پيوند به سايت ها و وبلاگ های  سکولار دموکرات

دعوت به مطالعه و امضای بیانیهء «جدایی کامل حکومت و مذهب در ایران»

سایت تدارک پلاتفرمی

برای حزبی آینده نگر

سردبير: اسماعيل نوری علا

جستجو در اين سايت

آرشيو صفحات اول سايت

آرشيو کلی مقالات  

آرشيو بر حسب نام نويسندگان

بيانيه های سازمان های ديگر

مقالاتی دربارهء مفاهيم اصلی

ويدئوهای آموزشی

 Fax: 509-352-9630

ای ميل

  iraniansdm@gmail.com

پيمان نامهء عصر نو

1. ما با مذهب و عقيدهء هيچکس سر دعوا نداريم اما حضور مذهب و ايدئولوژی کسی را در قانون اساسی و نهادهای حکومتی  نمی پذيريم.

 

2. و از آنجا که حکومت اسلامی مسلط  بر ايران را قابل اصلاح و حتی قانونی نمی دانيم، طبعاً، در خارج کشور، از آن جز خواست انحلال مطالبه ای نداريم؛

 

3. و به همين دليل می توان انتظار داشت که  نام هيچ يک از هواداران جنبش در زير نامه هائی که خطاب به گردانندگان رژيم نوشته می شوند ديده نشود.

 

4. اما، در عين حال، ما از همهء مطالبات بر حق هموطنان اسير خود در داخل کشور از غاصبان حکومت مسلط بر سرزمين مان حمايت می کنيم.

 

5. آنچه در اين سايت «اختصاصی و غير خبری» منتشر می شود يا در موافقت با سکولار دموکراسی است (مثل نوشته های انحلال طلبان و مخالفان حکومت اسلامی) و يا در مخالفت با آن (مثل نوشته های اصلاح طلبان، که با نوار توضيحی مشخص می شوند) و يا مسائل را بصورت جدی و طنر از ديدگاهی سکولار دموکرات مطرح می کند. در همه حال اصولی که  در «پيمان نامهء عصر نو» منعکس اند، راهنمای ما محسوب می شوند.

 

6. انتخاب مقالات وارده و برگرفته از منابع مختلف، و همچنين انتخاب تيتر مناسبی برای آنها  با سردبير است.

 

7. به احترام «جمهوريت»، در اين پايگاه، هر کجا سخن از حکومت مسلط  بر ايران پيش آيد، واژهء «جمهوری» به «حکومت» يا «رژيم»  تبديل می شود.

 

8. و از آنجا که بين ايران و ملت ايران  از يکسو، و حکومت اسلامی مسلط بر کشورمان، از سوی ديگر، تفاوت و جدائی قائليم، در هر متن که واژهء ايران بکار رفته اما منظور رژيم اسلامی باشد، ما بجای ايران عبارت «رژيم ايران» يا «رژيم مسلط بر ايران» را بکار می بريم.

تأسيس: 14 امرداد 1392

تاريخ انتشار اين شماره:  چهارشنبه 29 و پنج شنبه 30 شهريور 1396 - 20 و 21 سپتامبر 2017

اينها، سر و ته، از يک کرباس اند!

اشکان رضوی

اين عکس را نگاه کنيد: محمد علی عمویی، محمد جواد ظریف، صادق زیبا کلام، صادق خرازی و در سویی دیگر حسین فریدون و... خلاصه همه بودند. همه ی اینان با درگذشت "حاج ابراهیم یزدی"، یکی از ایران ستیزترین عناصر تاریخ سیاسی ایران معاصر، به سوگ نشسته اند. اين «جمیع اضداد!» در یک مسئله با هم اشتراک نظر و هم بستگی دارند و آن نیز ایران ستیز بودن است. محمد علی عمویی از بازماندگان حزب توده و دشمن فطری نیروهای ملی، صادق زیبا کلام یک ایران ستیز جهان وطن بی وطن، حضرات صادق خرازی و حسین فریدون و محمد جواد ظریف هم ار کادرهای بلند پایهء حکومت! اگر عکاسان گوشه و کنار این مراسم را خوب جستجو می کردند بی گمان شاید سوژه های بهتری نیز که در ایران ستیزی نامی هستند پیدا می کردند.

