چهارشنبه 21 و پنج شنبه 22 مهر 1395 ـ  12 و 13 ماه اکتبر 2016

 کنگرهء سالانهء سکولار دموکرات های ايران

پيوند به سايت ها و وبلاگ های ديگر سکولار دموکرات>>>                       دعوت به مطالعه و امضای بیانیهء «جدایی کامل حکومت و مذهب در ایران»>>>

>>>>

دو ماه از بازداشت زعیم گذشت؛

ما چه کردیم؟!

(گپی با دکتر موسویان)

جمال درودی

عضو شورای مرکزی جبهه ملی

جستجو در سايت

تماس با سردبير

آرشيو صفحات اول سايت

آرشيو کلی مقالات  

آرشيو بر حسب نام نويسندگان

بيانيه های سازمان های ديگر

فهرست مقالاتی درباره مفاهيم

ويدئوهای آموزشی

1. ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی هيچکس را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی  نمی پذيريم.

2. همچنين، از آنجا که حکومت اسلامی مسلط  بر ايران را قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن مطالبه ای هم نداريم؛

3. و به همين دليل قرار نيست  نام هيچ يک از اعضاء جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده شود.

4. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل از غاصبان حکومت مسلط بر کشورمان حمايت می کنيم.

5. آنچه دراين سايت اختصاصی و غيرلخبری منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاه سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که در صدر اين صفحه آمده و نيز در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند.

6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين تيتر مناسبی برای آنها  با سردبير است.

7. در اين پايگاه، به احترام «جمهوريت»، هر کجا سخن از حکومت

 مسلط  بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم»  تبديل می شود.

سردبير: اسماعيل نوری علا  

تأسيس: 14 امرداد 1392

پيمان نامهء عصر نو

نهاد هماهنگی جنبش

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

اعلاميهء جهانی حقوق بشر

و پيوند به يک ويدئو

 

يک پرسش «معنوی» و چند داستان ديگر!

مردم عامی برای «کسب فیض و صواب اخروی!» در برپایی مجالس عزاداری و سینه زنی شرکت می کنند. عده ای بانی خیر می شوند و تکیه می زنند، جمعی مخارج تهیه شام و ناهار و غذای نذری را می دهند، عده ای مجانی و بدون دریافت دستمزد حسینه را نظافت و آب و جارو می کنند، عده ای آشپزی می کنند (بدون دریافت مزد)، عده ای خادم می شوند و چای و شربت می دهند... خلاصه اینکه عموماً بدون دریافت دستمزد کمر خدمت به «سرور شهیدان» می بندند تا اجرش را در آن دنیا بگیرند! اما چگونه است که روضه خوان ها و مداحان و خطبا و روحانیون، که مردم را به دوری از «جیفهء دنیا»دعوت می کنند، قبل از آنکه دستمزد های چند میلیونی به حساب شان ریخته نشود حاضر به مداحی و روضه خوانی نمی شوند؟!

کین‌توزی، تکانه‌ای فعّال در جهان ما

شاهو محمودی

پدید آورندگان این صحنه‌های هولناک هر کدام به نیابت از حقایق یا ارزش‌هایی مجزا از هم، خشونت نهفته در فعالیت هایشان را توجیه می‌کنند و از این گذر موفق می‌شوند حتی بخش قابل توجهی از مخاطبان شان را قانع سازند. آنها این رویدادهای خونبار را واکنشی مستقیم به ارزش‌های مسلّط و حاکم بر جهان ما قلمداد می‌کنند و از این گذر عملاً همان ارزش‌ها را به شیوه‌ی خودشان بازتولید می‌کنند. یعنی اگر فرض را بر آن بگیریم که آنها با بی عدالتی و استعمار نوین می‌جنگند، خودْ نظام ناعادلانه و ساختار استثماری دیگری را برپا می‌کنند. به بیانی دیگر وضعیت موجود به گونه‌ای است که هر بدیلی وقتی به میدان می‌آید به سرعت به همانی بدل می‌شود که به مخالفتش درآمده بود و این عمق نیهیلیسم واکنش گرایی در جهان ماست.

مرگ کسب و کار من است!

