روایت یک وجدان معذب

بصارت ِ ولایت

امیرعلی متولی

وضع  اسفبار  کارگران، معلمان، کولبران، اهل سنت، بهاییان و غیره در کشور بر کسی پوشیده نیست. آیا شما تا بحال به بلوچستان سری زده اید و از نزدیک وضعیت  آزار دهندهء مردم را دیده اید؟ لازم به یادآوری است که وسعت کشور سوریه با استان  سیستان و بلوچستان تقریبا برابری میکند ولی بشار اسد از سفرهء انقلاب سهم می برد اما کودک بلوچستانی حقی ندارد؛ بلوچستانی که یکی از بزرگترین معادن طلا را در خود جای داده است و مردمان اش نیز اصیل و مهربان و با غیرتند. ولی همین مردم باید برای امرار معاش به قاچاق بنزین و مواد مخدر دست بیازایند و روزانه برای لقمه نانی نیز توسط نیروهای شما کشته شوند!

پس از مرگ ولایت، مرگ روحانیت!

فیروز نجومی

چه کسی می تواند بر جایگاه این "معصوم،" این موجود ماورایی، تکیه بر زند؟ اینجا از جانشینی رهبری سخن می گوئیم که روزانه هزاران بار نام خدایی که بنا بر باورش "الرحمان و الرحیم" و یا "بخشنده و مهربان" است بر زبان می راند و پوزهء خود را بر آستان اش می ساید و، در همان حال، شمشیر شریعت را بر هر گردنی فرود آورد که در برابر او عمود ایستد و از "تسلیم" و "اطاعت" و"فرمانبری" سر باز زند. آنها را یا بدار مجازات می آویزد و یا در حصر خانگی نگاه می دارد. او در تبعیت از خدای خود، نوید زندگی جاودانه در "بهشت" می دهد و "دوزخ" را برای شکنجه و آزار ناباوران نگاهداری می کند تا آنها را نه به یک مرگ بلکه هزاران هزار مرگ و یا عذاب "الیم" دچار نماید.◄

اينها، سر و ته، از يک کرباس اند!

اشکان رضوی

محمد علی عمویی، محمد جواد ظریف، صادق زیبا کلام، صادق خرازی و در سویی دیگر حسین فریدون و... خلاصه همه بودند. همه ی اینان با درگذشت "حاج ابراهیم یزدی"، یکی از ایران ستیزترین عناصر تاریخ سیاسی ایران معاصر، به سوگ نشسته اند. اين «جمیع اضداد!» در یک مسئله با هم اشتراک نظر و هم بستگی دارند و آن نیز ایران ستیز بودن است. محمد علی عمویی از بازماندگان حزب توده و دشمن فطری نیروهای ملی، صادق زیبا کلام یک ایران ستیز جهان وطن بی وطن، حضرات صادق خرازی و حسین فریدون و محمد جواد ظریف هم ار کادرهای بلند پایهء حکومت! اگر عکاسان گوشه و کنار این مراسم را خوب جستجو می کردند بی گمان شاید سوژه های بهتری نیز که در ایران ستیزی نامی هستند پیدا می کردند.◄

آیا سیاست می‌تواند اخلاقی باشد؟

فاضل غیبی

یکی از تصورات نادرست ما ایرانیان از «غرب» این است که در آن‌ سو نیز سیاست و اخلاق مخالف و مغایر هم هستند، با این تفاوت که سیاستمداران غربی از «زرنگی و دورویی» بیشتری برخوردارند و به سبب ظاهری خوش‌آیند مورد پشتیبانی مردم قرار می‌گیرند. به هر حال مسلّم است که «سیاست» جز تزویر و زد و بست و ناراستی نیست و سیاست‌ورزی امری است اضافه به زندگی عادی و اگر آدمی بخواهد زندگی پاک و سالم داشته باشد باید از آن بپرهیزد! سرنوشت فجیع نسل جوانی که در بحبوبه‌ی انقلاب اسلامی به فعالیت سیاسی روی آورد تأییدی بر ناراستی سیاست است. اما هرچند در وهله‌ی نخست شگفت‌انگیز می‌نماید اما واقعیت این است که در کشورهای پیشرفته نه تنها سیاستمداران نمونه‌های اخلاق نیک هستند، بلکه به طور کلی دنیای سیاست در جوامع دمکراتیک از استرالیا تا دانمارک و از اسپانیا تا آمریکا دنیایی است آمیخته با اخلاق!◄