1. آنچه دراين سايت اختصاصی و غيرلخبری منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاه سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که در صدر اين صفحه آمده و نيز در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند.

2. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين تيتر مناسبی برای آنها  با سردبير است.

3. در اين پايگاه، به احترام «جمهوريت»، هر کجا سخن از حکومت

 مسلط  بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم»  تبديل می شود.

پيمان نامهء عصر نو

نهاد هماهنگی جنبش

اساسنامه

هيئت دبيران

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

نامهء مهدی کروبی به حسن روحانی و اختلافات درون حاکمیت

حسن اعتمادی - سعید بشیرتاش - مازیار شکوری

در برنامه ی «تفسیر خبر» به میزبانی جمشید چالنگی

انتخابات امريکا و رهبری اپوزيسيون داخل کشور

اسماعيل نوری علا ـ سارا ايرانی

در برنامهء «ياران» بمديريت عليرضا ميبدی

جنبش عُصیان در شب

ن. نوری زاده

تودۀ مردم در بیشتر از هفتاد کشور در سراسر جهان  با نادیده گرفتن احزاب سیاسی و بی اعتمادی نسبت به رسانه های گروهی و دولتی و نیز بدون سازماندهی و رهبری فردی اما با اتکاء به کسب خبر و اطلاعات از طریق فضای مجازی و تبادل آنها با یکدیگر، بطور غیر رسمی گرد هم میآیند تا خشم و عصیان خود را در مخالفت با سیاست های نظام حاکم نشان دهند. این موج جدید از اعتراضات و مخالفت با نظام های سیاسی خواه دمکرات و خواه غیر دمکرات از یک ایدئولوژی خاص و ویژه برخوردار نمی باشد و بنا بر گفتۀ پژوهشگران علوم سیاسی و اجتماعی پیشقراولان امواج اعتراضی بیشتر جوانانی هستند که برای برخورداری از یک زندگی بهتر و آزادی های مدنی تلاش می کنند. آنان از طریق شبکه های مجازی و تبادل پیام های الکترونیکی تماس میگیرند وبدون آشنائی قبلی با هم اما متحد با یکدیگر از مکان هائی که قرار است تجمعات اعتراضی در آنجا صورت گیرد کسب اطلاع می کنند.

ادامهء اعمال تحریم‌های آمریکا و پرهیز بانک‌های بزرگ

رضا تقی زاده

اظهارات روز چهارشنبه جک لو، وزیر خزانه‌داری آمریکا، دایر بر «استفادهء زیاد و آسان از اعمال تحریم‌ها، نقش رهبری آمریکا در اقتصاد جهانی را با مخاطره روبرو می‌سازد»، بیش از آنکه ناشی از اتخاذ سیاست ‌های تازه مبنی بر کاهش تحریم‌ها (به‌خصوص در رابطه با ایران) باشد، رسانه‌ای و متأثر از ادامهء درگیری‌های دولت اوباما با کنگره در اختیار جمهوری‌خواهان است. عدم تمایل کنگرهء کنونی آمریکا به داخل شدن در هر نوع سازش تازه با جمهوری اسلامی ایران از یک سو، و زمان اندک در اختیار دولت کنونی، تا پیش از انتخاب رییس جمهور بعدی در ماه نوامبر سال جاری، از سوی دیگر، انجام هر نوع تغییر ساختاری در رابطه با لغو تحریم‌های مرتبط با ایران را مانع خواهد شد.

