|
تاريخ اعلام موجوديت «جنبش»: 14 امرداد 1392
تاريخ انتشار اين شماره: دوشنبه 12 تا پنجشنبه 15 خرداد 1399 - 1 تا 4 ماه ژوئن 2020 |
|||||
|
همدستی خانواده و نظام در قتل های ناموسی رومینا اشرافی، دختر سیزده ساله تالشی، هنگامی که خواب بود، به جرم رابطه داشتن با مردی غریبه با ضربات داس پدرش به قتل رسید... طبق آمار رسمی نهادهای مردمی و دولتی نزدیک به یک چهارم از کل قتل‌های ثبت شده کشور را قتل‌های ناموسی تشکیل می‌دهند. چه بسیار زنانی که جان عزیزشان را تنها به خاطر حفظ و بقای «ارزش»هایی چون غیرت، ناموس، آبرو و قداست خانواده از دست داده‌اند؛ «ارزش»هایی که در این چهل سال از صبح تا شب توسط دستگاه ایدئولوژیک عریض و طویل نظام ولایی تبلیغ و ترویج شده است.◄
ثبت معبد آناهیتا، به نام همسر امام سوم شیعیان
جامعه مدنی و سر در گمی در ميان واژه های سياسی ميلاد آقائیمعاون دبيرکل حزب سکولار دموکرات ایرانیان
در برنامه ای از تلويزيون ميهن بمديریت سعید بهبهانی
پادکست سکولار دموکرات ها - دورهء دوم - شمارهء 4
تبعيض در حکومت های ايدئولوژيک و سکولار دموکرات پخش اول از تلويزيون «ايران فردا» - آرشيو◄
بگزارش پاره ای رسانه ها، قم که چرکنویس واتیکان است، در برخی بی ناموسی ها، بقول مقام معظم رهبری دامت تخریباته، «رکورد زده» است! بله قم رکورد زده است! و مراتب را ظاهراً حضرت معصومه (س) بخشیده، لکن شیخ علیخان نبخشیده! عجالتاً و برای دستگرمی نگاه کنید: * دستگیری ماساژورهای جنس مخالف در قم: پس از وصول گزارشاتی مبنی بر انجام ماساژ برای جنس مخالف توسط یک تیم چند نفره، موضوع در دستور کار واحد رصد و شناسایی قرارگاه کنترل و کاهش آسیب‌های اجتماعی دادسرای مرکز استان قم قرار گرفت./ تیک◄
مدرنیته پایان تاریخ نیست. اگر کشوری مجهز به اندیشۀ جدیدی است، مدرنیته را اصلاح کند و بر آن بیفزاید. اثرگذاری و اثرپذیری زمینۀ رشد و توسعه را فراهم می‌کند. هر زمان که فردِ سیاست مداری، در جامعۀ ما خاطرات خود را نوشت و متن آن سراسر شادمانی بود و حکایت از کار و فعالیت و خدمت بود و گِله و شکایت از حذف، طرد، تبعید، حاشیه نشینی و ناجوانمردی و بی‌احترامی نبود، سیاست‌ورزی عاقبت مثبتی خواهد داشت.◄
|
کاری که کرامول، در بريتانيا و بعد از گردن زدن چارلز اول و اعلام «جمهوری» کرد، در واقع، شکل دادن به نوعی «استبدادِ بدونِ سلطنت» بود و در نتيجه، در پی مرگ او و غياب سلطنت و بی صاحب شدن استبداد، قدرت پارلمان برای همیشه در بريتانيا تضمین شد، و حتی بعد از بازگشت سلطنت به بریتانیا نيز این تغيير در ساختار ارکان قدرت آن کشور، تا به امروز، ادامه پیدا کرده است! آيا تاريخ معاصر ايران انچام چنين نقشی را بر عهدهء قاليباف گذاشته؟◄
ضرورت همگرایی و تفاهم مخالفان رژيم اسلامی
