ايران:
قدرت بزرگ منطقه ای
يا کشوری منزوی و مطرود؟
مرتضی نگاهی
آنان
که گمان می کنند ايران دارد قدرت بزرگ منطقه میشود نمیخواهند
بدانند که اين حکومت به شهروندان خود بسيار جفا
میکند و هرگز نمیتواند به عنوان سرمشق و
کشور نمونه در قلب ملت
های منطقه جای بگيرد. کشوری که
بيشترين فرار مغزها را دارد و شهروندان
اش
به آب و آتش میزنند که فرار کنند
چگونه می تواند سرمشق قرار بگيرد؟
حال فشارها و تضييقهائی که نسبت به
افليت های مذهبی و قومی و زنان می شود به کنار.
تکليف
خودمان را با هم روشن کنيم
مهدی جلالی
کسی
منافع ملی ما را در سياست خارجی نمايندگی میکند که خواهان همزيستی
و صلح
ميان بقيهی آدمهای غير ايرانی باشد. کسی که آرزوی
خوبی برای همسايگان افغان و عراقی تا
اسرائيلی خود داشته باشد. برای آنان هم زندگی و شادی
بخواهد. و بخواهد با آنان تجارت و رفتوآمد کند،
نه اين که خواهان مرگ و آواره شدن
خانوادههای آنان باشد!
زندگی
در قلمروی مرگ
محمدرضا پورشجری (سیامک مهر)
ترور،
به گونهء
دقیق کلمه،
یعنی وحشت پراکنی.
اگر این تعریف را در نظر داشته باشیم،
تمامی اعدام ها و قصاص هايي که در حکومت اسلامی صورت می گیرد مصداق
صریح ترور می باشند.
حکومت اسلامی در هر سال بالغ بر
چهارصد
نفر را اعدام می کند
و
هدف واقعی این جنایت ها ایجاد رعب و وحشت در جامعه و سرکوب روانی
آحاد ملت است. رژیم منفور اسلامی از اعدام و قصاص و قتل ملت ایران
در جهت ماندگاری و دوام و بقای خود بهره می برد.
این حربه را می باید از چنگال های خونی آیت الله ها
بگیریم.
سکولاریته
و ابراز وجود؛
سمبل
های یک جامعهء
مدرن و آزاد
حميد آقائی
عکس
های
«سِلفی»
که ما امروزه در هر موقعیتی از خود می گیریم در حقیقت به معنی ثبت
خود بعنوان اینکه "من هستم" و نشانه ای از ابراز وجود و خودنمایی
انسان در برابر دیگران، و نیز انعکاس فریاد فردریش نیچه است که
"اینک انسان" می باشند؛
ابراز وجودی که در نگاه مذهب و سنت، منفی و گناه محسوب می شود، اما
در واقع سمبل خودمختاری انسان امروز و افتخار به زیبایی ها و
توانایی هایش است، که غیر از اینها منابع الهام بخش، انرژی دهنده و
تکیه گاه دیگری ندارد.
قاسم
سلیمانی؛
قهرمان ائتلافی
ناهمگون؟
همن سیدی
يک
نظامی تایید شده
توسط آمریکاییها، یک عارف
اهل طی الطریق،
و یک مطیع
مطلق ولایت هنوز نمی توانست
جوابگوی همهء
سئوالاتی باشد
که در اذهان افکار عمومی در
مورد نقش ایران در عراق
مطرح است. اینجا بود که ناسیونالیزم تحقیر
شده باستانگرا به میدان آمد تا
هم خود میان آن عده از
باورمندان ناامیدش وجههای یابد و هم به
شکل گیری یک قهرمان
اسطورهای کمک کند.
مقایسهء
قاسم سلیمانی با
فرماندهان تاریخی ایران در
یکی از رسانههای خارج از کشور، به سرعت به
دوران قبل از اسلام هم کشیده شد و
نهایتاً با پهلوانان دوران
امپراتوری ایران باستان شبیهسازی شد، بدون
توجه به تناقض بزرگی چون اطاعت محض
از ولایت فقیه که از
شاخصههای اصلی سردارشان است.