معرفی دبیرکل جدید نهضت آزادی ایران

احتمال حل مشکل «برجام» در توالت سازمان ملل!

گفته می شود برای نجات برجام از نابودی کامل، که به عنوان معجزه تیم مذاکره کننده وزارت خارجه حکومت اسلامی تبلیغ می شد، احتمال دارد ممد جوات ظریف در حین برگزاری اجلاس به بهانه آنکه تنگش گرفته راهی مستراح سازمان ملل شود و بطور اتفاقی با تیلرسون و دونالد ترامپ  مواجه شده و طرفین «روابط مستراحی» را که در آخرین سال ریاست جمهوری پرزیدنت اوباما برقرار شده بود مجددا احیا کنند! اما امسال این وحشت وجود دارد که مستراح رفتن اتفاقی اوس ظریف و برخورد با دونالد ترامپ کار را خراب تر کند و دونالد ترامپ بطور کلی با کشیدن سیفون برجام را روانه چاه فاضلاب نماید!

روایت یک وجدان معذب

(خمینی و یاران اش به روایت عبدالکریم سروش)

شاهد علوی

دکتر عبدالکریم سروش، فیلسوف، نظریه‌پرداز و روشنفکر دینی، در سخنانی به مناسبت درگذشت دکتر ابراهیم یزدی ضمن اشاره به سوابق و خدمات نهضت آزادی به انتقادات اخیرا وارد شده به ابراهیم یزدی پرداخته است و در همین پیوند اشاره‌ای نیز به روح‌الله خمینی، نخستین رهبر جمهوری اسلامی ایران، کرده است که جای تامل دارد... سروش می‌گوید: «خداوند همهء "خادمان به این ملک و ملت" را رحمت کند و … از همه مهمتر قدر خادمان را بدانیم و راه درست آن‌ها را در پیش بگیریم.» در این یادداشت کوتاه بر بخش مورد اشاره عبدالکریم سروش به روح‌الله خمینی تمرکز شده است.

نمک حاشا بر زخم نگرشی تحقير کننده

محسن ذاکری

آقای ف. م. سخن! من برای خودم متأسف هستم، آن هم از دو بابت. نخست اینکه، شاید از روی کم تجربگی يا نداشتن هوش کافی برای درک نوشته های شما، شما را از میان نویسندگان پر کار برونمرز (با دیدی که به زعم شما پر خطا است) با دويست واژه نقد کرده ام. اما، از سویی ديگر، شاید بهتر اين بود که چنين کاری را، در قبال بسیاری مغلطه ها که بارها و بارها  در این متن آمده، مفصلاً نقد می کردم؛ چرا که در فضای سیاسی نباید به ناشفاف ماندن نیت و فکر انسان ها کمک کرد. يادتان باشد: مشکل از چگونگی عذرخواهی شما شروع شد! و چنين کاری از سوی نویسنده ای سرشناس، حکم نگاهی تحقير کننده را به «من مخاطب» داشت.

برداشت اشتباه از عذرخواهى من

ف. م. سخن

جناب محسن ذاكرى لطف كرده و نقدى بر نوشته ى من با عنوان «از خوانندگان عزيزم عذر خواهى مى كنم» مرقوم فرموده اند كه با عنوان «درباره ى اشتباه آقاى ف. م. سخن» در سايت گرامى «جنبش سكولار دموكراسى ايران» منتشر شده است. از جناب ذاكرى به خاطر وقتى كه گذاشته اند و اين نقد را بر نوشته ى من نوشته اند سپاسگزارى مى كنم. متاسفانه نقد ايشان، بر پايه هاى غلط، بنيان گذاشته شده است كه به طور خلاصه به اين غلط ها اشاره مى كنم...

