1. در اين پايگاه،

به احترام «جمهوريت»،

هر کجا سخن از حکومت

 مسلط  بر ايران پيش آيد،

 واژهء «جمهوری» به

 «حکومت» تبديل می شود.

2. انتخاب تيتر مقالات وارده

با سردبير است.

اساسنامه

هيئت دبيران

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

"دستاورد" های مورد اشارهء شیخ حسن، انسان را به یاد ملانصرالدین می اندازد که تخم مرغ را دانه ای پنج ریال می خرید، رنگ می کرد، می پخت و دانه ای يک ریال می فروخت!  واقعاٌ که فروش حدود يازده تن اورانیوم غنی شده (معادل بیش از نود و هفت درصد کل اورانیوم ذخیره شده) که ده ها میلیارد دلار از کیسهء مردم بینوا صرف آن شده بود، به بهایی حدود بيست میلیون دلار – آن هم نه پول نقد بلکه در ازای دریافت کیک زرد، تا این معامله همچنان تداوم داشته باشد – را تنها روباه مکاری چون شیخ حسن روحانی می تواند "دستاورد" بنامد و آن را به "ملت صبور ایران" شادباش بگوید: «برجام به فرجام رسید... این سربلندی بر شما مبارک باد»!  

«مبارزهء کارگشا» و رد «تئوری اصلاح در نسخهء مغلوط دولت»

علی افشاری

راهبرد «اصلاحات ساختار شکن» با «نسخهء مغلوط دولت» مشکل دارد و می خواهد با گذاشتن آن بر طاق نسیان و روی گردانی از ضایع شدن تلاش ها در مدار بسته، بشارت دهندهء آینده ای روشن برای ملت و کشور ایران باشد. بدیهی است که این رهیافت فقط بر رد ساخت نظام سیاسی موجود تکیه ندارد؛ بلکه مسئولانه سویهء ایجابی هم دارد تا نهادهای کارا را برای بهبود زندگی مردم و قوام ملک جایگزین سازد. از این رو، در پی «رادیکالیسم کور» و «صرفاً نه گفتن به ساختار دولتیِ موجود» نیست، بلکه پارادایم «بدیل» بر اساس جدید ترین یافته های بشری و تجارب موفق جهانی را ارئه می کند و می کوشد تا مردم را از حصار نهاد های اسارت آفرین قدرت موجود رها سازد. این مسیر زمان بر است اما نیازمند مهندسی گام به گام، صبر آگاهانه، ایستادگی، پرداخت هزینه به هنگام ضرورت و پی افکندن گفتمان و تئوری کارگشا است.

حرفا میزنه «رهبر»، چشا میره مغز سر!

حمیدرضا رحیمی

* علی خامنه‌ای از همه مردم ایران درخواست کرد با توجه به وجود «جبههء وسیع دشمن» در مقابل کشور، حتی اگر نظام و رهبر آن را هم قبول ندارند، در انتخابات شرکت کنند. / ديگربان

* خامنه‌ای: گفتم کسانی که نظام را قبول ندارند رای دهند، نه ‌اینکه بروند مجلس! / بی.بی.سی

* حسن روحانی: برای ما خیلی مهم است که به دنیا، هم در زبان و هم در عمل، اعلام کنیم که تصمیم‌گیر اصلی برای مدیریت کشور آرای مردم و صندوق‌های انتخاباتی است! / انتخاب

* ايضاً روحانی: همه باید به فکر پیروزی نظام اسلامی و کشور در این انتخابات باشیم./ العربیه

روانشناسی سياسیِ نقش «ترس» و «اپوزيسيون خودی» درانتخابات

جهانشاه رشیدیان

حکومت های مستبد در گذشته نیاز به نظر زیردستان نداشتند ولی سیستم های جدید توتالیتر مشارکت مردم را می خواهند و در نتيجه به یک اوپوزیسیون بی خطر هم نیاز دارند. در دوران سیستم توتالیتر استالینی یا نازی، مخالف حتی در سطح رهبری، تصفیه فیزیکی می شد، اما رژیم توتالیتر اسلامی ترجیح می دهد از چنین مخالفی حد المقدور به عنوان یک "اپوزیسیون مفید" بهره برداری کند. برای سیستم، استفادهء حاصل از وجود چنین مخالفی می تواند بیشتر از ضررش باشد؛ چرا که هم نارضایتی مردم را قابل کنترل می کند و هم در صورت لزوم رژیم می تواند از آن علیه نفوذ و رشد اپوزیسیون سرنگون طلب استفاده کند. این "اپوزیسیون مفید" می تواند در انتخابات هم با دامن زدن به ترس از يکسو و گرم کردن تنور انتخابات، از سوی ديگر، به کمک رژیم شتافته و اقشار ناراضی را به پای صندوق رأی بکشاند.

من هنوز منتظر اتفاق های درون نظام هستم

گفتگو با کورش زعیم

گفتگوگر: سعید قائم مقامی، در رادیو صدای مردم

ما که نمی دانیم در ذهن مردم چه می گذرد، ولی با رفتاری که کرده و با آنچه از زندگی خصوصی اش می دانیم، و با آنچه از زندگی سیاسی اش پیش از این جریان ها می دانیم، من بر این باور شده ام که آقای روحانی می خواهد کارنامهء سفیدی برای خودش ایجاد و جبران گذشته را بکند. بنابراین، شخصی مثل ایشان که من نمی توانم همهء جزییات را اینجا بگویم، نیاز دارد که نام اش را در تاریخ مثبت ثبت بکند. هیچ دلیل دیگر هم ندارد و نیازی هم ندارد؛ نه نیاز به پول دارد و نه نیاز به مقام دارد که بالاترین مقام را دارد، ولی نیاز به آن شخصیت سازی برای خودش دارد که تنها می تواند با این مبارزه که آغاز کرده به آن نتیجه برسد.

