1. در اين پايگاه،

به احترام «جمهوريت»،

هر کجا سخن از حکومت

 مسلط  بر ايران پيش آيد،

 واژهء «جمهوری» به

 «حکومت» تبديل می شود.

2. انتخاب تيتر مقالات وارده

با سردبير است.

پيمان نامهء عصر نو

نهاد هماهنگی جنبش

اساسنامه

هيئت دبيران

ای ميل:

iranian.sdmcc@gmail.com

سال 1395، سال بزرگداشت مهستی گنجوی، نام می گیرد

بنیاد میراث پاسارگاد

امسال بنیاد میراث پاسارگاد تصمیم گرفته است تا سال  1395 را به نام «مهستی»، یکی از ارزشمندترین شعرای پارسی زبان ایران، نام گذاری کند؛ زنی شجاع و اندیشمند  که نهصد سال پیش چنان زیست و چنان اندیشید و سخن گفت که اکنون زنان بزرگ و برابری خواه جهانی می اندیشند و می گویند. مهستی به دلیل زن بودن و قرار گرفتن در سایه ی مردسالارانه ای که قرن هاست بر سرزمین ما افتاده، در حیات اش مورد آزار و فشار زیاد متعصبین قرار گرفت اما او شجاعانه مقابل بیدادها ایستاد و با نیروی اندیشه و هنرش توانست نام خود را تا امروز زنده نگاهدارد. بسیاری از شعرهای مهستی نشانگر ذهنیتی است که نه تنها به برابری زن و مرد باور دارد، بلکه آن را اعلام و فریاد می کند.

«جايزه نوروز» 1395- 2016

به بهترین های سال

نوروز، و زیباترین «نافرمانیِ مدنیِ» تاریخ معاصر

شکوه میرزادگی

این تلاش و استقامت خستگی ناپذیر میلیون ها انسان برای حفظ بخشی از فرهنگ یک سرزمین چه نامی می تواند داشته باشد جز مبارزه ای مدنی و متمدنانه؟ اگر این جنبش مبارزه ای مدنی نیست، پس چیست؟ سال هاست حکومتی با انواع تهدیدها، بهانه ها و دلایل امنیتی ـ مذهبی نتوانسته این مردم را وا دارد تا از اجرای مراسم نوروز، همانگونه که هست، دست بکشند. مردم از چند هفته مانده به نوروز، همچون لشگریانی سازمان یافته، زیبا و سربلند به حرکت در می آیند و تک تک مراسم مربوط به نوروز را دقیقا برگزار می کنند: حکومتيان آتش پرست شان می خوانند، آنها از آتش می پرند، کافرشان می خوانند، از آتش می پرند، کتک شان می زنند، از آتش می پرند، تهدیدشان می کنند، زندانی شان می کنند، و آنها همچنان از آتش می پرند...

نوروز ماندگار است، تا يک جوانه باقی است

اسماعيل نوری علا ـ علی ميرفطروس

در برنامهء «ياران» بمديريت عليرضا ميبدی

رویدادهای ایران در سالی که گذشت

سهراب مبشری

آنچه می خوانيد‌ گزیده ای از رویدادهای ایران در سالی که گذشت. رسانه ها این سال را با مذاکرات هسته ای آغاز کردند و با انتخابات اسفندماه به پایان بردند. این دو رویداد درسال گذشته در مرکز توجه اکثر رسانه های ایران بود. اما در فاصله این دو رویداد، ایران شاهد رویدادها و روندهای دیگری نیز بود که برخی از آنها بر زندگی میلیونها ایرانی تاثیر ملموس تری از این دو رویداد داشتند و دارند. رویدادها و روندهایی که کماکان حاکی از یک واقعیت دارد: گره خوردن سرنوشت مهمترین معضلات و گره های کور به تعیین تکلیف با استبداد مذهبی.

جنگ بزرگی در راه است

کمال داوود، نويسندهء الجزايری

اگر در جایی که من به دنیا آمده‌ام متولد شده باشید، به زودی همهء توهمات شما از بین می‌رود. در حالی که رشد می‌کنید و می‌بالید، متوجه می‌شوید که استعمار به وعده‌های خود عمل نکرده، آن‌ها که برای آزادی می‌جنگیدند بر جای استعمارگران نشسته‌اند و در همان حال چپ‌گرایان عرب هم در همه این سال‌ها نتوانسته اند راهکارهایی بیابند و تمهیداتی بیاندیشند که نسل جوان به آینده امیدوار شود. اگر در چشم‌انداز شما امکان اشتغال و تحصیل درآمد وجود نداشته باشد، لاجرم زندگی‌تان به بطالت می‌گذرد. آنگاه ناگهان یک روز کسی با کتاب‌های رایگان سر می‌رسد و به شما وعده آینده‌ای بهتر می‌دهد و از بهشت سخن می گوید و از هر آن چیزی که تا آن روز از آن محروم بوده‌اید. شما چه می‌کنید؟

شربتِ آلبالو بجای شرابِ انگور!

