«امروز غروب به درخواست مهراوه، دختر جوانم، برای پیاده روی به بلوار دریا رفتیم، به محض آنکه پایمان به خیابان رسید، صدای گوشخراش بلندگوی اتو گالری اکبریان کل فضای خیابان را گرفته بود که نوحه خوانی می کرد. این اتوگالری روی ماشین های گالری اش ، پردهء یا حسین و یا ابوالفضل می اندازد، تناقض بصری اش کم بود، آلودگی صوتی را هم به آن اضافه کرده بود. مهراوه که از این تناقض ها رنج می برد، طاقت نیاورد و به گالری اکبریان مراجعه کرد و درخواست نمود صدای بلندگو را قطع کنند، صاحب گالری که کل کشور را ملک مطلق خود می داند، با هجوم به طرف تلفن گفت الان پلیس را خبر می کنم بیاید، مهراوه گفت حتما این کار را بکنید. پس از آنکه بر انجام وظیفه ی شهروندی اش تاکید کردیم، گالری را ترک کردیم، اما چون هنوز صدا را قطع نکرده بود، مهراوه دوباره به مغازه برگشت تا به این ترتیب صدای نوحه را قطع کردند. اما غم بزرگ آن است که خیابان برای شهروندان امن نیست. این افراد خود را مالک شهر و خیابان می دانند و زندگی را به ما تلخ کرده اند. ما با مقاومت مدنی خیابان را از آنان پس می گیریم. خیابان مکانی عمومی و متعلق به همهء شهروندان است».۞

جابجائی پهنهء رویداد ها برای جستجوی راه حل

طاهره بارئی

این مقاله می خواهد بطور کوتاه و فشرده به طرح این مسئله بپردازد که وقتی راهی در یک ساحت مسدود می نماید و ذهن با همهء تکاپویش از یافتن راه حلی برای معضلی عاجز شد، می توان با انتقال مسئله به پهنه ای دیگر و تغییر کانال ها، راه حل را در زمینه ی جدید جستجو کرده و بعد از یافتن، آنها را به زمینه قبلی ترانسفر و آنجا در داخل شرایط بررسی و تطبیق داد. برای نمونه، مشکل «انسداد تمام راه حل های قانونی ِ تغییر یا اصلاح» را به حیطه ی دیگری می بریم...◄