نقش فرانسه در بحران جاری اروپا

نظر «اتین بالیبار»، فیلسوف فرانسوی

گزارش ناصر اعتمادی

اغراق نیست اگر بگوییم که اروپا در نتیجۀ بحران هایی که طی پنج سال گذشته به اوج رسیده اند، بر سر دو راهی سرنوشت سازی قرار گرفته است: بحران های پیاپی مالی از یونان تا اسپانیا، بحران پناهجویان، بحران نهادهای اروپایی، صعود احزاب راست افراطی و بالاخره تلاش های انگلستان و یا یونان برای خروج از اتحادیۀ اروپا همگی از بارزترین علائم و مصادیق بن بست های و بغرنج هایی هستند که اتحادیۀ اروپا در آنها گرفتار آمده و آن را تا مرز فروپاشی و انهدام تدریجی نیز سوق داده اند. اِتین بالیبار، فیلسوف فرانسوی و همکار قدیمی لویی آلتوسر، متفکر و مارکسیت فقید فرانسه، در آخرین کتاب اش با عنوان بحران و پایان اروپا؟  به بررسی همین بن بست ها پرداخته است.

لوازم چهارده گانهء پیشرفت

جعفر محمدی

راه توسعه و پیشرفت چیست؟ این سؤالی است تاریخی که در دوران معاصر، بیش از هر زمان دیگری مطرح شده است. هر چند در پاسخ به این پرسش، بسیار گفته اند اما به نظر می رسد، هر پاسخی، بدون مؤلفه های زیر ابتر خواهد بود. آنچه می خوانید، لوازم اساسی توسعهء فردی و پیشرفت عمومی اند که اگر ایران را دوست داریم و خواهان پیشرفت میهن مان هستیم و، در عین حال، به توسعه فردی هم می اندیشیم، می بایست به این مقتضیات پایبند باشیم و در ترویج آن بکوشیم.

کپی کاران

در مورد کپی کاری و اینکه تهیه کننده و کارگردان برنامهء پوچ و مبتذلی کار خود را از روی یک برنامه تلویزیونی هندی کپی کرده، و حتی دکور برنامه هم کپی آن برنامه هندی است، هیچ جای انتقاد وجود ندارد چرا که کپی کاری یک روش جا افتاده در این مملکت است. مثلاً، اتومبیل های ساخت وطن که، بیش از میدان جنگ، کشتار می کنند کپی اتومبیل های واقعی هستند و هر بخش آن از روی یک اتومبیل کپی شده است. سوسیس و کالباس مرغوب و بهداشتی که با فضولات انسانی و ضایعات حیوانی تولید می شوند کپی مواد پروتئینی سالم هستند. آبلیموی شیراز (!) که با ترکیب اسید و رنگ صنعتی تولید می شود کپی آبلیموی واقعی می باشد. فاضلاب چاه مستراح که به عنوان آب آشامیدنی سالم و گوارا به مصرف شرب مردم می رسد کپی آب خوردن است و در آن همه نوع ترکیبات و عناصر شیمیایی بجز ئیدروژن و اکسیژن وجود دارد. حتی خود نمایندهء مجلسی که از اين برنامه انتقاد کرده و آن را کپی می نامد شخصاً کپی یک نماینده پارلمان واقعی است که چون نمی تواند در مجلس از نابسامانی های اساسی و گم و گور شدن میلیاردها دلار سرمایهء ملی انتقاد کند و نام ربایندگان دکل نفتی را به زبان بیاورد به انتقاد از یک برنامه پیش پا افتاده می پردارد.

در پی نمایش های قدرت موشکی، که طبعاً بدون واکنش هایی از سوی طرف های مقابل نمانده، جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا، در دیدار با وزیران امور خارجه کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس در بحرین اعلام کرد که: «آمریکا و متحدان اش آماده اند با ایران در راستای حل مسالمت آمیز اختلاف برسر آزمایش های موشکی ایران همکاری و گفتگو کنند».  از آنجا که این حرف آشتی جویانه را وزیر امور خارجه آمریکا و در نشست وزیران خارجه گرد هم آمده در بحرین گفته، در حکومتی معقول و آدمیزادوار، که در پی کاهش تنش و دشمنی ها باشد، منطقی این است که وزیر امور خارجه حکومت آخوندی، با لحنی مشابه، به آن پاسخ گوید.  اما، به جای این کار، وظیفهء پاسخ گویی را دو مقام بلند پایه و خشک مغزِ نظامی، یعنی وزیر دفاع و جانشین فرمانده کل سپاه پاسداران، با ادبیاتی چاله میدانی، به عهده می گیرند.

