فروپاشی ونزوئلای سعودی

ديويد پالين

مترجم: سپیده قیاسوند

اين روزها صحنه هائی تکان دهنده از فروپاشی «سوسیالیسم ونزوئلایی» حکایت دارند: بسیاری از اهالی فقیر ونزوئلا در زباله ها به دنبال غذا می گردند. ساکنین دیگر این کشور نفت خیز هم نيز از کشوری که با داشتن آن همه نفت به فقر اقتصادی رسیده است دست شسته اند. تعداد بی شماری از آنها، به ردیف پناهندگانی می پیوندند که در زیر آفتاب سوزان، راهی کشور همسایه، یعنی کلمبیا، می شوند... حدود نیم میلیون نفر از آنها در کلمبیا می مانند و بقیه به کشورهای دیگری مثل برزیل، پاناما، اکوادور و شیلی پناه می برند؛ کشورهایی که در آنها گاهی مهاجران فقیر ونزوئلا با رفتارهائی ضد مهاجر روبرو می شوند...◄

از آنجا که اعلامیه ی حقوق بشر همه ی انسان ها را، «بی هیچ گونه تمایزی، از نظر نژاد، رنگ، جنس، زبان، دین، عقیده سیاسی یا هر عقیده ی دیگر، و همچنین منشاء ملی یا اجتماعی، ثروت ، ولادت و یا هر وضعیت دیگری» یکسان می بیند و همه ی آن ها را شایسته داشتن همه ی حقوق و مزایای ممکن می داند، تنها زمينه ی اتحاد جهانی ست که هم نیروی مادی را در خود دارد و هم نیروی معنوی یا غیرمادی را. و این مساله ی بسيار مهمی ست زیرا در بیشتر اتحادها فقط به مساله مادی یا مساله معنوی تاکید می شود. اتحاد پیرامون حقوق بشر، تنها اتحادی در جهان است که نه مدافع مذهبی خاص است و نه ضد مذهب. و متحدین آن طیفی از افراد مذهبی و بی مذهب را در خود دارد.◄

گزارش داده شده که «شماری از برادران و خواهران اسلامی در ممالک شیطان بزرگ زندگی می کنند. مثلاً، آیت‌الله الهی، نمایندهء خمینی در نیروی دریایی، نیز در آمریکا به سر می‌برد و هم‌اکنون تبعهء این کشور است و از امکانات فوق‌العاده‌ای برخوردار است. پسر محسن میردامادی، از رهبران گروگان ‌گیران سفارت آمریکا، نیز در آمریکا به سر می‌برد و از آن‌جایی که همسرش در آمریکا وضع حمل کرده این دو نیز به زودی تبعهء آمریکا خواهند شد، و...» اما فدوی بر این باور است که انگیزهء هجوم برادران و خواهران، مؤمنین و مؤمنات، کثرالله امثالهم، به ممالک محروسهء امریک، باید چیزی بیش از اینها باشد. حدس قریب به یقین فدوی در این باب  آن است که مؤمنین، امامزاده ای در آمریکا کشف، و یا احداث فرموده اند! ◄

من و پوشش اسلامی در آلمان

پگاه امينی

من، در متن زیر، می خواهم خلاصه ای از یک گفتگوی خصوصی با جمع کوچکی از زنان فمنیست را با شما به اشتراک بگذارم؛ زنانی که به تازگی با آنان آشنا شده ام. واقعيت آن است که من، در طول فعالیت های سیاسی ام، با مبارزات زنان چندان همگام نبوده و با هیچ یک از گروه های جنبش زنان در ایران نیز همکاری نداشته ام. در واقع، همهء مشکلات زنان ایران را ناشی از برخورد اسلام و قوانین تبعیض آمیز آن نسبت به زنان می دانسته و از این روی همواره یقین داشته ام که اگرحقوق بشر در ایران رعایت شود دیگر جای گله گذاری نیز نخواهد بود.  اما در چند ماه اخیر، به واسطهء کارم که به نوعی با مهاجران و پناهندگان در ارتباط تنگاتنگ است، به غیر از ترجمه کردن سخن متقاضيان به آمار و ارقام و روابط پنهان دیگری نیز دست یافتم و که باعث شدند تا این حباب توهم از خیالات من محو شود. ◄