ثروت و عدالت در ایران فردا
(جایگاه
عداالت اجتماعی در سازندگی ایران)
سام قندچی
اگر
استفاده از
دست آوردهای جنبش های سوسیالیستی در سیستم های سرمایه داری، تعدیل
هائی نظیر دولت رفاهی و حقوق اجتماعی را در کشورهای پیشرفته تعبیه
کرده
است،
در ایران چنین سیستم هائی
اساساً
وجود ندارند.
بعلاوه،
توسعهء
جدید
در ايران، همچون
دموکراسی های غربی، بصورت تدریجی نبوده
است و
این طرح
می تواند،
در عمل،
مانند تجربهء
کشورهایی نظیر زیمبابوه، از
جانب
یکی از دو
سيستم
بالا به
جانب
دیگری نوسان کنند، و نتیجه نیز نابودی جامعه شود. به عبارت دیگر،
راه حل های کهن سرمایه داری و سوسیالیستی، یا امتزاج های سوسیال
دموکراسی، راه حل نبوده، بلکه تکرار دورهای باطل شکست خوردهء
گذشته اند،
هرچند طرح موضوع
«عدالت
اجتماعی»،
جزء لاینفک برنامهء
توسعهء
فراصنعتی در ایران می باشد، و بدون یک طرح مؤثر
عدالت اجتماعی، هیچ طرح توسعه ای نمی تواند در ایران به موفقیت
انجامد.
صرف مخالفت با نظام به
معنی
اپوزیسیون بودن
نيست!
باریش نصیریان
اکثر قریب به اتفاق نیروهای مخالف نظام
«اپوزسیون»
نیستند و فقط
«مخالف
نظام»
هستند.
اپوزیسیون به نیروی مخالفی گفته میشود که توان
بسیج نیروی مردمی را دارا باشد. این توان به صورت
تولید تفکر سیاسی متضاد با تفکر حاکمیت و
قدرت در عمل خود را نشان میدهد. یعنی در وحلهء
اول داشتن
نیروی بالقوه مردمی در ایجاد جنبش یا حرکت اجتماعی
و داشتن عملکرد،
اخلاق و
رفتار متضاد تفکر ولایت فقیهی. و در مرحلهء
دوم نیرویی
را
می توان اپوزیسیون نامید که توان رهبری
جنبش
های اجتماعی
را،
که محصول شکافهای عمیق اجتماعی و یا در نتیجه سرکوب ایجاد
میشوند،
دارا
است.
گفتگو با شاهزاده رضا پهلوی
در يورو نيوز
انتخابات و اصلاح طلبان نوين
گفتگو با اسماعيل
نوری علا
در برنامهء سعيد
بهبهانی در تلويزيون ميهن
وروديه های تغيير
گفتگو با اسماعيل
نوری علا
در برنامهء «نگاه» از
عليرضا ميبدی
آرایی که به صندوق ریخته نشد
مطلبی در سايت تقاطع
مجموع حامیان سنتی
رژيم
اسلامی، اصولگرایان، بسیجیها و
رهبران و حامیان جریان اصلاحات و دولت، روی هم
تنها کمی بیشتر از نصف واجدین شرایط را به
پای صندوقهای رأی
کشاندند و
21
میلیون نفر از واجدین
شرایط تصمیم گرفتند به صندوق رأی
رژيم
«نه» بگویند.
آنچه
مشخص است کسانی که حاضر نیستند در انتخابات غیردموکراتیک
حکومت
اسلامی
شرکت کنند نه تنها دیگر در اقلیت نیستند بلکه نسبت
به هرکدام از دو طیف اصولگرا و اصلاحطلب
در اکثریت قرار گرفتند. این چالشی است که در آینده
حکومت
اسلامی را وارد بحرانهای بزرگی خواهد کرد و حتی اگر در
بدبینانهترین حالت شرکت در انتخابات را به منزله
تایید نظام ببینیم،
حکومت
اسلامی با فاصله بسیار کم توانست در این
انتخابات برای خود تاییدیه بگیرد.
بله،
درست برعکس تصور بسیاری از
کارشناسان، نه تنها
رژيم
اسلامی نتوانسته است با بحران مشروعیت خود
مقابله کند بلکه هر روز شاهد فراگیرتر شدن عدم
مشروعیت
رژيم
در
میان اقشار مختلف مردم ایران (حتی به صورت خاموش
یا منفعل) هستیم.