محمد هادی

درست است که، به  نکبت حکومت آخوندها، جامعهء ایران در بسیاری امور دو رو شده و تفاوت میان رفتار و ظاهر مردم در خانه ها و خیابان ها گاهاً از زمین تا آسمان است و در این مورد کیست که نداند در خانه ها - و در دهان کجی به جا نماز آب کشیدن آخوندها - چه ها می گذرد!  ولی، بعنوان پیش در آمد شرایط جدید و پس گردنی روزگار، این بار این خود آخوندها هستند که باید پردهء تزویر و ریا و دو رویی را کنار زده و، برای بقای نظام، در سینی چایی، ویسکی و ودکا تعارف کفار و اجانبی کنند که تا دیروز سفارت آنها را اشغال و یا سنگ باران و پرچم و سمبل کشور آنها را آتش و روی آنها رژه می رفتند. در زمینهء دست بستگی رژیم، کافی ست فقط به پیامدهای اجتماعی گشودن درها به روی کمپانی ها و کارکنان آنها و رفت و آمد توریست های اروپایی و آمریکایی به ایران توجه گردد! 

ثروت و عدالت در ایران فردا

(جایگاه عداالت اجتماعی در سازندگی ایران)

سام قندچی

اگر استفاده از دست آوردهای جنبش های سوسیالیستی در سیستم های سرمایه داری، تعدیل هائی نظیر دولت رفاهی و حقوق اجتماعی را در کشورهای پیشرفته تعبیه کرده است، در ایران چنین سیستم هائی اساساً وجود ندارند. بعلاوه، توسعهء جدید در ايران، همچون دموکراسی های غربی، بصورت تدریجی نبوده است و این  طرح می تواند، در عمل، مانند تجربهء کشورهایی نظیر زیمبابوه،  از جانب یکی از دو سيستم بالا به جانب دیگری نوسان کنند، و نتیجه نیز نابودی جامعه شود. به عبارت دیگر، راه حل های کهن سرمایه داری و سوسیالیستی، یا امتزاج های سوسیال دموکراسی، راه حل نبوده، بلکه تکرار دورهای باطل شکست خوردهء گذشته اند، هرچند طرح موضوع «عدالت اجتماعی»، جزء لاینفک برنامهء توسعهء فراصنعتی در ایران می باشد، و بدون یک طرح مؤثر عدالت اجتماعی،  هیچ طرح توسعه ای نمی تواند در ایران به موفقیت انجامد. 

آرایی که به صندوق ریخته نشد

مطلبی در سايت تقاطع

مجموع حامیان سنتی رژيم اسلامی، اصولگرایان، بسیجی‌ها و رهبران و حامیان جریان اصلاحات و دولت، روی هم تنها کمی بیشتر از نصف واجدین شرایط را به پای صندوق‌های رأی کشاندند و 21 میلیون نفر از واجدین شرایط تصمیم گرفتند به صندوق رأی رژيم «نه» بگویند. آنچه مشخص است کسانی که حاضر نیستند در انتخابات غیردموکراتیک حکومت اسلامی شرکت کنند نه تنها دیگر در اقلیت نیستند بلکه نسبت به هرکدام از دو طیف اصولگرا و اصلاح‌طلب در اکثریت قرار گرفتند. این چالشی است که در آینده حکومت اسلامی را وارد بحران‌های بزرگی خواهد کرد و حتی اگر در بدبینانه‌ترین حالت شرکت در انتخابات را به منزله تایید نظام ببینیم، حکومت اسلامی با فاصله بسیار کم توانست در این انتخابات برای خود تاییدیه بگیرد. بله، درست برعکس تصور بسیاری از کارشناسان، نه تنها رژيم اسلامی نتوانسته است با بحران مشروعیت خود مقابله کند بلکه هر روز شاهد فراگیرتر شدن عدم مشروعیت رژيم در میان اقشار مختلف مردم ایران (حتی به صورت خاموش یا منفعل) هستیم. این بخش قابل توجه از جامعه مطالبات گسترده‌ای دارند که هیچ‌کدام از دو جریان موجود در رژيم اسلامی و حتی کلیدواژهء «امید» نتوانسته آن‌ها را جذب یا نمایندگی کند. بالاخره زمانی فرا خواهد رسید که این طیف وسیع اجتماعی با پافشاری بر روی مطالبات و نیاز‌های مشترک خود، دارای ادبیات و گفتمان مختص به خود شده و از دل آن تئوریسین ‌های متعدد، متفکرین و رهبرانی رشد خواهد کرد. >>>

مشکل ما با خود قانون اساسی است

کورش زعيم

مشکل بنیادین ما برای دستیابی به آزادی انتخابات و نوعی دموکراسی، افزون بر عمل نشدن به اصول عنوان شده قانون اساسی خودشان، وجود چند ماده ضد آزادی و دموکراسی هم هست. به عقیده من این قانون اساسی مجموعه ای از تضادهاست که خود خود را خنثی و فلج می کند... از این لحاظ قانون اساسی کنونی جمهوری اسلامی در جهان بی همتاست، زیرا کسی که به قدرت می رسد می تواند قانون را قانوناً در دست خود بگیرد و یا آن را نقض کند. برای هر اصل قانون اساسی، اصلی در تضاد با آن مییابید و هر اصل را با اگر و مگرهای آن می توان هر جور تعبیر کرد. بنابراین، تا این قانون اساسی، به این شکل وجود دارد و دستاویز صاحبان قدرت است، ما در ایران انتخابات آزاد و دموکراسی نخواهیم داشت.