تُند
پیچِ
معیشت!
نسان نودینیان
جامعهء
ایران لبریز از مبارزهء
علنی برای زندگی بهتر است! مردم می
خواهند زنده بمانند. زنده ماندن به معنی تأمین
معاش و حقوق برای زندگی بهتر است. مردم می
خواهند در مقابل هجوم بی رحمانهء
هیئت حاکمه و صاحبان قدرت خود را حفظ کنند، تعرض بکنند و مطالبات و
تأمین
زندگی را تحمیل کنند. اگر در سال
های گذشته مردم زیر تیغ دستگیری و فشار توسط فاشیسم اسلامی در موضع
دفاع از خود بعنوان فرد یک رقمی بودند، اکنون مکانیسم زنده بودن به
یک فرهنگ جمعی و زنده نگه داشتن جمع تبدیل شده. تجمع هزاران معلم
بازنشسته مقابل مجلس اسلامی، تجربهء
خوب و قابل اتکایی در شکل دادن سنت اعتراض جمعی، بود.
داخل نشينان و خارج نشينان، كداميك محق ترند؟
ف. م. سخن
بحث داخل نشينان و خارج نشينان بحث تازه اى نيست.
داخل نشينان، معتقدند كه خارج نشينان از دور دستى بر آتش دارند و
شرايط داخل كشور را درك نمى كنند.
خارج نشينان هم دائما اين سركوفت ها را تحمل مى كنند، و صد البته
به كار خود براى دستيابى به اهدافى كه در نظر دارند ادامه مى دهند.
اما دل ها چركين است. اين هم يكى ديگر از مواردى ست كه ما به جاى
تمركز بر هدف مشترك، به خاطرش به جان يكديگر مى افتيم و دوستى ها و
همبستگى ها را تبديل به خصومت و دشمنى مى كنيم. طبيعتا كسى كه
بيشتر از همه از اين نوع درگيرى ها شاد مى شود، حكومت اسلامى حاكم
بر ايران است. بعيد هم نيست كه خودِ حكومت، با زيركى بر آتش اين
نوع درگيرى ها بدمد.

فايل ويدئوئی
فايل صوتی

دربارهء
اعلام جنگ مسلحانه حزب دمکرات کُردستان
اعلامیه حزب مشروطه ایران ( لیبرال دمکرات)
مایهء
کمال شوربختی است که حزب دمکرات کُردستان به رهبری آقای مصطفی هجری
در مصاحبهای با بخش فارسی شبکهء
سخنپراکنی انگلستان، بیبیسی، به ورود فاز جدیدی از مبارزه با
جمهوری اسلامی اشاره
کرده و مشخصاً نوید یک جنگ مسلحانه با جمهوری اسلامی در منطقهء
کُردستان و حتی تلاش برای جدائی کُردستان از ایران را دادهاند.
حزب مشروطه ایران (لیبرال دمکرات) گرچه همواره از هر حرکت جدی علیه
نظام ایران بربادده جمهوری اسلامی حمایت کرده و هموطنان خود را به
اتحاد برای یک مبارزه نهائی برای براندازی نظام جمهوری ویرانگر
اسلامی تشویق کرده و میکند اما با
اینحال نمیتواند از دست زدن هیچ گروهی، به هر بهانهای که باشد،
به یک جنگ مسلحانه و تلاشهای جداییخواهانه که نتیجهای جز
برادرکشی و کشیدن ایران به یک جنگ داخلی ویرانگر نخواهد داشت حمایت
کند.◄

خودمدیریتی سکولار دمکراتیک
و شعار پوپولیستی "حق تعیین سرنوشت خلق ها"
اقبال اقبالی
این
روزها بازار شعار
«حق
تعیین سرنوشت»
داغ شده است.
نیروهای پوپولیست چپ و راست (از مارکس پرستان تا گرگ پرستان) زیر این شعار سینه می زنند. پرسش این
است
که آیا باید با حق تعیین سرنوشت خلق ها توسط خود،
بی
قید و شرط مخالفت یا موافقت کرد؟
پوپولیسم چپ و راست، از کمونسیت تا فاشیست، بر سر پاسخ واحد
«آری»
وحدت کلام دارند.
آنها
با بکارگیری ادبیات پوپولیستی، پلورالیسم
سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، دینی، نژادی را نادیده گرفته و بسودشان
نیست که بر
سر
رابطهء
شکل و محتوی، مکث و تعمق کنند.
اما
پرسش این
است
که:
آيا
هر
نیروی مرتجعی
که
توانست با شعارهای پوپولیستی مردم را زیر یک شعار متشکل کند،
شایستهء
پشتبانی است؟