پیرامون پروندهء پزشکی کیارستمی

گفتگو با مزدک دانشور

به نظر من ریشه پرخاش و خشم مردم در خدشه دار شدن حس عدالت در جامعه است و در بی اعتمادی به نهادهای اجتماعی و احساس عدم امنیت اجتماعی و اقتصادی. نهادهای اجتماعی در سال‌های پس از جنگ هر چه بیشتر مردم را به حال خود رها کرده اند تا گلیم خویش را از آب بیرون بکشند و از دیگر سو مداوما در زندگی خصوصی آن‌ها دخالت کرده اند... ناامنی اجتماعی و اقتصادی از یکسو و عدم اعتماد به نهادهایی که عدالت را تضمین کنند از سوی دیگر باعث شده است که حس عدالت در جامعه مخدوش شود. زیرا ما به حال خود رها شده ایم، بی پناه و بی کس فقط متکی به خانواده‌ای هستیم که روز به روز نحیف‌تر می‌شود، فقیرتر و فقیرتر می‌شویم و دستگاه دولت نه فقط پشتیبان ما نیست بلکه همواره دردی بر دردهای ما می‌گذارد... و بدینگونه است که فرقی بین جرایم عمدی و غیرعمدی نمی‌بینیم و در هر دوی موارد طوری عمل می‌کنیم که گویی خود پلیس و قاضی و جلادیم و باید حق مان را بستانیم.

زنانی که زباله جمع می‌کنند

گزارش نشريهء « وقایع اتفاقیه»، چاپ تهران

فرشته درباره اینکه چطور شد زباله‌ جمع ‌کنی را به ‌عنوان منبع درآمدش انتخاب کرد، می‌گوید: «شناسنامه‌ام را دزدیدن گفتم هرجا بخوام برم دنبال کار بگردم باید مدرک شناسایی داشته باشم. پول که نداشتم. یکی از دوستام تو خوابگاه گفت بیا زباله جمع کن.» فرشته سراغ سطل زباله‌ای که آن ‌طرف خیابان است می‌رود و در حین زیر و رو کردن زباله‌ها رو به ما می‌گوید: «محرم که بیاد، ظرفای آلومینیومی رو خوب می خرن. مچاله ‌شون می‌کنم توی این کیسه‌ها. اینجوری زیاد زباله جمع می‌کنم. آن‌قدر بریز و بپاش میشه که نگو و نپرس. بالاخره خدا روزی ‌رسونه. فقط تو رو خدا به مردم بگین قاطی آشغالا شیشه‌خورده نریزن. بچه‌ها دستکش ندارن...»

بنیادگرایی اسلامی

صادق جلال العظم

برگردان: داود خدابخش

اساتيد غربى، و عربى، «جنبش‌ هاى اصلاح دينى اسلامىِ» در اواخر سده‌ى نوزدهم و اوايل سده‌ى بيستم را شبيه روند نوزايش (رنسانس) و جنبش اصلاح‌ دينى (رفورماسيون) و يا بيدارى و تجربه‌ى ليبراليسم، و کلاً يك مدرنيسم اسلامى در «عصر ليبرال جهان انديشه‌ى مدرن عربى» (به زعم «آلبرت حورانى») دانسته اند. اگر، آنگونه كه در جهان عرب رخ داد، يك «جنبش اصلاح‌ دينى» بتواند وارد بدنه‌ى دينى يك نظام اجتماعى گردد، آيا نمی توان آن را بصورت ظهور يك نوع جنبش ضد اصلاحات و يا مقاومت بنيادگرايانه درك کرد؟ آيا تأسيس گروه «اخوان المسلمين» در سال هزار و نهصد و بيست و هشت، به منزله‌ى شكل اوليه‌ى تمام نحله‌هاى بنيادگرايانه در جهان عرب، براستى يك حركت ضد اصلاح ‌طلبى نبوده، آن هم با ظهورش در كشورى چون مصر كه مأواى كلاسيك اصلاح ‌طلبى اسلامى بوده است؟

آدمیت و ديگر قضايا

حمیدرضا رحیمی

تا آنجا که فدوی بخاطر می آورد، یکی از دعاهای مهم حضرت امام(ل) در پایان موعظه هایش، لابد برای چارپایان، این بود که می فرمود: "خداوند انشاءالله همه ما را آدم کند"! باری بنظر می آید که برادران، کثرالله امثالهم، پیرامون تحقق دعای مذکور، به نتیجه نرسیده اند؛ فلذا از خودشان و سایر مؤمنین و مؤمنات، کثرالله امثالهم، نا امید شده و دارند روی آمریکا کار می کنند. این هم سند منگوله دارش:

* محسن رفیق‌ دوست: آمریکا آدم نشده که با او مذاکره کنیم! /تسنیم

ممنوع شدن تورهای پاسارگاد،همزمان  با روز کوروش بزرگ!