برنامه ريزی برای عيد

مطلبی از فيس بوک

قراره تو عید یه تور بذاريم،

با دوستان بریم جمکران و حرم معصومه

و حرم ضامن آهو و چند تا حرم و امامزادهء دیگه

و تا شهید نشیم بر نگردیم...

مقايسه ها!

بابک مختاری

37 ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﺸﻮﺭﺷﺎن ﺭﺍ ﺑﺎﺳﻮﺋﯿﺲ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ  می کرﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻨﻜﻪ می دﻳﺪﻧﺪﻛﻪ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺳﻮﺋﯿﺲ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﺎﺭﺍﺿﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ. 25 ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ، ﻛﺸﻮﺭﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﻛﺮﻩ ﺟﻨﻮﺑﻰ ﻋﻘﺐ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ! 15 ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺭﺍﺿﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎﻳﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪﺗﺮﻛﻴﻪ ﻭﻣﺎﻟﺰﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺟﻠﻮ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ؟! 5 ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﺮﺍ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻧﻈﺮ، ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺍﺧﻼﻗﻰ، ﺳﻘﻮﻁﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ؟! ﺍﻣﺎ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ می بينيم ﻛﻪﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻛﻨﻮﻧﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺧﺸﻨﻮﺩﻧﺪ و خدا را شاکرند که مثل عراق و سوریه نیستند! ﺁﻧﻬﺎ كشورشان را ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻧﻪ ﺑﺎﺳﻮﺋﯿﺲ و کره، ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﻭﻫ ﻬﺎﻯ ﺗﺮﻭﺭﻳﺴﺘﻰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺩﺍﻋﺶ ﻭ ﺍﻟﻘﺎﻋﺪﻩ ﻭ ﻃﺎﻟﺒﺎﻥ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻣﻴ ﻜﻨﻨﺪﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺭﺿﺎﻳﺖ ﻭ ﺁﺭﺍﻣﺶ ﺧﺎﺻﻰ می کنند! ﺍﯾﻦ "ﺩﮔﺮﺩﯾﺴﯽ" ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﺏ ﺟﻮﺵ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪﺷﻮﺩ ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﯿﺮﻭﻥ می جهد، ﻭﻟﯽ ﺍﮔﺮ ﺁﺏ ﺭﺍ ﮐﻢ ﮐﻢ ﮔﺮﻡ ﮐﻨﻨﺪ، ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺁﺏ ﺑﺠﻮﺵﺁﯾﺪ، ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪ ﭘﺨﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺭﻧﺞ ﺁﻭﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻭﻟﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺟﻬﯿﺪﻥ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺟﻮﺵ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻭ ﺑﺎ ﭼﺸﻢﻫﺎﯼ ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼﺗﺒﺎﻫﯽ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﺪ..!۞

آخوندها، غالب در خیابان ها و مغلوب در خانه ها!

محمد هادی

رژیم آخوندها بعد از کشتار و اعدام های وحشیانهء دههء شصت، برای لاپوشانی عدم تواناییِ خود در براه آوردن مردم و برقراری جامعهء به اصطلاح اسلامی خود، رفته رفته و اجباراً  به دونگانگی و دو رویی جامعه در خانه ها و خیابان ها تن داده اند.

پای درد دل مردم دارالخرافه

و باقی قضايا

حمیدرضا رحیمی

اخوان: نباید گذاشت فاجعهء کشتار مردم تهران در هفده شهریور سال پنجاه و هفت توسط رژیم منفور پهلوی از اذهان پاک شود. خود بنده با چند نفر در یک گروه در طول سه روز حدود چهار صد نفر از این شهدا را در قطعه ‌های  دهم تا هجدهم بهشت‌زهرا دفن کردیم. اکنون پس از سی و نه سال در این ستون از مساعدت و همکاری کارمندان وقت بهشت‌زهرا در دفن این شهدا تشکر می‌کنم. اگر این همکاری نبود مشکلات زیادی به‌وجود می‌آمد.

