5. آنچه در اين
سايت «اختصاصی و غير خبری» منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است
(مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن
(مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را
بصورت جدی و طنر از ديدگاهی سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که
در «پيمان
نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب
می شوند.
6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع
مختلف، و همچنين انتخاب تيتر مناسبی برای آنها با سردبير است.
7. به احترام «جمهوريت»، در اين
پايگاه، هر کجا سخن از حکومت مسلط بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به
«حکومت» يا «رژيم» تبديل می شود.
8. و از آنجا
که بين ايران و ملت ايران از يکسو،
و حکومت اسلامی مسلط بر کشورمان، از سوی ديگر، تفاوت و جدائی قائليم، در هر متن
که واژهء ايران بکار رفته اما منظور رژيم اسلامی باشد، ما بجای ايران عبارت
«رژيم ايران» يا «رژيم مسلط بر ايران» را بکار می بريم.
نیاز
به نهادی فراحزبی که ضامن ثبات و همبستگی ملی باشد امروز نیز روشن است. چنین
جایگاهی در تداوم تاریخی و فرهنگی ایران ویژۀ پادشاهی است که بدون مسئولیت
دولتی بتواند به وظایف مهم و خطیری بپردازد. چنین مقامی در قانون اساسی
مشروطه نیز پیش بینی شده است. منتهی از این نظر که در جامعۀ دمکراتیک، لازم است
که شایسته‌ترین فرد بدین جایگاه والا برسد، این مقام باید نه موروثی بلکه
انتخابی باشد و از میان شایسته ترین بزرگان و خردمندان از سوی مجلس مهان
برگزیده شود. در این صورت در چهارچوب دمکراسی پارلمانی، هم هواداران پادشاهی و
هم طرفداران جمهوری آرزوی خود را در نهادی شایسته برآورده خواهند یافت.