اطلاعيهء بنياد ميراث پاسارگاد

در برابر اسلام سیاسی نباید کوتاه آمد!

همایون خرم آبادی

رفتار اروپاییان ساده دلی را که به دلیل ناآگاهی از حقیقت اسلام و اسلامیسم در دام ظاهرسازی و فریب اسلامیان می افتند و با پشتیبانی از سازمان‌ ها و جریان های اسلامی مار در آستین می پرورند، می توان فهمید، اما دربارۀ کسانی که  ظهور و برآمدن اسلام سیاسی و رادیکال را به چشم دیده اند، و می بینند که این طاعون سبز چگونه نه تنها کشورشان را بلکه بخش های مهمی از جهان به ویژه خاور میانه را به آشوب و ناامنی و ارتجاع کشانده، چه می توان گفت؟ شاید ضروری باشد اندکی درباب بعضی از مفاهیم اساسی توضیحاتی داده شود. زیرا بد فهمی این مفاهیم نیز می تواند از دیدن درست واقعیت جلوگیری کند.

نگاهی به دهه شصت و تاریخ فراموش نشده

بهمن یوسفی

دههء شصت در ایران تاریخی است که هیچگاه فراموش نخواهد شد و نباید بشود. رژیم واپسگرا و مذهبی اسلامی تولدش را با اعدام و خون ریختن آغاز کرد. از همان فردای پبروزی بیست و دو بهمن 57 خمینی دستور اعدام تعدادی از عوامل رژیم استبدادی سابق را صادر کرد و بوسیله اوباشان اش به مرحلهء اجرا در آورد. آخوند خلخالی آنها را وابسته به شیطان بزرگ آمریکا معرفی کرد و مرگ را مستحق شان. پیروان آیین بهایی را اذیت و آزارمی دادند و حتی تعدادی از آنها را هم اعدام کردند. علیه کمونیست ها تبلیغات زهرآگین می کردند و آنها را وابسته با شرق و غرب می دانستند. شعارهای مرگ بر آمریکا و نه شرقی - نه غربی گوش جهانیان را کر می کرد. در واقع مذهبیون مرتجع و حامیان جهانی آنها پیشاپیش نقشهء زهرچشم گرفتن از مردمی انفلابی را کشیده بودند.

تشکیل حزب سکولار دموکرات ایران، پیوستن جوانان به این حزب

و نقش آنان در آینده سکولار دموکراسی در ایران

اسماعیل نوری علا و آریو شهبانی

گفتگویگر: رضا گوهرزاد  در برنامه تلويزيونی «چالش»

ساختار و نحوهء عضويت در حزب سکولار دموکرات ايرانيان

منوچهر يزديان

در گفتگو با سعيد بهبهانی از تلويزيون ميهن

فايل تصويری         فايل صوتی

صفی هوشیار و متحد، علیه قومی و مذهبی کردن جامعه

گفتگو با خالد حاج محمدی

گفتگوگر: نشريهء کمونيست

در اینکه عربستان به هزار و یک دلیل در میان مردم ایران به عنوان حاکمیتی منفور و عقب مانده شناخته می شود، حرفی نیست. اما عربستان قرار نیست به ایران لشکر کشی کند و قرار نیست جنگی مستقیم پیش ببرد. عربستان در چنین موقعیتی نیست. اما توجه دارید که تا همینجای ماجرا به چه میزان ناسیونالیسم ایرانی و نفرت از مردم عرب زبان رسما توسط خود حکومت اسلامی و کل احزاب و جریانات ناسیونالیستی باد زده شده است؟ توجه می کنید که هر حرکت عربستان علیه ایران ولو به شکل نیابتی از جانب مجاهدين یا حزب دمکرات چگونه ناسیونالیسم ایرانی را پشت حکومت اسلامی و در دفاع از آن بسیج می کند؟ و توجه دارید که پیوستن حزب دمکرات به پروژهء عربستان، حال به هر دلیلی و در هر سطحی، چگونه فضای قومی و نفاق میان مردم کرد زبان و فارس زبان و... را دامن میزند؟ اینها مسائلی است که مستقلِ از تصمیم حزب دمکرات و اراده من و شما به جامعه تحمیل می شود و نمی توان از کنار آن رد شد.

