ه

در اين پايگاه،

به احترام «جمهوريت»،

هر کجا سخن از حکومت

 مسلط  بر ايران پيش آيد،

 واژهء «جمهوری» به

 «حکومت» تبديل می شود.

اساسنامه

هيئت دبيران

  شورای مشاوران جنبش

برگ تقاضای عضويت

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

باشگاه لوس آنجلس

باشگاه هلسينکی

کنگره سکولار دموکراتهای ايران

در فروردين ماه 1392 چند تن از معتقدان سکولار دموکراسی بر آن شدند تا، در 14 مرداد آن سال، که صد و هفتمين سالگرد انقلاب مشروطه ايران بود، با کمک مالی عده ای از هواداران، امکان گرد همائی ساليانهء گسترده ای را با نام «کنگرهء سکولار دموکرات ايران» فراهم آورند. بدين منظور سندی به نام«پيمان نامهء عصر نو» تهيه و بوسيلهء بيش از 150 تن از فعالان سياسی به امضاء رسيد و بر بنياد آن نسبت به به تشکيل کنگره های ساليانهء سکولار دموکرات های ايران اقدام شد.

چرخی که هنوز می چرخد

حمید رضا رحیمی

* يک شهروند: آقای روحانی اعلام می‌کند من به مردم قول دادم چرخ زندگی شان بچرخد و سانتریفیوژها هم بچرخد. ولی با این فشار و تورمی که بر مردم است متأسفانه نه چرخ تولید و زندگی مردم می‌چرخد و نه سانتریفیوژها. تنها چیزی که خوب می‌چرخد زبان اهانت به منتقدین دلسوز است.

فدوی: یک غلط داشتید، نمره تان می شود نوزده. زیرا تنها چیزی که خوب می‌چرخد، جدیدالاسلام والمسلمین، خواهر الهام چرخنده است، که معادل سانتریفوژ نیز هست.

از کثرت مداری تا سکولار دموکراسی

اسماعيل نوری علا

در جهان کنونی، که به تدريج تبديل به مجموعه ای از کشورها شده و هر کشور، در درون مرزهای خود، مسکن مردمانی از نژادها و تيره ها و اقوام مختلف، و با فرهنگ ها و مذاهب و عقايد و زبان های گوناگون، بشمار می رود، سخن گفتن از مفاهيمی همچون «چند فرهنگی، چند زبانی و چند مذهبی؛ يا چند قومی و چند نژادی و چند اعتقادی» امری بديهی است و توجه به واقعيت وجودی همين رنگارنگی است که به پيدايش تفکر مبتنی بر «کثرت مداری» انجاميده است. اما تصديق وجود اين تکثر، لاجرم، مسائل خاص خود را نيز بهمراه دارد؛ مسائلی که اگر به آنها رسيدگی نشود می توانند فضای درونی کشورهای دارای جمعيت های متکثر را دچار تنشی دائم و وضعيتی آمادهء انفجار کنند.  ◄

فايل صوتی ◄      فايل تصويری     ◄ فايل پی.دی.اف ◄

پيرامون درخواست ايرانيان از کنگرهء امريکا برای تأييد توافق جامع

امير فيض

عده ای از ايرانيان خارج کشور، و شايد هم داخل کشور، ضمن نامه ای از کنگرهء امريکا درخواتس کرده اند که «توافق جامع» را تءييد کنند. به ندرت ممکن است عده ای ـ که آن هم در خفا ـ از مداخلهء يک کشور خارجی در امور کشورشان حمايت کنند زيرا قبح آن مانع آشکاری و سبب نفرت عمومی است. معلوم است که نتأسفانه اين قبح در اين سال ها بکل برای ايرانيان از بين رفته و آن هم تا حدی که نوعی برازندگی محسوب می شود. ولی اقدام اخيز چند تنی از آنان مديگر از آن کارهای بسيار، بسيار بی سابقه و اثر گذار تاريخی است. (فايل پی.دی.اف)

از شعرنو تا سکولار دموکراسی

گفتگو با اسماعيل نوری علا

در برنامهء «به عبارت ديگر» ـ تلويزيون بی.بی.سی

مدير برنامه: عنايت فانی

تفسیر خبرهای روز

حسن اعتمادی ـ علی اصغر رمضانپور

با مديريت جمشيد چالنگی در تلويزيون ايران فردا

چهارشنبه 11 شهریور

سياست مداران دروغگو، خودخواه و فرصت طلب!

شهباز نخعی

در ماه های اخیر، پی درپی خبرهایی در مورد غرق قایق و کشتی های حامل پناهجویانی که از راه دریای مدیترانه قصد ورود به قلمروی اتحادیهء اروپا را داشتند منتشرشده است... در میان این همه گفته های رنگارنگ، حتی یک نمونه نیز نمی توان یافت  که یک مقام بلند پایهء سیاسی، در یک انتقاد از خود صریح، بگوید که من یا ما با انفعال، بی عملی و پیروی چشم بسته از باراک اوباما در مورد مسئله سوریه، مسئول این فاجعه و عواقب کنونی آن به شکل بحران مهاجرت هستیم. یکی از کاربران شبکه اجتماعی "فیسبوک" با لحنی تلخ و گزنده اوضاع کنونی را چنین توصیف می کند: «دنیا بوی تعفنِ بی تفاوتی می دهد، دریا مزهء گند جنازه دارد، وجدان ها با لالایی سیاست مداران دروغگو، خودخواه و فرصت طلب به خواب رفته است!»

