به کدام سو می رویم؟
محمود عاشوری
دوستان
عزیز؛ در نوشته قبلی ام تحت عنوان "آلترناتیو بالقوه و آلترناتیو بالفعل" به
بررسی زیربنایی آلترناتیو بالقوه، که همانا هادی جنبش های مختلف در «داخل
ایران» می باشد، پرداختم. حال، در این نوشته، به بررسی سناريوهای دوگانه محتمل،
و شناخت نیروهای مختلف اپوزیسیون «خارج از کشور»، که احتمال یا امکان نزدیکی
بعضی از آنها برای تشکیل یک آلترناتیو نسبتاً قوی وجود دارد، می پردازم.
امیدوارم در این بررسی بتوانم مطلب را جمع و جور کنم، بطوری که، علیرغم تفرق
فراوان این نیروها، بحثی برایتان قابل استفاده باشد.◄
در محکوميت
پژاک و ستايش از
زانیار مرادی!
سام قندچی
آقای اقبال مرادی،
فعال حقوق بشر،
هفتهء
گذشته به ضرب سه گلولهء
یک تروریست در شهری مرزی در کردستان عراق، کشته شد. در همین چند
روز پیش
نيز
گروه پژاک،
در اقدامی که اعلام کرده اند به تلافی ترور آقای اقبال مرادی انجام شده، یازده
نظامی ایرانی را در مریوان به قتل رساند.
در اين ميان،
زندانی سیاسی،
آقای زانیار مرادی،
که پسر زنده یاد اقبال مرادی است، در نامه ای به مادر خود تأکید کرده
است که
بايد از
انتقام جویی پرهیز کنیم.
◄
کدام
یک مبتذل
است:
موسیقی سوسن و جواد یساری
یا
امضای نامهی لابی جمهوری اسلامی؟
مجید محمدی
از
دستاوردهای بسیار با اهمیت حکومت
اسلامی آن بود که ردای استادی دانشگاه در ایران را به قامت حسینالله کرم،
زیباکلام، محسن رضایی، سعید مرتضوی و هزاران روحانی و سپاهی و بسیجی دیگر
پوشاند. در خارج کشور نیز همین ابتذال در حوزهء دانشگاه دنبال شده و استادی
دانشگاه به تبلیغات چیهای جحکومت اسلامی واگذار شده است... پس آيا امروز جواد
یساری و سوسن و آغاسی و فردین و ملک مطیعی سربلندترند یا امضاکنندگان نامهء
لابی جمهوری اسلامی؟◄
آیندهء ایران و فتوشاپ سیاسی
نگاهی به نمایش پومپئو در تهرانجلس
رضا گوهرزاد
در
فرهنگ دینباوران در ایران، هنگامی که از مداوای بیماری ناامید و درمانده
میشوند به امامزادهای دخیل میبندند تا شاید بیمار شفا یابد، حال شماری از
ایرانیان برای رهایی از سرطانی به نام جمهوری اسلامی، به ترامپ دخیل بستهاند
تا شاید فرجی شود و این بار راه نجات را در کیسه او بیابند. اشتباه اوباما نسبت
به جنبش سبز و پشتیبانی نکردن از ایرانیان، این باور را پدید آورده که اگر او
کمک کرده بود، حکومت جمهوری اسلامی سقوط میکرد. لیکن کسی نگفت چه کمکی، حمله
نظامی، تشدید تحریمها یا...◄
دربارهء
سخنان آقای پمپئو
سام قندچی
همهء آنچه آقای پمپئو بیان کرده
آن
است که ایالات متحده از
«رهبران
نرمال»
- مانند
گورباچف
- در
ایران حمایت خواهد کرد. او نگفته که آن رهبران چه کسانی هستند. واقعیت این است
که رهبران اصلاح طلبان و اعتدال گرایان اسلامی ایران،
بر خلاف گورباچف که میل خود را به روشنی برای زندگی در دموکراسی های
شبيه
غرب ابراز کرده بود، همچنان به حمایت از
حکومت
اسلامی
- البته از مدل خود
- ادامه
می دهند. با این وجود، هیچ اشکالی ندارد که وزیر امور خارجه ایالات متحده، حسن
نیت آمریکا را برای خوشامدگویی به رهبران "نرمال" در ایران بیان کند و اظهار
امیدواری کند که چنین رهبرانی وجود داشته باشند و نرمال عمل کنند.◄
روياروئی حکومت اسلامی و ترامپ
شکوه ميرزادگی - حسن اعتمادی- بيژن خليلی
در
برنامهء تلويزيونی پريسا ساعد
بستن تنگهء هرمز و آخرالزمان نفتی ایران
خالد صالح
در پی خروج
آمریکا از برجام، دونالد ترامپ به کشورهای در داد و ستد با ایران، بین نود تا
صد و هشتاد روز برای اجرای تحریمها فرصت داد. موعد اعمال تحریمهای نفتی چهارم
نوامبر است، و پیش از آن، از ششم اوت تحریمهای مربوط به صنعت خودرو، و تجارت
طلا و فلزات گرانبها اعمال خواهد شد. اما از هماکنون اما خریداران همیشگی نفت
ایران واردات نفتی خود از ایران را کاهش دادهاند. و از سوی دیگر، تلاش ایران
برای جلب حمایت شرکایش در اوپک نتیجهبخش نبوده است... «نفت» جوهر اقتصادی رژیم
ایران و مادهء خام جاه و جلال حکومت اسلامی است. هشتاد درصد صادرات ایران، به
نفت، فرآورده نفتی و پتروشیمی مربوط میشود. و بدون پول نفت، دیگر نه گرفتن
ژستهای پوپولیستی برای رهبران ایران میسر است، و نه تحقق رویای سلطه منطقهای.
