمول و عادی باید به تحقیر تن در دهند. در حکومت‌های اقتدارگرا و تمامیت خواه است که زمینه‌های این تحقیر طلبی در هر دو صورت به خوبی فراهم می شود. برای این ادعا که حکومت اسلامی چنین نظامی است تنها کافی است به مواردی از این خود- خوار کنندگی‌ها برای رسیدن به خواسته ‌های عادی افراد- مثل کسب و حفظ شغل و ادامه‌ی حیات- اشاره کنیم. چهار نمونه‌ای که برگزیده‌ام هر یک طیفی از این تحقیرها را منعکس می کنند: هنرمند تبعیدی، کمونیست تواب، و دو هنرمند متفاوت داخل کشور. هر چهار نفر قربانیان نظام حکومت اسلامی هستند و در موقعیتی قرار گرفته‌اند که بازی در سناریوی تحقیر را روشی برای بقای خود تصور کرده‌اند.

«تحريم انتخابات» و ضرورت تشکيل «نيروی جانشين»

(آيا در اين «انتخابات» ملت شکست خورد؟)

علی شاکری زند

هرگز کسی دچار این توهم نبوده، و نباید باشد، که دعوت مردم به «تحریم انتخابات»، آن هم دعوت های پراکنده ی اشخاصی که بسیاری از آنان چه بسا یکدیگر را نه از نزدیک بشناسند و نه حتی از دور، به موفقیت فوری تحریم بیانجامد، و به طریق اولی، به تزلزل سریع رژیم... برای برچیدن ارادی و برنامه ریزی شدهء اینگونه نظام ها شروط و مقدمات بسیاری ضروری است که به سادگی فراهم نمی شوند... نيروی متشکل و مسئول برای تأمین اتحاد عمل، نیرویی که با منطق قوی اتحاد عملی دموکراتیک بتواند با اقبال بخش های هرچه وسیع تر جامعه روبرو گردد، شرط نخستین پیشرفت مبارزه ی قاطع بر ضد رژیم ورشکسته ی جهل و زور است. به همان اندازه که تأکید بر تفکیک میان مخالفان واقعی و قاطع نظام ورشکسته ی جهل و زور از انواع اصلاح طلبی و سازشکاری لازم و حائز اهمیت است، خودداری از اتحاد عمل میان گرایش های واقعاً مخالف (به این شرط که خود دموکرات باشند نه مخالف و اسلامی، مخالف و استالینیست، یا مخالف ج. ا. و هوادار دیکتاتوری پهلوی)، نادرست است و با رعایت این شروط، باید هرگونه مانع دیگری، که نمی تواند جز نتیجه ی سکتاریسم باشد، از سر راه اتحاد عمل به منظور همآهنگی مبارزات کنار زده شود.

هیولای اسلامگرای فرانکنشتاین

آمریکا، هنگامی که گروه های اپوزیسیون ایرانی را برای همکاری مورد ارزیابی قرار می دهد، ضروری است دنبال نوکر و کلفت در خاورمیانه نباشد، بلکه ارزش های سکولار دموکراسی را بعنوان چراغ راهنما به کار برد. یعنی با ما نظیر متحدان اروپایی، رفتار کند. در میان ایرانیان دنبال واتسلاو هاول ها بگردد نه احمد چلبی ها. بسیاری از کسانی که حاضرند بعنوان خدمتکار برای آمریکا کار کنند نه ارزش های سکولار دموکراسی غرب را در اشتراک دارند نه آنکه از احترام مردم ایران برخوردارند، و در واقع، از حمایت آمریکا، برای بدست آوردن پشتیبانی مردم ایران، استفاده می کنند و نه برعکس.