فدوی: ممنون از یادآوری، اتفاقاً مردم هم، علیرغم تلاش آن سید [نخیر،  محمد(ص) خاتمی نه، آن یکی! (ابراهیم نبوی- م)] در باب کشتار تابستان سال شصت و هفت می کوشند که آن را تا انقلاب بعدی(عج) زنده نگهدارند!

مواضع ترامپ - کنگره پنجم سکولار دموکرات ها

اسماعيل نوری علا - مسعود نقره کار - جسن اعتمادی

در برنامه ياران بمديريت عليرضا ميبدی

آیا سیاست می‌تواند اخلاقی باشد؟

فاضل غیبی

یکی از تصورات نادرست ما ایرانیان از «غرب» این است که در آن‌ سو نیز سیاست و اخلاق مخالف و مغایر هم هستند، با این تفاوت که سیاستمداران غربی از «زرنگی و دورویی» بیشتری برخوردارند و به سبب ظاهری خوش‌آیند مورد پشتیبانی مردم قرار می‌گیرند. به هر حال مسلّم است که «سیاست» جز تزویر و زد و بست و ناراستی نیست و سیاست‌ورزی امری است اضافه به زندگی عادی و اگر آدمی بخواهد زندگی پاک و سالم داشته باشد باید از آن بپرهیزد! سرنوشت فجیع نسل جوانی که در بحبوبه‌ی انقلاب اسلامی به فعالیت سیاسی روی آورد تأییدی بر ناراستی سیاست است. اما هرچند در وهله‌ی نخست شگفت‌انگیز می‌نماید اما واقعیت این است که در کشورهای پیشرفته نه تنها سیاستمداران نمونه‌های اخلاق نیک هستند، بلکه به طور کلی دنیای سیاست در جوامع دمکراتیک از استرالیا تا دانمارک و از اسپانیا تا آمریکا دنیایی است آمیخته با اخلاق!

در چند و چون عوامل پيدايش آلترناتيو

اسماعيل نوری علا

حکومتی که صد سال پيش مشروطه خواهان ما بعنوان آلترناتيو «وضع موجود» نخست در ذهن خود ترسيم کردند و سپس کوشيدند تا آن را در عمل پياده کنند، از طريق روند «خلاف آفرينی»، ويژگی های خود را از همان وضع موجود می گرفت. مملکت قانون نداشت؟ پس مشروطه خواهان خواستار حکومت قانون بودند. شاه/سلطان همه کاره بود؟ آنها برانداختن سلطنت را می خواستند و وقتی هم که زورشان نرسيد به «پادشاهی تشريفاتی و غير مسئول» راضی شدند. حکومت استبدادی بود؟ آنها حکومت تأمين کنندهء حقوق ملت را خواستار بودند. امروز هم ما مشغول انديشيدن به آلترناتيوی در برابر وضع موجوديم. و «وضع موجود» چيست؟: حکومتی با دو صفت بارز «مذهبی» و «استبدادی»! پس آلترناتيو هم نمی تواند جز حکومتی غير مذهبی (سکولار) و غيراستبدادی (دموکرات) باشد.

تعريف آزادی در مذهب «تقيه»

«امام» روح الله خمينی

«آزادی یک مسئله‌ای نیست که تعریف داشته باشد. مردم عقیده شان آزاد است. کسی الزامشان نمی‌کند که شما حتماً باید این عقیده را داشته باشید. کسی الزام به شما نمی‌کند که حتماً باید این راه را بروید. کسی الزام به شما نمی‌کند که حتماً باید این را انتخاب کنی. کسی الزامتان نمی‌کند که در کجا مسکن داشته باشی، یا در آنجا چه شغلی را انتخاب کنی. آزادی یک چیز واضحی است». (در مصاحبه با اوریانا فالاچی، موردِ دهم، برگرفته از کتاب «مصاحبه‌های تاریخی اوریانا فالاچی، نشر مرکت سپيد) ۞

نیاز به هماهنگی بیشتر ایران و روسیه!