گذار از نظام پاپ و پادشاه در ایران

(نگاهی به رویارویی دولت اعتدالی با رهبر افراطی(

مهدی جامی

راه گذار راه حداکثرطلبی نیست. راه خود را دارد که، به زبان صندوق رأی، می شود گفت رأی به میانه روها و عملگراهاست. به زبان صریح تر، ایده آلیست ها، هرج و مرج طلبان، افراطیون و مانند آنها نمی توانند در دورهء گذار نقشی داشته باشند. انقلابی ها هم! کسانی که صفر-و-صدی فکر می کنند، یا همه چیز را یکجا می خواهند، و قادر به بسیج مناسب نیروها هم نیستند باید در انتظار بمانند. در دنبالهء نقش دولت اصلاحات، نقش خاص دولت روحانی نمایندگی کردن از طرفداران چنین مسیری است؛ یعنی جایی که دو نیروی متخاصم به نوعی توافق حداقلی می رسند. آن «برجام داخلی» معنایی جز این ندارد که به سمت راهکاری برد-برد برویم. چیزی بدهیم و چیزی بگیریم و اجازه ندهیم صحنهء سیاست از ما خالی بماند؛ چون به ضرر همه خواهد شد.

ضرورت مبارزهء مصلحانه و رد تئوری فنا

سعید حجاریان

اصلاح‎طلب نمی‎خواهد که ماشین دولت را تخریب کند و به‎قولِ معروف، «ساختارشکنی» کند. همچنین، حفظ حیات مصلحان جامعه و نیز توده مردم برای نیروی اصلاح‎طلب بسیار مهم است؛ مشی‎ای که «مرگ‎اندیش» نیست. چون بنا دارد که باقی بماند و آهسته و پیوسته رود و زمین‎گیر نشود؛ لذا کار مخفی را نفی کرده و در دایرهء ممکنات حرکت می‎کند. اصولاً سیاست در مبارزهء مصلحانه یعنی: «هنر حرکت در دایرهء ممکنات». نیروی اصلاح‎ طلب این را که آلام مردم را زیاد کند و دردی بر دردهایشان بگذارد، نمی‎پسندد. حرکت مصلحانه اساساً با آنکه برایش دموکراسی مهم است اما ممکن است در مقاطعی به خاطر رفع آلام مردم، دست از طرحِ شعارش به صورت موقت بردارد و خواست عمومی و فوریِ مردم را بر شعار و آرمان خویش، اولویت دهد.

برگشته از انقلاب و نانجیب کيست؟

نامه مهدی کروبی به حسن روحانی

در این دوره‌ی نکبت‌بار،  فردی که حقه‌باز و دروغگو بود و نسبت‌های ناروا به مقدسات و تشیع می‌داد، به ملت و کشور تحمیل شد تا فاسدترین دولت پس از مشروطیت بنام انقلاب اسلامی رقم خورد، خسارت ‌های سنگینی بر مردم و کشور تحمیل شد که اگر بتوان آثار زیان‌بار مادی آن شامل غارت اموال عمومی، هدر رفتن هفتصد میلیارد دلار از درآمدهای نفتی و درآمدهای مالیاتی، بذل، بخشش و یا فروش زمین های مناطق تفریحی و مناطق آزاد از پارک پردیسان گرفته تا کیش و قشم، انتقال بيست و دو میلیارد دلار به دبی و ترکیه، گم کردن دکل‌های نفتی و کشتی‌های ثبت‌نشده و … را در چند دهه آتی جبران کرد، لیکن بدون تردید نمی‌توان آثار زیان‌بار فرو ریختن اخلاق، شکاف و بی‌اعتمادی مردم به حکومت و روحانیت و مهم‌تر، آسیب‌های وارده به تشیع و امام زمان(عج) را به این سادگی جبران کرد!

