ه

در اين پايگاه،

به احترام «جمهوريت»،

هر کجا سخن از حکومت

 مسلط  بر ايران پيش آيد،

 واژهء «جمهوری» به

 «حکومت» تبديل می شود.

اساسنامه

هيئت دبيران

  شورای مشاوران جنبش

برگ تقاضای عضويت

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

باشگاه لوس آنجلس

باشگاه هلسينکی

کنگره سکولار دموکراتهای ايران

در فروردين ماه 1392 چند تن از معتقدان سکولار دموکراسی بر آن شدند تا، در 14 مرداد آن سال، که صد و هفتمين سالگرد انقلاب مشروطه ايران بود، با کمک مالی عده ای از هواداران، امکان گرد همائی ساليانهء گسترده ای را با نام «کنگرهء سکولار دموکرات ايران» فراهم آورند. بدين منظور سندی به نام«پيمان نامهء عصر نو» تهيه و بوسيلهء بيش از 150 تن از فعالان سياسی به امضاء رسيد و بر بنياد آن نسبت به به تشکيل کنگره های ساليانهء سکولار دموکرات های ايران اقدام شد.

ما و آيندگان!

حمیدرضا رحیمی

سوریه در اشغال روسیه!

شهباز نخعی

آیا روسیه پس از دست یافتن به هدف راهبردی خود، که محکم کردن جای پا در مدیترانه شرقی است، به تعهدات خود در برابر متحد آخوندی اش وفادار می ماند و آنها را فدای یک معاملهء بزرگ با غرب و آمریکا - مثلاً کاهش تحریم های ناشی از مسئلهء کریمه و اوکراین - نمی کند؟!  پاسخ مقالهء روزنامهء "هاآرتص" این است که: «در صورت شکل گیریِ معامله ای که در آن روسیه همراهی غرب را با بخشی از مطالبات اش در نواحی تحت نفوذ شوروی سابق، در ازای همکاری در یافتن یک راه بلند مدت برای سوریه، به دست آورد، پوتین در نادیده گرفتن رژیم ایران درنگ نخواهد کرد».

شطرنج ارادهء سیاسی ایرانیان

محسن ذاکری

می خواهم سعی کنم تا یک صفحهء شطرنج دیگر را در کنار صفحهء شطرنج آقای حسن شریعتمداری باز نمایم؛ صفحه ای که مفروض اش آن است که، در برابر خارج ماندن گزينهء قيام مردم از محاسبات هواداران «انتخابات آزاد»، باوری و «احتمال» ديگری هم وجود دارد مبنی بر اينکه که شرایط سیاسی ایران با آغاز مصاف های سیاسی کف خیابان ها و یا، به گفتهء آقای خامنه ای، «زور آزمایی خیابانی» می تواند تغییر کرده و دگرگون شود.

خرد ورزی حق ماست!

فاضل غیبی

کسانی که شهامت ندارند که به نقش رفرم مذهبی در پیشرفت جامعه اعتراف کنند ایران را در بن بست «سنتی مرده، استخوانی ‌شده و متصلّب» (طباطبائی) گرفتار می‌بینند و یا فریاد «یافتم، یافتم!» سر می‌دهند که «دین خوییِ» ایرانیان باعث عقب ‌ماندگی شان شده است (دوستدار). غافل از اینکه تشخیص درد بدون جستجوی درمان جز دامن زدن به احساس درماندگی نتیجه‌ای ندارد. چنانکه بدیهی است همۀ جوامع قرون وسطایی از سنت دین خویی رنج می‌برند و ایران در این میان استثنا نیست؛ آنچه دشوار است یافتن راه غلبه بر آن است.

از «سلطنت همه کاره» تا «پادشاهی هيچ کاره»

اسماعيل نوری علا

من هميشه گفته ام که يک جمهوری خواهم، اما برای من خواستاری جمهوريت حکومت ملی در ايران، نسبت به وجود يا عدم «پادشاهی هيچ کاره» ای که راه بازگشت اش به «سلطنتی همه کاره»مسدود شده باشد، اولويت دارد. نيز معتقدم که حتی پادشاهی خواهان جوان امروز ايران نيز هيچ تمايلی به بازگشت به قانون اساسی گذشته و متمم هايش (که، مثلاً، نظارت مجتهدان بر قوانين مصوب مجلس شورای ملی را نيز بصورتی قانونی در می آورد) ندارند.           ◄