حکومت «اسلامی – نظامی» یا «اسلامی- روحانی»!

تفسيری از سايت پيک نت

ماهیت و مضمون بخشی از جدال ادامه دار در حکومت اسلامی، گذار از یك رژیم اسلامی – روحانی، به یك رژیم اسلامی - نظامی است. در این کوچ حکومتی، رهبر حکومت اسلامی، اکنون سال هاست که از خیمهء روحانیت به خیمهء سپاه رفته است. رویدادهای سیاسی در حاکمیت ایران به نوعی در پیوند است با این گذار و این كوچ و تبعاً انتخابات اسفند ماه دو مجلس شورا و خبرگان رهبری نیز مستقيماً متأثر از آن خواهد بود. بویژه که رهبر حکومت اسلامی می کوشد فرزند خویش "مجتبی" را جانشین خود سازد که این امر همآنقدر با مخالفت روحانیت ارشد مذهبی و سیاسی همراه است که با موافقت فرماندهان سپاه که در این سال ها با وی در ارتباط مستقیم بوده اند.

معمای بازگشت شتاب ‌زدهء انگلیسی‌ها به تهران

يا پیشبرد پروژهء براندازی از درون!

به روايت خبرگزاری دولتی و دلواپس فارس!

بررسی مواضع دولت انگلیس و دیگر کشورهای غربی نشان می‌دهد که از دید آن‌ها، نه توافق و نه مراودات تجاری پس از آن، به خودی خود دارای اصالت نیستند، مگر از این باب که به گسترش ارتباط با نهادهای مدنی، تقویت جناح همسو و تغییر رفتار منطقه‌ای ایران منجر شود؛ موضوعاتی که از آن‌ها تحت عنوان «پیامدهای مثبت توافق» یاد می‌شود. از همین رو است که هاموند در نشست خبری خود در تهران نیز از انتخاب دولت جدید ایران و پس از آن توافق هسته‌ای به عنوان دو نقطه عطف یاد می‌کند.

روحانی و عصر پسا انقلابی گری خمینیسم

کوشان ماد

امروز که مدعای همان ها که یک روز پروژهء اصلاح طلبی را روی میز گذاشتند ـ و اتفاقاً برایشان هم خوب گرفت ـ بخاطر فریب کاری های بی پایان و دغل کاری های عیان متصدیان جریان اصلاحات تا حد زیادی توسط جناح اولترا انقلابی و ترمز بریده مخدوش گردیده، اتاق فکرِ «ماندگاری نظام اسلامی» به این نتیجه رسیده است که باید از عصر انقلابی گری عبور کنند و، برای بیمه کردن بدنهء فرسوده و رسوا شدهء این نظام برآمده از انقلاب اسلامی، حکومت اسلامی را از حکومتی با مدعیات و تعصبات دگم انقلابی به یک حکومت اسلامی مهربان و سازگار با جهان بدل کنند؛ حکومتی با سیاستمدارانی منعطف و بطور کلی یک سیستم حکومتی «نیست در جهان»، که بر پایهء اسلام رحمانی توسط بانیان مذهبی اش در ایران بنا شده، و می تواند به عنوان حکومتی عرفیِ کارا و پایا به حیات خود ادامه دهد.

ضرورت وجودی جنبش سکولار دمکراسی

کوروش اعتمادی

حوزهء قدرت متعلق به نیروهای سیاسی درون جنبش سکولار دمکراسی است و نه خود جنبش سکولار دمکراسی. از این منظر جنبش سکولار دمکراسی آلترناتیو حکومت اسلامی است. آنچه که آرمان نهایی و همیشگی جنبش سکولار دمکراسی میباشد، پاسداری از دمکراسی و سکولاریسم و پیشبرد روند سکولاریزه کردن سیاست و جامعه میباشد که مبادا روزگاری دیگر جامعه و مردم در بند یک استبداد سیاسی اسیر گردند. این امر تنها خارج از حوزهِ قدرت، همچون یک اپوزیسیون مادالعمر سکولار دمکرات ممکن است. بدین دلیل جنبش سکولار دمکراسی نه تابع قدرت است و نه تابع ایدئولوژی سیاسی خاصی خواهد شد و نه تعلق خاطری به یکی از طبقات اجتماعی خواهد داشت. آنچه که برای جنبش سکولار دمکراسی هدف محسوب میشود؛ استقرار دمکراسی برای عموم آئین ها و اندیشه های سیاسی و بازداری آنها در تحمیل خود بر جامعه میباشد.