نامهء کروبی، خونی تازه در جنبش سبز

حسن یوسفی اشکوری

اکنون لازم است تمام نیروهای باورمند به جنبش سبز و مشی اصلاح طلبی، از این موضع تاریخی و مهم کروبی حمایت کنند و از این شعله چراغی برافروزند تا جنبش جانی تازه بگیرد. این یک تعهد اخلاقی و سیاسی و مدنی همهء ماست. البته به احتمال زیاد کروبی (و نیز محتملاً موسوی) به راه خود ادامه خواهند داد و این تضمینی در سطح رهبری برای تداوم جنبش است، اما روشن است که هدایت رهبری بدون حمایت مردمی و عمومی چندان نتیجه بخش نخواهد بود. به ویژه در فضای خفقان زده داخل کشور، که حامیان جنبش تا اطلاع ثانوی نمی توانند موضع علنی بگیرند و مثلاً از مطالبات کروبی (و به طور خاص مهم ترینش: محاکمهء علنی) حمایت کنند، در خارج از کشور می توان جنبشی در حمایت از این تحرک تازه ایجاد کرد.

پنج نکته در «نامهء تاریخی» مهدی کروبی

حسين علیزاده

با نگارش این نامه، کروبی نشان داد که پس از پنج سال حصر طاقت‌ فرسا نه تنها از مواضع خود نادم و پشیمان نیست بلکه مانند روز اول بر تک تک مواضع خود ثابت و استوار است... گرچه دور از انتظار نیست که در واکنش به این نامه، فشار بر رهبران سبز افزوده شود ولی مسلماً این نامه، جبههء هاشمی- خاتمی- روحانی را در برابر جبهه خامنه‌ای و نهادهای انتصابی او تقویت خواهد کرد. تقویت این جبهه به نوبهء خود از هم اکنون بر انتخابات ریاست جمهوری سال آينده به نفع جبههء یاد شده و به زیان خامنه‌ای تأثیر خواهد گذاشت به ویژه اینکه نتایج دو انتخابات مجلس و خبرگان در سال گذشته نیز معادلات قدرت را به ضرر حاکمیت مستبد رقم زده است.

درود و آفرین به مهدی کروبی!

عمار ملکی

درود و آفرین به مهدی کروبی! من نه تنها از رایی که به او در سال هشتاد و هشت دادم خوشحالم بلکه از رایی که در سال نود و دو هم به او داده ام خرسندم و در سال نود و شش هم دوباره به او رای خواهم داد. نامهء مهدی کروبی، پرتاب سنگ بزرگی بود در داخل یک مرداب؛ مردابی که بخشی از طرفداران دولت و بنفش ها در سال های اخیر بر گفتمان سیاسی کشور حاکم کرده اند. او در نامه اش با ادبیاتی صریح و شجاعانه، از مسایلی سخن می گوید که در این سال ها استمرار طلبان از آنها تابو ساخته بودند و سخن از آن را رادیکالیسم و تندروی می خواندند.

مفهوم «کین توزی» و بحران ذهنی روشنفکری ایرانی

گزارشی از عقايد داريوش آشوری

گزارشگر: فيروزه خطيبی

در رهایی از "کین توزی" نسبت به زمان و «چنان بود" است که فرد به این اندیشه می رسد که حالا، با در نظر گرفتن این شرایط، چه کاری می توانم برای خودم انجام بدهم؟ و تمام گرفتاری ما همین است که چکار می توانیم بکنیم؟.. به جای غم خوردن از گذشته و شکوه و شکایت و صادر کردن ادبیات مملو از کین توزی باید ببینیم چکار می توانیم انجام بدهیم و اگر مدلی پیدا شده که اسمش "دنیای غرب" است، و ما هم می خواهیم مثل آن باشیم، ببینیم چگونه می توانیم مثل آن باشیم. یا حداقل در این جهت قدم برداریم که آنچه از دست مان بر می آمد کردیم و اگر هم نشد به هرحال مسئولیت اش با من نیست. رها شدن از این احساس «مسئولیت تاریخی نسبت به وضع خود» با شرایط آزادی از "کین توزی همراه است.