◄
داعش، تازهترین واژهیِ زبانِ سرکوب
محمود صباحی
کلمهی «داعش»
یا «داعشی» عقل افراد جامعه را میدزدد و زبانشان را بند میآورد و
چشمانشان را کور میکند ـــــ و این بخشی از همان نیرویِ سرکوب است که در
قلمروِ زبان عمل میکند. پیشتر کلماتی چون «ضد انقلاب»، «کمونیست»، «لیبرال»،
«بهائی» و «مجاهد خلق» بخشی از این زبان سرکوب بودند (و هنوز هم هستند) یعنی هر
نیروی دگراندیش یا دگردینی با همین زبان از مدار هستی طبیعی یا اجتماعی برون
میافتد و جامعه از طریق مشارکت در همین زبان به همدست نظام حاکم بدل میشود.◄
اصلاح طلبان سوپاپ اطمینان نظام هستند
گفتگو با محمدرضا خاتمی
گفتگوگر: نشريه همشهری - چاپ تهران
اصلاحطلبان
ابایی از این ندارند که بگویند ما سوپاپ اطمینان نظام هستیم. ما معتقدیم تغییر
نظام بر مشکلات و مشقات کشور خواهد افزود... ما بهواسطه تجربهای که در چهل
سال قبل به آن دست یافته بودیم میخواستیم... بر اساس این تجربه حرکتمان را
تنظیم کنیم. در دور دوم انتخابات به واسطه رقابتهای انتخاباتی و بهویژه
مناظرههای تلویزیونی، انتظاری در مردم ایجاد شد که آنها واقعیتهای موجود
نبودند؛ به این معنا که آقای روحانی، دولت او و اصلاح طلبان میدانستند که
مشکلات و موانع بر سر راه دولت چیست و چقدر این مشکلات و موانع بیشتر از دور
اول شده است... ما از آقای روحانی میخواستیم که با حضور در رأس قوه اجرایی و
ورود به حاکمیت، اعتمادسازی را زیاد کند و تنشهای سیاسی موجود کشور را کاهش
دهد تا زمینه گفتوگو فراهم شود، اما این خواسته ما فراهم نشد و مسیر به سمتی
رفت که این حضور خودش قوز بالاقوز شد.
◄
سه (بعلاوه یک) سناریو برای سقوط جمهوری اسلامی
مجید محمدی
سه
سناریوی اول بر تقدم بخشیدن به نهادها و احزاب و قدرتهای منطقهای و
فرامنطقهای عملاً موجود مبتنی است. اما قدرت مردم کوچه و خیابان گاه فراتر از
این ساختارها و نهادها میرود. در صورتی که میلیونها ایرانی با درک شرایط خطیر
کشور برای حداقل یک هفته در عرصهی خیابان بدون هیچگونه خشونتی بمانند و خواهان
تغییر رژیم باشند (گذار مسالمتآمیز به دمکراسی از پایین) همهی نهادهای نظامی
و مذهبی در برابر قدرت مردم تسلیم خواهند شد و آن گاه مدیران دوران گذار که
ترکیبی از اصلاح طلبان مذهبی حذفشده (مثل هاشم آغاجری) و نیروهای سکولار
همچنان فعال (مثل نسرین ستوده) خواهند بود میتوانند همهپرسی و انتخابات آزاد
برگزار کرده و کشور را از گردابی که در آن گرفتار است برهانند.◄