اپوزیسیون حکومت اسلامی و افق های متفاوت

گفتگو با آذر مدرسی

در راديو «نينا»

اعتراض رادیکال علیه تمام وجوه حاکمیت که امروز در ایران وجود دارد... را باید با یک مبارزه متحدانهء وسیع و سراسری پیش برد. قطعاً نکات ریز و کارهای دقیق تری هست که آنها را باید در محل و در تاکتیک های خود روشن کرد، ولی آنجایی که به ابعاد سراسری بر می گردد جنگ عقیدتی نیست. درست است که تفاوت های عقیدتی، تفاوت ها در سیاست و تفاوت در استراتژی هست، اما همهء این ها در تاکتیک ها و در پیام و سیاستی که هر نیرویی به جامعه اعلام می کند معنی پیدا می کند و می تواند جامعه را یا به طرف تمکین ببرد یا به طرف تحرکی که یک امیدواری به اینکه آینده بهتری ممکن است و می توانیم.

دو راهی ایران:

در آغوش دنیای آزاد یا در چنبر عمامه و زیر عبای ملایان!

رضا تقی زاده

موضوع جدال درون حکومتی برای شکل دادن به جایگاه ایران در خانواده جهانی، مدت‌هاست که از دایرهء رقابت‌های گروهی بین شاخه‌های قدرت فراتر رفته و شکل خاص نظری به خود گرفته است، اگر چه هنوز مقاومت ‌های پراکنده‌ای در مقابل فشار‌های فزاینده اصولگرایان برای به عقب راندن ایران،  اینجا و آنجا دیده می‌شود... دیدار زیگمار گابریل، معاون صدراعظم آلمان از تهران فرصت تازه‌ای فراهم ساخت برای متحجّر‌ترین لایه‌های رهبری نظام مذهبی حاکم بر ایران که بار دیگر نظر کور و نگاه کهنه خود را پیرامون شکل و راه ایران در جامعه جهانی، تازه سازند؛ تلاش مسموم و مخربی که بدون شک عملکرد دولت «لبخند بلاهت بر لب» روحانی را، با وجود لعاب غربی و رفتارهای ساختگی لابی‌گران فرنگی‌نمای آن، مستقیماً تحت تأثیر قرار می‌دهد.

سقوط مدل ترکیه

جهان توغال

گزارش رضا جاسکی

اگر چه رضا شاه از طرفداران پر و پا قرص اتاتورک بود، اما مدل ایرانی او چند تمایز اساسی با مدل ترکیه داشت. و یکی از کشورهای ترکیه، مصر ، تونس و ایران اختلافات زیادی با هم دارند، اما تشهابهات فراوانی را می‌توان در تاریخ معاصر سیاسی، اقتصادی و اجتماعی آن‌ها یافت. بررسی این تشابهات، و همچنین تمایزات، برای درک بهتر تاریخ معاصر و تحلیل دقیق‌تر سیر حوادث در کشورمان از اهمیت زیادی برخوردار است. جهان توغال در آخرین کتاب خود که به تازگی منتشر شده است، به بررسی ظهور و سقوط مدل ترکیه و لیبرالیسم اسلامی در این کشور می‌پردازد. وی برای ایجاد زمینه بهتر درک حوادث ترکیه، به بررسی تاریخ معاصر سه کشور یاد شده، به ویژه مصر و تونس نیز می‌پردازد. برگردان فصل اول کتاب وی را در زیر می‌توانید بخوانید.

© 2016 ـ Iranian Secular Democracy Movement - iraniansdm@gmail.com - Fax: 509-352-9630

00000000000000000000000000