با توجه به تمامی نکات مندرج در تعریف یک «جامعهء سالم» و «سلامت اجتماعی»، به راحتی می توان دید که در حال حاضر جامعهء ایران جامعه ای است بیمار، آن هم در شرایطی حاد. اما، وقتی به این نتیجه دست یافتیم که «جامعهء ما بیمار است» بايد دريابيم که چه باید کرد و، به طور کلی، مسئولیت سلامت جامعه بر عهدهء کیست؟.. حکومت؟ روشنفکران؟ عموم مردم؟◄
«عدالت اجتماعی» سرِ «عدالت» را می‌بُرد
دانشگاهیان و توّهم «نفوذ» و هراس از «غربزدگی» حکومت، با خلق دشمنی ترسناک می‌تواند افکار عمومی را به نفع خود تحت تأثیر قرار دهد، مخارج تسلیحاتی و رفتار خشونت‌آمیز خود را توجیه کرده و شهروندان را به تمکین و طرفداری از خود بسیج نماید. این الگوی رفتاری در چهل سال گذشته ایران جایگزین سیاست هوشمندانه و هنر مملکت‌داری در مسیر حفظ منافع ملی بوده بدون آنکه طبقه حاکم وظایف و مسئولیت رفتار خود را در قبال شهروندان و یا همسایگان و مجامع بین‌المللی بپذیرد.◄
«نظام ایران از نابودی محتوم خود آگاه است»
اميد اصلاح طلبان: دولت مدنی فعلی، ولو نيم بند! اگر قائل به این هستیم که نظام ولایی سرانجام باید “مملکت را رها کند” و پی کار خود برود، باید به این پرسش هم پاسخ بدهیم که چه چیزی باید جایگزین آن شود؟ اگر دولت مدنی فعلی را هم شامل این فتوا کنیم، آیا امکان بروز هرج و مرج بی سابقه ای که شاید سرآغاز جنگ جهانی سومی هم باشد، چشم اندازی ترس آور نیست؟ آیا غیر از دولت مدنی فعلی، ولو نیم بند، گزینه دیگری برای وضعیت بعد از حذف موجودیت شرعی وجود دارد؟ آیا در هرج و مرج به وجود آمده در پی فروپاشی حکومت اسلامی چه کسی «دولت موقت» را برای دورهء گذار تشکیل خواهد داد؟ اگر چنین نیروی آماده ای هست، کدام است؟ آقای رضا پهلوی است یا خانم مریم رجوی یا کس دیگری برخاسته از یک نیروی ناشناخته؟◄
مبارزات گسترده علیه «حجاب سیاسی» چه تفاوتی میان آن تروریست که برای باورهای خویش با ماشین به جمعیتی حمله می‌کند، و این تروریست که برای باورهای خویش با اسید به زنان حمله می‌کند وجود دارد؟ در چنین شرایطی، اعتراض به حجاب اجباری تنها اعتراض به یک تکه پارچه و روسری که به اجبار بر سر زنان گذاشته می‌شود، نیست- که حتی اگر می‌بود نیز اعتراضی بجا و بحق بود- بلکه اعتراض به ظلم‌ها، تبعیض‌ها و خشونتها علیه زنان است. اعتراض به کتک زدن زنان و کشان کشان بردن آنها به سوی ماشین‌های پلیس و گشت ارشاد اسلامی است.◄
|
|||||
اين جامعه شناس
ایرانی در می گويد: "شکاف بزرگ بین مردم و سیستم آنچنان هویدا شده و آنقدر در
اعماق جامعه فرو رفته است که دیگر نیازی به پنهانکاری احساس نمی شود." و ادامه
می دهد که اینک حتی شکاف و بی اعتمادی "به لایه های درونی حاکمیت" سرایت کرده
است. اما، "امروز امکان کنشگری هم از خودی ها و هم از غیرخودی ها سلب شده است؛
یعنی در شرایطی هستیم که عملاً همه به یک سمت پیش می رویم و همه به این سمت
کشیده می شویم" و این سمت فروپاشی گریزناپذیر سیستم است».