محمد جواد ظريف

به گزارش تسنیم، محمد جواد ظریف در بدو ورود به روسیه در جمع خبرنگاران گفت: «در موضوع برجام با توجه به سیاست‌های اخیر آمریکا در این خصوص نیاز به هماهنگی بین ایران و روسیه است. در این باره هماهنگی‌های خوبی هم در گذشته وجود داشته و دو کشور از مواضع یکدیگر در سازمان‌های بین‌المللی حمایت کرده‌اند و روسیه نیز حمایت خوبی از ایران در بحث برجام داشته است... ما با چالش‌های مشترکی روبه‌رو هستیم که مهمترین آنها چالش‌های منطقه‌ای است... ایران و روسیه در سوریه توانستند به کمک مردم سوریه آمده و تروریست‌ها را به عقب برانند و امروز وضعیت در میدان بسیار خوب است... با همکاری خوب ایران، روسیه و ترکیه، وضعیت در صحنه سیاسی هم بهبود یافته و حتی توانستیم تا حد زیادی از تنش‌ها و درگیریها جلوگیری کنیم».۞

چند و چون انقلابی امروز!

محمدرضا زائری، روحانی اصولگرا

رهبر انقلاب پشت سر هم به انقلابی بودن توصیه می کنند، لابد هم منظورشان این نیست که سالی یک بار سیزده آبان با ماشین ضدگلوله به مراسم جلوی لانه جاسوسی بیاییم و مرگ بر آمریکا بگوییم و برویم رستوران شام بخوریم! انقلابی بودن لازمه اش صراحت و عدالت خواهی و مبارزه با ظلم است؛ اما آیا خود رهبر انقلاب می دانند که اگر امروز مثلا کسی مثل من بخواهد در برابر عملکرد قوه قضاییه انقلابی باشد؛ چه به روزش می آید؟ به عافیت طلبی مبتلا می شویم، از ترس و ملاحظه سکوت می کنیم و اسمش را هم می گذاریم حفظ نظام! در حالیکه این نظام با همین سکوت ها، با همین بی اعتنایی ها، با همین مصلحت سنجی ها و عافیت طلبی های ما از درون دارد می پوسد، دارد پوک می شود و آسیب می بیند و ما حواسمان نیست! در آستانه چهلمین سالگرد این انقلاب دیگر نمی توانم انقلابی باشم! دیگر من آن جوان بیست و چند ساله نیستم که با قلدری و پررویی جلوی قاضی دادگاه می ایستاد؛ اما به خاطر حفظ نظام یک کلمه هم به رادیو بی بی سی فارسی نگفت! امروز زن و بچه دارم و گرفتار اثاث کشی هستم، ببخشید صاحبخانه منتظر است و عجله دارم، سن و سالم بالا رفته و دیگر نمی توانم انقلابی باشم! به من چه که در قوه قضاییه چه می گذرد! یکی دو ماه دیگر در روز سیزدهم آبان می روم جلوی لانه جاسوسی و مرگ بر آمریکا می گویم و برمی گردم به خانه، شام می خوریم و می خوابیم. نماز اول وقت مان را هم می خوانیم و مراقب حفظ نظام هستیم. (*در یادداشتی تلگرامی)۞

مردم، مسجد یا روحانیون؛ اشکال از کجاست؟!

برگرفته از سايت داخل کشوری «عصر ایران»

اخیراً در سطح شهر تهران، بیلبوردهای تبلیغی زیادی با موضوع "مسجد" و شعار محوری "آینده را از مسجد بسازیم" نصب شده است: ادامه تلاش ها برای جذب مردم به مساجد. اما چرا کار بدانجا رسیده که برای کشاندن مسلمانان به مسجد، تبلیغاتی همسنگ تبلیغات فروش کالاهای تجاری در سطح شهر انجام می شود؟! مگر در طول تاریخ رفتن مردم ایران به مساجد، تابعی از اراده حکومت یا تبلیغات جارچیان بوده است؟! واقعیت این است که حضور مردم در مساجد و ارتباط آنها را روحانیت بسیار کمتر از گذشته شده است.

000000000000000000000000

ههههههههههههههههههههههههههههههههههههههههه