انقلاب مردم "اسلامی" نبود. بر عکس، جریان اسلامی بهترین کاندید مقابله با آن بود. وقتی شاه رفتنی و برچیده شدن سلطنت محتوم شد، جریان اسلامی به عنوان موثر‌ترین کاندید برای مقابلهء با انقلاب انتخاب شد و خمینی به عنوان بهترین کاندید این جریان به جلوی صحنه رانده شد. مهم‌ترین دلیل: خمینی یک ضد کمونیست حرفه‌ای بود و همهء جبههء ضد انقلاب در مقطع 57 نگرانی ِ مشترک شان این بود که چپ و کمونیسم می‌تواند قدرت بگیرد، چون مردم را آرمان آزادی، خواست برابری، زندگی در رفاه و برخورداری از حرمت انسانی، یعنی خواست تاریخی و همیشگی جنبشی که نامش کمونیسم بود، به تکان آورده بود.

من برای ایجاد زیرساخت ‌های جنبش در داخل کشور تلاش می‌کنم، تا زمینهء مبارزه به شیوهء نافرمانی ِ به ‌دور از خشونت ایجاد شود..، این می‌تواند با اعتصاب عمومی همراه شود که به رژیم ضربهء نهایی را خواهد زد. برای دستیابی به چنین هدفی، ابزارهای گوناگون و امکانات کافی نیاز است. در آوریل 2013 من شورای ملی ایران برای انتخابات آزاد را بنیاد نهادم، که امروز ریاست آن را بر عهده‌دارم.

همانگونه که یکایک شهروندان آفریقای جنوبی که مخالف رژیم آپارتاید بودند (بر اساس توانایی ها، امکانات و تخصص خود( سهم انسانی خود را پیرامون عوامل بالا در حوزه های مدنی (غیر انتفاعی، غیر دولتی و غیر خصوصی)، در چارچوب شیوه و راهکاری استراتژیک و بر اساس دستورالعمل ها و اهداف مدنی ادا کردند ، ما ایرانی ها نيز می توانیم، دور از سیاست زدگی و "مکتب"، از تجربهء استراتژیک جنبش های مدنی دیگر ملت ها بیآموزیم. چرا که هیچ چیز در تاریخ معاصر هیچ کشوری از آسمان فرود نیامده است. آنچه حادث شده "پیامد توالی اتفاق ها، بر اساس برآیند بومی نیروهای داخلی آن کشور ها" بوده است.