انتخابات، رژیم و اپوزیسیون

گفتگو با حمید تقوایی و اسماعیل نوری علاء

در برنامهء «رو در رو» به مديريت محمود احمدی

لغو تحریم ها و معضل بهبود وضعیت اقتصادی مردم

گفتگو با حسن اعتمادی

در برنامهء «آوای مردم» بمديريت سوزی یاشار

طلاق عاطفی: پیش ‌نیازِ گذار از رژیمِ ایران

رضا پرچی‌زاده

برای «گذار» از نظام، ابتدا یک دوره‌ی قطعِ رابطه‌ی عاطفی و ذهنی و عملی با قدرتِ حاکم لازم است. این‌هایی که مدام مردم را به شرکت در انتخابات تحریک می‌کنند، نمی‌خواهند این «طلاقِ عاطفی» میانِ مردم و رژیم اتفاق بیفتد. پروسه‌ی مقبولِ این‌ها هم مثلِ جریانِ دعوای زن و شوهر است به سبکِ سنتی. این‌ها می‌گویند زن توی خانه با شوهرش دعوا کند، منتهی از درِ خانه بیرون نرود، که دیگر خونش مباح است. اتفاقا برعکس! زنِ عاقل آنی است که به حرفِ شوهرِ بی‌منطق و خلافکار و دستِ‌بزن‌دارش نمی‌رود؛ و عمرِ خود را در دعواهای بی‌پایانِ بیهوده تلف نمی‌کند. قالِ قضیه را می‌کند و تمام: مهرش حلال، جانش آزاد!

معرفی يک کتاب شعر: گذرگاه فرار

سرودهء افشين بابازاده

اخيراً مجموعهء شعری به نام «گذرگاه فرار»، اثر شاعر جوان ايرانی مقيم لندن، افشين بابازاده، بصورت فايل پی.دی.اف منتشر شده است که حاوی نگاهی از سر درد و افسوس به تراژدی بزرگ انسانی آغاز قرن بيست و يکم است، حاصل دردناک برآمدن اسلام سياسی در منطقهء آتش گرفته ای که وطن ما در قلب آن قرار دارد. اين کتاب را می توانيد از اين پيوند دانلود کنيد. افشين در پيشگفتار کوتاه کتابش نوشته است: اين دفتری ست برای مردمان گريخته و بی پناه سوريه، هراق، افغانستان و افريقا و هم ميهنانم. مردمانی کوچ می کنن به گريزگاهی تا در آرامش نفس بکشند، بی آنکه تيغ دادگری مغبدان بر گلويشان بخرامد و يا گلوله های براق مايه ماشه سربازان دولتمردان شان بشود تا گوشت تن شان را بدرد. کجا بوده ايم که دوران ما برويشان قوانين بين المللی و خشم را نشان می دهد؟ مردمی تن به آب و آتش زده، گوئی شناگر مرکشده امد...

در پی سی و هفت سال فريبكارى و نابخردى

جمشيد قراجه داغى

ما ناكام مانده ايم چون بجاى انقلاب فرهنگى انقلاب اسلامى براه انداختيم و ندانستيم، يا نخواستيم بدانيم، كه «آزادى» خود يك« فرهنك» است و بايد آموخته شود؛ و براى آزاد بودن و آزادگى كردن بايد از محدوديت هاى مكاتب فكرى آزاد شد و، براى يافتن راه زندگى، بجاى پيروى كوركورانه از احكامى كه براى زمان ها و مكان ها و بست هاى محيطى متفاوت صادر شده اند، بايد از تفكر، تعقل و دانش روز - كه هر روز در حال پيشرفت است - استفاده كرد. و ما به اين مهم  دسترسى  نخواهيم يافت تا اين واقعيت را نپذيرفته ايم كه بزرگترين خطر براى يك اجتماع در آن است كه افراد فرديت و گوناگونى خود را از دست بدهند و بصورت يك توده همرنگ در آيند.

پيرامون تبریکِ «کمیتهء من کاندیدا می شوم!»

تقی روزبه

آیا کسی، در سراسر جهان، حکومتی مستبد را می شناسد که از مشارکت گستردهء باصطلاح شهروندان اش در انتخابات تحت کنترل و مهندسی شده ای که اساس آن را تمکین به مقررات و باید و نبایدهای نظام با هدف مشروعیت بخشیدن و بازتولید خود آن نظام تشکیل می دهد، ناخرسند و ناخشنود باشد و به آن نبالد؟ آیا خامنه ای پس از نزدیک به سه دهه حکومت از سر غفلت و نادانی به منافع خود است که از مخالفان نظام می خواهد که برای پرشور و پرنفس کردن آن در انتخابات شرکت کنند؟ آیا او نمی فهمد آن مخالفی که هوس اسم نویسی به کله اش زده، نقداً دم در خان اول اسم نویسی- باید با سپردن یک تعهد کتبی، التزام و اعتقاد خود به نظام اسلامی و ولایت فقیه را ابراز کند تا نوبت به خوان های دیگر برسد؟ بدین ترتیب کسی که هوس شرکت به سرش زده باشد، نباید خودش اولین گلوله را به باورهای دموکراتیک اش، اگر که چنین باورهائی وجود داشته باشند، شلیک کند؟!