این بخش قابل توجه از جامعه مطالبات گستردهای دارند که هیچکدام
از دو
جریان موجود در
رژيم
اسلامی و حتی کلیدواژهء
«امید» نتوانسته آنها را
جذب یا نمایندگی کند. بالاخره زمانی فرا خواهد
رسید که این طیف وسیع اجتماعی با پافشاری
بر
روی مطالبات و نیازهای مشترک خود، دارای ادبیات و
گفتمان مختص به خود شده و از دل آن تئوریسین
های متعدد، متفکرین و رهبرانی
رشد خواهد کرد.
>>>
انتخابات و دو سیاست کلان در
برابر هم
کاظم علمداری
فضای
سیاسی انتخابات
هفتم
اسفند از نتایج آماری آن مهمتر است.
و
دو سیاست کلان در درون ساختار قدرت
رژيم
اسلامی در برابر هم شکل گرفتهاند
و،
به کنار از ثابت قدمان در انتخابات، یعنی کسانی که بهر حال و در هر
شرایطی رأی میدهند و یا رأی نمیدهند، بسیاری در دو راههء
رأی دادن و رأی ندادن سرانجام در انتخابات
هفتم
اسفند نظر خود را در حمایت از سیاست دوم نشان دادند. اما تا زمانی
که
سیاست اول حاکم است، نه مشکلات مردم ایران حل خواهد شد و نه تردید
و دو دلی در رأی دادن و رأی ندادن از بین خواهد رفت. افزون بر این،
برای کسانی که آزادی و دمکراسی اصل است، تا زمانی که ساختار عرفی
جای ساختار فقهی حکومت را نگیرد، نمیتوانند به آن امید ببندند.
دمکراسی با نظام فقهی و ولایت مطلقه فقیه سازگار نیست.
مشکل ما با خود قانون اساسی است
کورش زعيم
مشکل
بنیادین ما برای دستیابی به آزادی
انتخابات و نوعی دموکراسی، افزون بر عمل نشدن به
اصول عنوان شده قانون اساسی خودشان، وجود
چند ماده ضد آزادی و دموکراسی هم هست. به عقیده من این
قانون اساسی مجموعه ای از تضادهاست که خود خود را
خنثی و فلج می
کند...
از
این لحاظ قانون اساسی کنونی جمهوری اسلامی در جهان
بی همتاست، زیرا کسی که به قدرت می
رسد می تواند قانون را قانوناً
در دست خود بگیرد و یا آن را نقض
کند. برای هر اصل قانون اساسی، اصلی در تضاد با آن
مییابید و هر اصل را با اگر و مگرهای آن می
توان هر جور تعبیر کرد. بنابراین، تا این قانون اساسی،
به این شکل وجود دارد و دستاویز صاحبان قدرت است،
ما در ایران انتخابات آزاد و دموکراسی
نخواهیم داشت.
«مطالبه سازی» دولت یازدهم و تحریف مطالبات
واقعی مردم
روشنک
آسترکی
مسالهء
کردها شکمهای گرسنه، بیکاری و عدم
امکانات و رفاه است. زبان کُردی به طیفی از
زبانهای غرب ایران اطلاق میشود که در پی
تصمیمات اجتماعی/ سیاسی در دوران معاصر نام «کُردی» به خود
گرفتهاند که عبارتند از: کرمانجی، کلهری، سورانی،
گورانی و اورامانی.
زبانی که قرار است در دانشگاه کردستان تدریس شود زبان سورانی است.
اگر با
راهاندازی این رشته مشکلات مردم مناطق کردنشین که
به این زبان سخن می گویند حل میشود پس
دیگر کُردهای اورامی، کلهر و کرماجی چه باید بکنند؟!»
پیامد نرمش قهرمانانه!
شهباز نخعی
در
یورش جدید تازیان و تازی مسلکان،
که با رنگ و لعاب "انقلاب اسلامی" اجرا شد،
به بیشترین حد از شعار «النصر بالرعب» (پیروزی در ایجاد وحشت است)،
استفاده شده است. در
سی و هفت
سال گذشته اعدام یکی از ابزارهای مهم ایجاد وحشت در جامعه بوده و
به همین خاطر است که به رغم انتقادهای فراوان، حکومت از اعدام در
ملاء عام، که آسیب های اجتماعی فراوانی دارد، صرفنظر نمی کند. از
شامگاه نخستین روز پس از پیروزی انقلاب، گردونه اهریمنی اعدام، در
پشت بام مدرسه علوی، اقامتگاه آیت الله خمینی، به راه افتاد و
امیران ارتش رژیم پهلوی، بدون برخورداری از حداقل محاکمه عادلانه و
حق دفاع ازخود، به جوخه آتش سپرده شدند. از آن زمان تاکنون، این
گردونه هرگز از چرخش باز نایستاده و گاه وبیگاه نیز سرعتی جنون
آمیز یافته است.