قاسم سلیمانی: «الهه مهربانی»، «سردار عارف» یا فرمانده ترور؟
مجید محمدی
مقامات
حکومت اسلامی با نظرسنجی هایی که صرفاً
برای خود آنها انجام
میگیرد و نتایج
اش
منتشر نمیشود به خوبی میدانند که از محبوبیت در میان
مردم ایران برخوردار نیستند. بسیاری از این مقامات
از منفورترین چهرهها هستند (مثل برادران
لاریجانی یا فرمانده بسیج یا اعضای بیت خامنهای که حتی
در میان طرفداران نظام نیز محبوبیت ندارند). در
این شرایط،
با توجه به
هزینهای که مقامات حکومت اسلامی برای آتش افروزی
در منطقه و ارضای حس جاه طلبی خود میکنند،
میخواهند فردی را که این جاه طلبیها را به نمایش
میگذارد به عنوان قهرمان نظامی و ملی عرضه کنند.
قاسم سليمانی و سه روزنامه نگار
عمار ملکی، در فيس بووک اش
سه
روزنامه نگار سرشناس اصلاح طلب، فرمانده سپاه قدس، قاسم
سلیمانی، را با سه واژه زیر توصیف کرده اند:
مسعود بهنود او را «سردار عارف» خواند (در برنامهء
صفحه
دوی
بی بی سی). محمد قوچانی او را «سردار صلح» نامید (در سرمقالهء
مهرنامه) و ابراهیم نبوی وی را
«آبروی ایرانیان» می داند (در صفحه اش در فیس بوک).
دیگر نقش
حکومت
اسلامی و سپاه قدس در دفاع از حکومت بشار اسد و مشاوره نظامی و کمک
تسلیحاتی به ارتش بشار اسد برای سرکوب مخالفان سوری یک واقعیت
آشکار است و تمامی رسانه های حکومت هم به آن اعتراف و افتخار می
کنند.
برای ماندن بشار اسد در قدرت، یک کشور تبدیل به ویرانه شد و نیمی
از جمعیت
آن
آواره شدند و بیش از
215 هزار نفر کشته شدند که حدود یک سوم آن زنان و
کودکان هستند. و همهء
اینها به لطف فرماندهی مقتدرانه و عارفانهء
«سردار صلح»
بوده است. «آبروی ما ایرانیان» در ارقام به جا مانده از تراژدی سوریه است.
خنده بر شوکت سی و شش ساله؟
حمیدرضا رحیمی
*
محمودی در کيهان دارالخرافه:
رفتارهای سلیقهای اخیر در مذاکرات، و قدم زدن با شیاطین، و سفر به
پاریس به هنگام اهانت فرانسویها به ساحت مقدس پیامبر اعظم(ص)،
شاهد شروع گستاخی افراد دست چندمی اروپا مثل هیئت پارلمانی آلمان
هستیم. تا دیر نشده مجلس و دلسوزان منافع ملی فکری اساسی بکنند تا
شوکت سی و شش ساله به دست آمده به پای خندههای بیجا از بین نرود.
*
فدوی:
مراتب در شرایطی که،
بعلت
ابتلا به لرزش قهرمانانه،
بحال ترقّص در آمده بودند، به شرف عرض خاک نعلین ملک پاسبان سپهر
اقتدارشان رسید؛ در پاسخ بعدالتحیه والسلام، ضمن صدور توأم با سوتِ
چند صد صلوات بر محمد(ص) و آل محمد(ع- س- ص- عج)، قدری متغیر شده
فرمودند:
«بسمه
تعالی، خفه! ما خودمان برادر محمد(ص) جواد(ص) ظریف را غلغلک دادیم
که بخندد!..»