فايل صوتی ◄      تصويری     |   ◄ فايل پی.دی.اف  ◄

عقب نشینی تهاجمی آسمان
درد زایمان اسلام و مرحله سوم بنیادگرائی

فرج سرکوهی

اسلام با چالشی بزرگ مواجه است. ممنوعیت نقد مبانی و مقدسات دین در پوشش «توهین به مقدسات»، ممنوعیت بازآفرینی نقادانه چهره های مقدس در آثار هنری و ادبی و از جمله در کاریکاتور و... هزار واندی سال بر جوامع اسلامی تحمیل شده بود. این ممنوعیت ها را به دوران ما نمی توان به جوامع دیگر صادر کرد به ویژه در هنگامه ای که این ممنوعیت ها در مهد خود، در جوامع اسلامی، نیز در حال شکستن اند...

چرا رژیم جمهوری اسلامی هنوز بر قرار است؟

درویش رنجبر

برای ملتی که بيش از صد سال پیش انقلاب قانون اساسی (مشروطه) را، با الهام از مولفه های جهان مدرن، و هم چنین نهضت ملی کردن صنعت نفت را در کارنامه خود داشت، سقوط به درهء هولناک استبداد دینی وتداوم عمر نظام ولایت فقیه بسیار پرسش برانگیز است. هر نظام سیاسی باید عناصری از مشروعیّت، مقبولیّت، اقتدار و کارآیی دارا باشد تا بتواند تداوم یابد، رژیم اسلامی چگونه توانسته است به این مولفه ها پاسخ گوید و از فراز بیش از سه دهۀ پرآشوب و بحران هایی که هر یک می توانست به عمر رژیم خاتمه دهد به ظاهر عبور کرده و خود را به سی و هفت سالگی برساند؟ نگاهی به مکانیزمِ روی کار آمدن حکومت اسلامی و تشریح استراتژی های نگاهبان سیستم ممکن است پاسخ به این پرسش را تسهیل نماید.

لائیسیته و سکولاریزاسیون،

شرایط برآمدن لائیسیته در ایران

شیدان وثیق

خروج از سلطه دین در ایران فرایندی بغرنج و درازمدت است. کامیابی در این راه امری محتوم و مسلم نبوده بلکه در گرو رشد و توسعه دو جنبش اصلی است: یکی، جنبش‌های تغییردهنده و مشارکتی سیاسی - اجتماعی در گذر از نظام جمهوری اسلامی برای آزادی، دموکراسی و به طور کلی رهایی انسان‌ها و دومی، جنبش فکری - روشنفکریِ لائیک برای خروج از سلطه دین در همه عرصه‌ها و میدان‌ها. این دو جنبش، در پیوندی فشرده با هم، قادر می‌شوند لائیسیتهِ ایران را فرارویند.

نبردِ ویروسیِ خاورمیانه با اروپای کهنه

فرهاد جعفری

چهار دهه‌ی پیش، آستین ‌های افغانستان بالا زده شد تا «دولت دموکرات کارتر» (و شرکای اروپایی‌اش) «ویروس اسلامگرایی» را در تن خاورمیانه تزریق کنند تا از طرفی «مانع توسعه ‌طلبیِ اتحاد جماهیر شوروی شوند» و، از طرفِ دیگر، «توسعه‌ی به‌گمان آنها پیش‌هنگامِ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی این منطقه از خاورمیانه را متوقف کنند». و به خیال خود؛ «به یک تیر، دو نشان بزنند»! اکنون «بیماری تا بدان‌حد گسترده و عفونت منتشر شده است» که در مسیری واژگونه؛ این «رگ‌های اروپای کهنه» است که به‌روی «حاملانِ پیدا و پنهانِ ویروسِ به‌قهقهرا برنده‌ی اسلامگرایی» گشوده شده است.

نگاهی به مسئلهء اتحاد طیف‌های سکولار دموکرات

برای تشکیل آلترنایتو فراگیر

(در ارزیابی کنگرهء سوم سکولار دموکرات های ايران)

امیرحسین آمویی

روشن است که کنگره نتوانست پاسخی کامل و منسجم به عوامل موجد عدم اتحاد بین سکولار دموکرات‌ها بدهد. نکته‌هایی اینجا و آنجا و توسط افراد گوناگون مطرح شد، اما به آن "بزرگراه دریاگونه"، از نظر من، نه چندان اعتنایی کرد و نه کسانی هم که اشارات آشفته‌ای کردند، توانستند موضوع را به گونه‌ای منطقی و استوار مورد بررسی قرار دهند. اما...