آیا میتوان حق جدایی را برای جدایی
طلبان به رسمیت
شناخت؟
گفتگو با علی افشاری و شاهد علوی
گفتگوگر:
قهيمهء خضر
حيدری در
راديو فردا
آیا حقی به نام جدایی طلبی سیاسی وجود دارد؟ آیا گروههای قومیتی
به لحاظ اخلاقی و سیاسی مجازند که جدا شدن از سرزمین بزرگ ایران و
تشکیل کشور مستقل را به عنوان یک مطالبه مطرح و دنبال کنند؟ چرا
تمامیت ارضی مهم تلقی شده؟ در برنامهء «تابو»ی این هفته، با همین
پرسشها، میزبان دو تحلیلگر سیاسی٬ علی افشاری و شاهد علوی هستیم.

حداقل و حداکثر
کاوه آهنگری
هیچ یک از نسخههای سیاسی مطڕح یا تصویب شده از سوی احزاب و سازمان
های
سیاسیِ
مخالف
حکومت
اسلامی به اندازهء
طرح سیاسی احزاب کردستانی بطور عموم، و حزب دمکرات
کردستان ايران
علیالخصوص،
از صفت ''جامع و شامل'' بودن برخوردار نیست... به باور من
«فدرالیزم»
حداقلی است که می
تواند مورد توافق اکثریت طیف
های سیاسی باشد. در غیر این صورت طبیعی است که حزب دمکرات
کردستان ایران با حزب یا سازمانی که اعتقادی به دمکراسی، سکولاریزم
و منشور حقوق بشر ندارد، نه تنها ائتلاف نکند بلکه حتی وارد گفتگو
نيز
نشود.

خودگردانی محلی، بدیل هیولای دولت؟
(
نگاهی به
«فدرالیسم دموکراتیک» در سوریه)
آرش اسدی
نباید از خودگردانی کامل و یا تمرکز کامل یک اصل بدیهی ساخت. چراکه
تناقضات سرمایه در این مسیر خود را بهشکلی پیش بینی نشده نشان
میدهند. در حقیقت اگر در پروژهی خودگردانی محلی، سیستمی تنظیمگر
وجود نداشته باشد، خودگردانی محلی به آفت نابرابری اجتماعی مبتلا
میشود. برای درک ماجرا بهتر است به نقشهی پیشنهادی روژآوا برای
آیندهی فدرال سوریه دقت کنیم. شمال سوریه، یا روژآوا، به همراه دو
منطقهی خودگردان دیگر، یکی در شرق و دیگری در غرب، قرار است که
کلیت سوریهی فدرال آینده را تشکیل دهند. مشکل اساسی این طرح از
این قرار است که منابع تولید ثروت در تمامیت این مناطق بهشکلی
متوازن توزیع نشده است.

شورا، آرمان شهر مصدق!
محمدرضا روحانی
وقتی
عضو شورای ملی مقاومت بودم، مقالهای فراهم آوردم تحت عنوان «شورا،
آرمانشهر مصدق» که منتشر شد. هفتهء
گذشته،
برای شرکت در چهارمین کنگره سکولار – دموکراتهای ایران به هامبورگ
رفتم. قرار بود دربارهء
موضوع عدم تمرکز بحث کنم. من ضمن سخنرانی از مطالب آن نوشته بهره
فراوان بردم. بخش کوچکی از آن را هم عیناً خواندم. دوستان بسیاری
نسخهای از آن را از من خواستند. نداشتم که تقدیم کنم. قول دادم که
آن را بفرستم.
در
بازگشت فکر کردم باز نشر این نوشته مفیدتر است.
در آرزوی جنبش سوم