فدوی: ممنون از یادآوری، اتفاقاً مردم هم، علیرغم تلاش آن سید [نخیر،  محمد(ص) خاتمی نه، آن یکی! (ابراهیم نبوی- م)] در باب کشتار تابستان سال شصت و هفت می کوشند که آن را تا انقلاب بعدی(عج) زنده نگهدارند! ◄

نیاز به هماهنگی بیشتر ایران و روسیه!

محمد جواد ظريف

به گزارش تسنیم، محمد جواد ظریف در بدو ورود به روسیه در جمع خبرنگاران گفت: «در موضوع برجام با توجه به سیاست‌های اخیر آمریکا در این خصوص نیاز به هماهنگی بین ایران و روسیه است. در این باره هماهنگی‌های خوبی هم در گذشته وجود داشته و دو کشور از مواضع یکدیگر در سازمان‌های بین‌المللی حمایت کرده‌اند و روسیه نیز حمایت خوبی از ایران در بحث برجام داشته است... ما با چالش‌های مشترکی روبه‌رو هستیم که مهمترین آنها چالش‌های منطقه‌ای است... ایران و روسیه در سوریه توانستند به کمک مردم سوریه آمده و تروریست‌ها را به عقب برانند و امروز وضعیت در میدان بسیار خوب است... با همکاری خوب ایران، روسیه و ترکیه، وضعیت در صحنه سیاسی هم بهبود یافته و حتی توانستیم تا حد زیادی از تنش‌ها و درگیریها جلوگیری کنیم».۞

چند و چون انقلابی امروز!

محمدرضا زائری، روحانی اصولگرا

رهبر انقلاب پشت سر هم به انقلابی بودن توصیه می کنند، لابد هم منظورشان این نیست که سالی یک بار سیزده آبان با ماشین ضدگلوله به مراسم جلوی لانه جاسوسی بیاییم و مرگ بر آمریکا بگوییم و برویم رستوران شام بخوریم! انقلابی بودن لازمه اش صراحت و عدالت خواهی و مبارزه با ظلم است؛ اما آیا خود رهبر انقلاب می دانند که اگر امروز مثلا کسی مثل من بخواهد در برابر عملکرد قوه قضاییه انقلابی باشد؛ چه به روزش می آید؟ به عافیت طلبی مبتلا می شویم، از ترس و ملاحظه سکوت می کنیم و اسمش را هم می گذاریم حفظ نظام! در حالیکه این نظام با همین سکوت ها، با همین بی اعتنایی ها، با همین مصلحت سنجی ها و عافیت طلبی های ما از درون دارد می پوسد، دارد پوک می شود و آسیب می بیند و ما حواسمان نیست! در آستانه چهلمین سالگرد این انقلاب دیگر نمی توانم انقلابی باشم! دیگر من آن جوان بیست و چند ساله نیستم که با قلدری و پررویی جلوی قاضی دادگاه می ایستاد؛ اما به خاطر حفظ نظام یک کلمه هم به رادیو بی بی سی فارسی نگفت! امروز زن و بچه دارم و گرفتار اثاث کشی هستم، ببخشید صاحبخانه منتظر است و عجله دارم، سن و سالم بالا رفته و دیگر نمی توانم انقلابی باشم! به من چه که در قوه قضاییه چه می گذرد! یکی دو ماه دیگر در روز سیزدهم آبان می روم جلوی لانه جاسوسی و مرگ بر آمریکا می گویم و برمی گردم به خانه، شام می خوریم و می خوابیم. نماز اول وقت مان را هم می خوانیم و مراقب حفظ نظام هستیم. (*در یادداشتی تلگرامی)۞

مردم، مسجد یا روحانیون؛ اشکال از کجاست؟!

برگرفته از سايت داخل کشوری «عصر ایران»

اخیراً در سطح شهر تهران، بیلبوردهای تبلیغی زیادی با موضوع "مسجد" و شعار محوری "آینده را از مسجد بسازیم" نصب شده است: ادامه تلاش ها برای جذب مردم به مساجد. اما چرا کار بدانجا رسیده که برای کشاندن مسلمانان به مسجد، تبلیغاتی همسنگ تبلیغات فروش کالاهای تجاری در سطح شهر انجام می شود؟! مگر در طول تاریخ رفتن مردم ایران به مساجد، تابعی از اراده حکومت یا تبلیغات جارچیان بوده است؟! واقعیت این است که حضور مردم در مساجد و ارتباط آنها را روحانیت بسیار کمتر از گذشته شده است. این در حالی است که در طول حدوداً هزار و چهار صد سالی که اسلام وارد ایران شده است، هیچگاه روحانیت تا بدین اندازه امکان تبلیغ دین را نداشته است.◄

تجربهء تلخ ولایت فقیه در قرن بيست و يکم

حمید رضا قضاوی

حکومت دینی چیست؟ با نگاهی ساده به تاریخ براحتی می توان باین نتیجه رسید که “حکومت دینی نوعی دیکتاتوری همه گیر می باشند که بواسطهء آنها گروهی شیاد، بدون داشتن دانش لازم و کافی، سعی در دخالت، نظارت و کنترل کامل تمام حوزه های سیاسی، اقتصادی، نظامی و اجتماعی کشور می کنند”. به بیانی دیگر، شرع تا زمانی که در چاردیواری حریم خصوصی و شخصی می باشد ممکن است مایهء سعادت بشر باشد ولی هنگامی که به حکومت، سیاست و جامعه رخنه می کند بشکل فساد و جنایات افسار گسیخته و غیر قابل کنترلی در می آيد که باعث نابودی بشریت می شود.◄