پيام دکتر شاهين فاطمی به کنگرهء چهارم

دوستان ارجمند: بسیار مشتاق بودم که امروز در کنار شما دوستان و هم میهنان دموکرات، سکولار و ایراندوست باشم و از نزدیک موفقیت های شما را مشاهده کنم. چون، متأسفانه، این فرصت کم نظیر حاصل نشده است، همراه با بهترین آروزها توفیق برگذاری این کنگره تاریخی را که بنام خود در تاریخ مبارزات و تلاش های برونمرزی به ثبت رسانده اید، صمیمانه به شما تبریک می گویم. به یاد داشته باشید که صد ها هزار زن و مرد ایرانی که امروزه در زندانی به وسعت ایرانزمین به محرومیت از ابتدایی ترین مواهب آزادی و حقوق سیاسی و انسانی محکوم شده اند چشم امیدشان به پیروزی شما و امثال شما در رسیدن به هدفی است که دنبال می کنید. ما که از دور دستی بر آتش داریم، در شرایط کنونی با تعهدی مضاعف برای انعکاس فریاد دادخواهی ملت ایران علیه امواج گسترده اعدام ها، شکنجه ها و بازداشت های غیرقانونی، موظفیم به آینده کشورمان نیز بیاندیشیم و در تدارک برنامه ای برای ایران آفت زده باشیم. آنچه نام سکولار دمکرات ها را شاخصیت بخشیده دقیقاً همین آینده نگری و نواندیشی شماست در جوار مبارزات مداوم سیاسی و مدنی خستگی ناپذیرتان. موفقیت روز افزون شما را در تحقق این اهداف صمیمانه آرزومندم. شاهین فاطمی - پاریس: نوزدهم شهریور 1395- نهم سپتامبر 2016

پيام دکتر سيروس آموزگار به کنگرهء چهارم

می رسید و می بینید که وقتی پا به سن گذاشتید، به جز دو فرماندهء سنتی، زن تان و رئیس تان، یک حکمران جابر و ستمگر تازه پیدا می کنید، به نام پزشک تان، که فرمان های خشک و اغلب ناخوش آیند خویش را با لعاب خیرخواهی می پوشاند و به این ترتیب حمایت نزدیکان شما را نیز جلب می کند. پزشک، فعلاً سفر را برای من ممنوع کرده است. اگر سال پیش دلیل علاقه ی من برای حضور در کنگرهء سکولار دموکرات ها، اجابت دعوت دو دوست بسیار عزیزم بود، امسال اشتیاق  دیدار دوستان نازنین تازه ای که پیدا کرده بودم نیز بر آن اضافه شده بود. ولی چه می توان کرد که گفته اند: « چه فرمان یزدان چه امر طبیب!» به هرحال، همه می دانیم که راه به مقصد ایراني سکولار دموکرات راهی است دراز و پر سنگلاخ اما امن، که در آن رهروان بی شمار در راهند. هم امروز به جز چند کشور جهان سومی، با حکومتی ایدئولوژیک، و متأسفانه اغلب مسلمان، همه ی کشور ها، لااقل بر روی کاغذ، به سکولاریسم و دموکراسی اعتقاد دارند و به تدریج که بند تعصب از ذهن ها گشوده می شود و نیاز به بهره گیری از همه ی تخصص های در دسترس، برای حل مشکلات بغرنج، بالا می گیرد نیاز به پذیرش باور های سکولار افزایش می یابد. کشور های پیشرفته و مدرن این حقیقت را دریافته و پذیرفته اند و بقیه نیز ناچار به دریافتن و پذیرفتن هستند. مجله ی «تودی یو اس نیوز» (TODAY  U.S.NEWS) بر اساس یک همه پرسی نمونه ای که در پائیز سال پیش انجام داده، به این نتیجه رسیده است که حتی در کشور های ایدئولوژیک یا مذهبی، که اعتقاد به یک فکر یا یک دین مایه ی برتری یافتن گروهی به گروه دیگر می شود، و سران و رهبران کشور نیز از میان این گروه برتر برگزیده می شوند، بیش از بیست و سه در صد از فرهیختگان جامعه به سکولاریسم باور دارند. البته اندیشه ی دموکراسی مقوله ی دیگری است. برای همه ی شما که از راه پرسنگلاخ نهراسیده اید و برای گسترش تفکرات مبتنی بر سکولار دموکراسی پیشگام شده اید صمیمانه موفقیت آرزو می کنم.