حضور نظامی روس‌ها در ایران ماندگار می‌شود؟

رضا تقی زاده

ادامهء بدون تغییر مناسبات کاری ایران -  ترکیه، بعد از اعلام محور ساختگی همکاری ‌های تازهء سه جانبه، محور یاد شده، زیر پوشش شعار همکاری‌های استراتژیک، تنها پوششی برای توجیه حضور نظامی فزاینده روسیه در خاک ایران و احتمالاً کلید خوردن حرکت بعدی برای واگذاری حق استفاده از پایگاه‌ های دریایی ایران در بند عباس را فراهم  می‌سازد؛ تحول بی سابقه‌ای که ضمن تحریک بیشتر کشورهای همسایه ایران در آب‌های خلیج فارس و همچنین اسرائیل، تهدید امنیتی قابل ملاحظه‌ای علیه تمامیت و امنیت ملی و استقلال عمل ایران در روابط خارجی خواهد بود؛ موشک‌های کروز روسیه که اخیراً در مسیر پرواز از فراز خاک ایران در استان آذربایجان فرو افتادند، فردا می‌توانند در صورت تغییر طبیعت مناسبات دو کشور، هدف‌هایی را در درون خاک ایران مورد حمله قرار دهند. با این اوضاع، جمهوری اسلامی که هنوز از دام برنامه اتمی رها نیافته، با به بازیچه گرفته شدن توسط روسیه و منافع استراتژیک آن کشور، سرنوشت ایران را این بار در مسیر دیگری به سوی فاجعه سوق می‌دهد.

رویای دست یافتن روس‌ها به نوژه

صادق ملکی

در حالی که توجه رسانه های منطقه معطوف به سفر اردوغان به روسیه، ظریف به آنکارا و شکل گیری نوعی همکاری میان تهران، مسکو و آنکارا در خصوص سوریه بود، (البته نباید به آن اعتمادی کرد) بمب خبری پرواز بمب افکن های روسی از نوژه به سوریه، همه را شوکه کرد. تابویی بزرگ شکست. شکست این تابو آنچنان اهمیت دارد که بحران سوریه را در حاشیه قرار می دهد. ابعاد استفاده از پایگاه نوژه توسط روس ها، بواسطه تاثیرگذاری که در روابط ایران و روسیه، نظام بین الملل و معادلات منطقه ای خواهد داشت با گذشت زمان بیشتر روشن خواهد شد.

وضع موجود و کنگرهء سکولار دموکرات ها

مجيد آژنگ

اگر نيروهاى مخالف نظام اسلامى نتوانند هر چه سريعتر بر تفرقه و فرقه گرايي و بازى هاى فردى مسخره و لجبازانهء و خود محور بينانه پايان داده و با اتحادى گسترده نقشهء بعدى جنگی را بر هم نريزند كه قرار است بين دو جريان مذهبى (كه يك سر آن را عربستان وهابى و سنى و سر ديگر آن را ايرانِ مدافع شيعه در دست دارد) شعله ور شود، اميدى به بهبود اوضاع در آيندهء نزديك نخواهد بود و   آنچه كه در افق سياسى پيش رو در انتظار ما قرار می گيرد فاجعه اى بس وحشتناك تر از آنچه هائی است كه تا كنون بر ما رفته است. با توجه به شرايط سياه پيش روى، آيا منطقى نيست كه با شركت گسترده در نشست چهارمين كنگرهء سكولار دمكرات هاى ايران بررسی روند رسيدن به يك اتحاد گسترده را آغاز نمود؟

فاشیسم و اسلامیسم

یادداشتی به مناسبت درگذشت ارنست نولته

محمدرضا نیکفر

اسلامیسم مانند فاشیسم معرفی ‌شدنی است به عنوان یک جنبش “آنتیِ” رادیکال. این جریان پیش از اینکه هویتی اثباتی داشته باشد، با “مرگ بر…” مشخص می‌شود: مرگ بر آمریکا، مرگ بر لیبرال، مرگ بر کمونیست، مرگ بر غرب، مرگ بر اسرائیل … اما قضیه به مخالفت رادیکال مرگ‌آور محدود نمی‌ماند. اسلامیسم همچون فاشیسم دارای رهبری، کادرها و جمع نخبگانی است که ارادهء به قدرت توفنده‌ای دارند، و می‌خواهند بر امتیازات اجتماعی چنگ بیندازند. آنان به تودهء بی‌امتیاز وعدهء برخورداری از این امتیازات را می‌دهند. اراده به امتیاز وری و شیوهء تبدیل شدن به طبقهء ممتاز در نهایت ماهیت اسلامیسم را تعیین می‌کند. ایدئولوژی در این جنبش، همچون فاشیسم، دارای نقش دوگانهء انگیزه و وسیله است.

اروپايی که از نو بايد ساخت

سرژ حليمی

برنامهء نخبگان روشنفکري که در دنيايي شکل گرفته توسط جنگ سرد پديد آمد، يک ربع قرن پيش بر سر يک دوراهي بزرگ قرار گرفت. فروپاشي اتحاد جماهير شوروي براي اتحاديهء اروپا اين موقعيت را ايجاد کرد که برنامه اي براي تأمين خواسته هاي مردم در مورد عدالت اجتماعي و صلح تدارک بيند. به همين روال نمي بايست از تخريب و بازسازي ساختار اداري سرهم بندي شده در جوار ملت ها و تغيير موتور مبادله اقتصادي گراي اين ماشين هراس داشت. در اينجا اتحاديه در تقابل با پيروزمندي جهاني رقابت، مدلي از همکاري منطقه اي، حمايت اجتماعي و جذب از بالاي مردم بلوک شرق سابق بود. اما اتحاديه اروپا به جاي يک جامعه فراگير، بازاري بزرگ ايجاد کرد.